Παρατηρώ, μέσω σχολίων και κρίσεων, μία “ανησυχία” για τον Κώστα Μανωλά όσον αφορά τη μέχρι τώρα παρουσία του στην ομάδα . Λογικό ίσως, γιατί ο φίλαθλος ,όταν βλέπει ένα παίκτη υψηλών προδιαγραφών ,θέλει να τον βλέπει πάντα στο 10, αλλά λογική ίσως και η άποψη των εκάστοτε ειδικών.
Ο Κώστας, ήρθε στα 30 του ,αφήνοντας τη Νάπολι, και τη γκλαμουρια του Καμπιονάτο για να έρθει στην ομάδα της καρδιάς του. Το ξέρει και ο ίδιος ότι η επιστροφή του τον έθεσε ,πριν ακόμα ξαναφορέσει τη φανέλα, σαν ένα από τους σταρ τoου Θρύλου και απο αυτούς που περιμένεις να κάνουν τη διαφορά.
Ομως εδώ μιλάμε για ποδόσφαιρο. Καθαρά και ξάστερα. Ο Κώστας δεν είναι ό ίδιος που έφυγε για τη Ρόμα, πριν κάποια χρόνια, αλλά και ο Ολυμπιακός δεν είναι η ίδια ομάδα. Αρα, όπως όλοι οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές , έτσι και ο Μανωλάς θα πρέπει να έχει τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής. Να μάθει τους συμπαίκτες του, να καταλάβει τι ζητάει ο προπονητής να βρει ο ίδιος τον καλό του εαυτό. Ο ίδιος ξέρει το βάρος, το αισθάνεται και είναι λογικό να του βγαίνει το άγχος, Και το έχει ακόμα περισσότερο όταν αισθάνεται ότι η οικογένεια του Ολυμπιακού, που είναι και δική του οικογένεια περιμένει πολλά από αυτό.
Προσωπικά περιμένω να δώ άλλο Μανωλά απο την επόμενη σεζόν και είμαι σίγουρος οι οι σελίδες ιστορίας στο νέο chapter της ” ερυθρόλευκης” καριέρας του θα είναι γεμάτες απο επιτυχίες-διακρίσεις και τίτλους.
