Τι και αν έχουν περάσει περίπου δεκαπέντε ημέρες, από εκείνη την μαγική βραδιά στην Γένοβα που ο Γιόσιπ Πάβιτς σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο, ακόμα κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει και να ηρεμήσει και φυσικά να το πιστέψει. Ανάμεσα τους, ο Στέλιος Αργυρόπουλος και Στέφανος Γαλανόπουλος που ακόμα κυκλοφορούν με το χρυσό μετάλλιο καθώς αρνούνται να το βγάλουν όπως μας αποκάλυψαν.
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση τα δυο νεαρά αστέρια του Ολυμπιακού μας αποκάλυψαν πως έζησαν εκείνες τις στιγμές, αλλά και το μέλλον τους στο λιμάνι.
Στ Αργ: «Μας αρέσει, μέρες τώρα νομίζω πρέπει να το έχω βγάλει ελάχιστες στιγμές, είναι και πολύ όμορφο κιόλας εκτός από τα άλλα. Το θέλαμε πάρα πολύ οπότε προσπαθούμε να το χαρούμε όσο περισσότερο γίνεται.»
Στ Γαλαν: «Εγώ δεν έχω κοιμηθεί ακόμα αγκαλιά αλλά να σας πω ο Στέλιος σίγουρα κοιμάται. Να τα λέμε και αυτά έτσι. Οι περισσότεροι θεωρώ τον πρώτο καιρό ήμασταν όλη την ώρα με αυτό και δεν ξέρω αν έχουμε ακόμα καταλάβει τι σπουδαίο έχουμε κάνει αλλά θεωρώ μέρα με την μέρα,καταλαβαίνουμε όλο και πιο πολύ τι σπουδαίο έχουμε καταφέρει και είναι ωραίο το άτιμο τι να κάνουμε»
– Ξεκινήσατε αγχωμένοι στον πρώτο αγώνα απέναντι στην Σπαντάου στον δεύτερο λίγο λιγότερο και φάνηκε οτι στον μεγάλο τελικό δεν ήσασταν καθόλου. Που το πιστέψατε οτι το σηκώσατε
Στ Γαλαν : «Δεν ξέρω πως φάνηκε αλλά η Προ Ρέκο ήταν περισσότερο αγχωμένη. Εκείνο που θέλω να πω είναι οτι δεν μπορείς ένας τελικός απέναντι στους Ιταλούς είτε είναι πέντε γκολ είτε τέσσερα είτε ένα, είτε χάνεις ακόμα, δεν μπορείς να πει ότι το παιχνίδι ολοκληρώθηκε στα τέσσερα είτε στα δυομιση λεπτά, γιατί και αυτοί παίζουν για τον τίτλο θα κάνουν τα πάντα μέχρι να τελειώσει και ειδικά σε ένα τέτοιο τελικό πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα.»
Στ Αργ:«Ότι τελείωσε πραγματικά το ένιωσα το τελευταίο δευτερόλεπτο,αλλά υπήρχε μια σιγουριά , υπήρχε μια διάθεση εξ αρχής να απολαύσουμε το παιχνίδι και αυτό ήταν που λέγαμε όλοι, οτι να πάμε να το απολαύσουμε να δώσουμε ότι έχουμε και το καλύτερο θα έρθει»
– Έπαιξε ρόλο και η ομιλία του Βλάχου που σας ενέπνευσε
Στ Αργ:«Αυτό λέγαμε μεταξύ μας αυτό λέγαμε και εμείς αυτό μας είπε και ο Θοδωρής αυτό μας είπε και ο Πάβιτς ότι τώρα είναι η ευκαιρία και ήταν η στιγμή να απολαύσουμε το παιχνίδι πραγματικά»
Στ Γαλαν :«Εγώ πραγματικά είδα σε όλα τα παιδιά και από το ζέσταμα και από την ομιλία του Θοδωρή ότι ήμασταν όλοι από το πρώτο μέχρι τον τελευταίο αποφασισμένοι. Γυάλιζε το μάτι μας και ταυτόχρονα δεν είχαμε τέτοιο άγχος και θέλαμε πραγματικά να το απολαύσουμε. Θεωρώ οτι βοήθησε πολύ σε αυτό τόσο ο Θοδωρής όσο και ο Γιόσιπ, μας ηρέμησαν και δώσανε μια άλλη ώθηση στην ομάδα να παίξει και να μπει στο παιχνίδι.»
Επιστρέφετε στην Ελλάδα και φτάνετε στο Καραίσκακη τι αισθάνεται τι σκέφτεστε
Στ Γαλαν «Εγώ το είχα και στον Στέλιο είχα πάει με τον πατέρα μου στην αντίστοιχη υποδοχή το 2002 και δεν είχα ξαναδεί αγώνα πόλο στην ζωή μου και έτυχε με πήρε ο πατέρας μου και μου λέει πάμε εκεί στα παιδιά που το πήρανε και τώρα το κατάφερα εγώ και ήμουν στην αντίστοιχη θέση και ο πατέρας μου από κάτω. Εντάξει τι μπορεί να αισθάνεσαι εκεί είναι περίεργο συναίσθημα είναι πανέμορφο χαίρεσαι πραγματικά τις στιγμές που είσαι με τους φίλους σου και πανηγυρίζεται αυτό που έχετε κάνει και ελπίζω και εύχομαι πραγματικά όλα τα παιδιά που είμαστε μαζί να ξαναπετύχουμε κάτι αντίστοιχο»
– Πως βλέπατε εσείς το τουρνουά, φαινότανε από την αρχή ότι εσείς είστε το φαβορί και η Ρέκο, αλλά τελικά οι Ιταλοί έδειξαν οτι ήταν μόνο στα χαρτιά, εσείς πως το βλέπατε
Στ Αργ:«Ητανε φαβορί, ήτανε σίγουρα, παρόλο που ήτανε αγχωμένοι, πιστεύω στον πρώτο αγώνα ούτε αυτοί πήγαν καλά σαν και εμάς και είχανε σε εισαγωγικά πάντα, την υποχρέωση να κερδίσουνε, όπως και εμείς ενώ παίξανε ένα πολύ δύσκολο ημιτελικό σαν και εμάς. Έτσι βρεθήκαμε και οι δυο ομάδες στον μεγάλο τελικό που ήταν πραγματικά μια γιορτή ήταν κάτι τρομερό, ακούγονταν από την μια ο κόσμος που είχε έρθει για να υποστηρίξει τον Ολυμπιακό και από την άλλη οι 2000 και πλέον οι φίλοι και οπαδοί της Ρέκο.Ήτανε υπέροχα»
– Που θα το αφιερώνατε
Στ Γαλαν «Στον πατέρα μου, ε εντάξει δεν είναι μόνο αυτός. Είναι τόσοι άνθρωποι που είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε στο ομαδικό έχουν βοηθήσει ώστε η ομάδα να φτάσει μέχρι εδώ. Τον κ. Μαρινάκη, τον κ. Κουντούρη, σε έμας τους ίδιους τους προπονητές τους φιλάθλους θεωρώ είναι συλλογική προσπάθεια δεν μπορώ να πω το αφιερώνω κάπου και στην οικογένεια μου και στους φιλάθλους μου»
Στ Αργ:«Εγώ στην οικογένεια και και σε όσους είτε ομαδικά είτε εμένα προσωπικά με βοήθησαν σε συμπαίκτες που έχω δουλέψει μαζί. Σε αυτούς τους ανθρώπους και στους συμπαίκτες που είχα φέτος».
