Σε φιλικά της Preseason, που λένε και στο χωριό μου, είτε κερδίσεις δεν πρέπει να υπερβάλλεις στη χαρά και από την άλλη σε ήττα δεν μπορείς να απογοήτευεσαι.Στον αντίποδα μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα…
Στο Αιμπροξ,λοιπόν, είδαμε ένα Ολυμπιακό με πλάνο , στόχο,καθαρό μυαλό ,λίγα λάθη ,πίεση ψηλά και σε μεγάλο χρονικό διάστημα και δύο παίκτες κέρδη .
Τον Μαντί Καμαρά και τον Ζοάο Καρβάλιο.
Ο πρώτος ήταν ,σε μεγάλο χρονικό διάστημα, ο παίκτης που είχε κάνει πολλές ομάδες να ερίζουν για την απόκτηση του.
Χωρίς πολλά περιττά πράγματα,κράτησε τη θέση του ,ήταν κεφάτος και από το 25 και μετά αρκετά δημιουργικός.
Ο καλός Καμαρά είναι πολύτιμη δύναμη για τη μεσαία γραμμή και μαζί με τον Ινμπομ και τον Ιμπόρα να αποτελέσουν ένα δυνατό τρίδυμο συν Φορτούνη,συν Καρβάλιο .
Δεν ξέρω αν έχει βγάλει από το μυαλό του το να να φύγει από την ομάδα αλλά αν αποφασίσει να μείνει και σκεφτεί ότι μπορεί να προσφέρει, όντας συγκεντρωμένος, τότε θα είναι μια νέα μεταγραφή.
Ο Καρβάλιο,από την άλλη, είναι παίκτης που ψάχνει την ταυτότητα του. Δεν είναι τυχαίος,κακά τα ψέματα,αλλά τα τελευταία χρόνια δεν είναι ο παίκτης που φαινόταν ότι θα γράψει ιστορία αναγκάζοντας τη Νότιγχαμ να δώσει πολλά λεφτά για να τον φέρει Αγγλία.
Στη Σκωτία ήταν καταπληκτικός και κυρίως φαινόταν χαρούμενος.Ξερει ότι ο Μαρτίνεθ τον εμπιστεύεται και αυτό λέει πολλά για την ψυχολογία του.
Αυτό που επιζητεί είναι η διάρκεια και προσωπικά θα περιμένω.
Όσο για τον Ιμπόρα,σε δεύτερο 90 λεπτό ,δεν θα πω πολλά άλλα θα συνοψίσω σε τέσσερις λέξεις.
Η ραψωδία της απλότητας.. Αλήθεια,έχετε δεί πολλους παίκτες στη Σουπερλιγκ να δίνουν τη μπάλα με τη μία και σίγουρα,και να έχουν τέτοια επιβλητικότητα;
Ο Κινι είναι καλός παίκτης -εργαλείο αλλά θέλει χρόνο. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τον Ρεάμπτσιουκ και το πειθαρχικό παράπτωμα του αλλά θέλει τον χρόνο του.
