Την ευγνωμοσύνη του για όλες τις μεγάλες στιγμές που βίωσε στον Θρύλο ανέλυσε ο ρέκορντμαν συλλογής ευρωπαϊκών τροπαίων για τα δεδομένα του συλλόγου Χάρης Παυλίδης.
Για τους θριάμβους και τις φοβερές συγκινήσεις που έζησε στο πέρασμα των 14,5 ετών που βρέθηκε στην άκρη του πάγκου της ομάδας Πόλο Γυανικών του Ολυμπιακού, αλλά και το «αντίο» του, μίλησε ο Χάρης Παυλίδης.
Ο αρχιτέκτονας των επιτυχιών των Υπερπρωταθλητριών Ευρώπης μίλησε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6» και για το επόμενο σπουδαίο βήμα που ανοίγει στην προπονητική του διαδρομή με την ανάληψη των τυχών της Εθνικής Κίνας
Αναλυτικά, όσα είπε
Για το τέλος της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό: «Ακόμα πηγαίνω στο Παπαστράτειο. Δεν μπορώ να αφήσω την ομάδα ακέφαλη μέχρι να έρθει ο αντικαταστάτης, αλλά και αφού έρθει, θα περάσουμε κάποιον χρόνο μαζί για να γίνει ομαλά η μετάβαση. Ακόμα δεν έχω νιώσει την έλλειψη. Παίρνω τη δόση μου καθημερινά. Βοηθάω την ομάδα μέχρι να αναλάβει ο καινούριος προπονητής.
Για το πότε θα φύγει για Κίνα: «Κανονικά θα έπρεπε ήδη να βρισκόμαστε εκεί, αλλά υπάρχει μια γραφειοκρατία. Πρέπει να εγκριθεί η πρόσληψη, είναι διαδικαστικό το θέμα. Μόλις εγκριθεί θα βγάλουμε τη βίζα, θα κάνουμε κάποιες ιατρικές εξετάσεις που είναι απαραίτητες και θα φύγουμε».
Για το πώς προέκυψε το ενδιαφέρον: «Έχει γίνει μια προσέγγιση ξανά πριν κάποια χρόνια θεωρητικά. Μου είχαν πει ότι στο μέλλον θα είμαι ένας από τους υποψήφιους, αλλά μέχρι εκεί. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που αποφάσισαν να αλλάξουν προπονητή, είχαν άλλο συνάδελφο πρώτη επιλογή που δεν προχώρησε και στράφηκαν σε μένα. Το ενδιαφέρον τους εκδηλώθηκε περίπου στα μέσα Δεκέμβρη, ήθελαν άμεσα απάντηση. Λόγω κορωνοϊού δεν μπορούσα να έχω και τις δύο ομάδες για να τελειώσω τη χρονιά. Μου έκαναν μια φοβερή πρόταση, σε ό,τι τους ζήτησα είπαν ναι. Λόγω ηλικίας δεν θα έχω ξανά τέτοια ευκαιρία να φύγω στο εξωτερικό για το κάτι παραπάνω. Με βαριά καρδιά αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση».
Για το μέγεθος της πρότασης: «Δεν είναι μόνο το οικονομικό που προσφέρουν, αλλά και ό,τι ζητήσεις για να κάνεις τη δουλειά όπως πρέπει. Το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι χώροι προπόνησης, δεν υπάρχουν κολυμβητήρια, οι συνθήκες είναι τραγικές, οι εγκαταστάσεις είναι παλιές. Εκεί δεν υπάρχουν τέτοια προβλήματα. Έχεις πισίνες, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, προετοιμασία σε όποιο μέρος του κόσμου θες. Ό,τι ζητήσεις στο κάνουν πραγματικότητα. Για ένα προπονητή δεν είναι μόνο το οικονομικό που είναι πολύ βασικό, αλλά και ότι θα έχεις τα εφόδια για να φανεί η δουλειά σου. Αν δεν έχεις το κατάλληλο υλικό, δεν μπορείς να γίνεις μάγος»
Για το αν φανταζόταν ότι θα φτάσει τους 19 τίτλους με τον Ολυμπιακό: «Δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό μου ότι θα φτάσουμε σε τέτοια νούμερα. Ήξερα τη δυναμική του Ολυμπιακού, είχα εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, υπήρχε υλικό, φέραμε ταλαντούχες παίκτριες, που έκαναν τον Ολυμπιακό αυτό που είναι, αλλά ότι θα φτάσουμε σε τέτοια νούμερα δεν το φανταζόμουν. Ότι θα ήμασταν η πρώτη δύναμη στην Ευρώπη»
Για τη στιγμή που ξεχωρίζει: «Το πρώτο πρωτάθλημα που πήραμε το 2009, όταν αντιμετωπίσαμε τη Βουλιαγμένη με μειονέκτημα έδρας. Στο τελευταίο παιχνίδι κερδίσαμε το πρωτάθλημα εκτός έδρας, κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, μια φοβερά καλή ομάδα. Αυτό μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, ό,τι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Και ο τίτλος στη Βουδαπέστη, σε μια χρονιά με πανδημία, διακοπή πρωταθλημάτων, μηδαμινή προετοιμασία, χωρίς ξένες. Κερδίσαμε δύο ουγγρικές ομάδες μέσα στη Βουδαπέστη, με το μίνιμουμ της προετοιμασίας. Τον ευχαριστηθήκαμε πολύ αυτόν τον τίτλο. Όλοι οι τίτλοι έχουν τη σημασία τους αλλά αυτοί είναι λίγο ιδιαίτεροι».
Για το τι σημαίνει ο Ολυμπιακός για αυτόν με μία φράση: «Για τον συγκεκριμένο σύλλογο η λέξη που περιγράφει είναι μεγαλείο. Ο Ολυμπιακός είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Αν δεν το ζήσεις από μέσα, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Δεν ήμουν Ολυμπιακός, μεγάλωσα σε αρειανή οικογένεια. Αυτό που ζει κάποιος που έρχεται στον Ολυμπιακό είναι σπάνιο».
