Το πρώτο φιλικο του Ολυμπιακού επί βελγικού εδάφους απέναντι στην Μάλιν και τέταρτο συνολικά της καλοκαιρινής προετοιμασίας ήταν νικηφόρο και μάλιστα με ένα σκορ που σίγουρα κανείς δεν περίμενε λαμβάνοντας υπόψη πως οι προπονητές έχουν να δοκιμάσουν πράγματα και πως ο ρυθμός του αγώνα μπορεί να πέφτει με τις αλλαγές και όσο περνάει η ώρα.
Τίποτα από αυτά δεν ίσχυσε για τους πρωταθλητές Ελλάδος που πραγματοποίησαν χωρίς υπερβολή μία σχεδόν άριστη εμφάνιση λίγες μόνο ημέρες πριν τον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα τους.
Προτού προχωρήσουμε με τις κλασσικές αναλύσεις του αγώνα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως δεν υπερβάλλουμε. Και το λέμε αυτό επειδή υπάρχει μία αντίληψη πως από τα σάιτ και ειδικά από εκείνα που ασχολούνται καθαρά με μία συγκεκριμένη ομάδα, όπως εμείς με τον Ολυμπιακό μας, μπορεί να υπάρχει και μία δόση υπερβολής. Όχι. Δεν υπερβάλλουμε, δεν τα παραλέμε, δεν τα φανταστήκαμε. Τα είδαμε με τα μάτια μας. Ο Ολυμπιακός έπαιξε με μία λέξη “μπαλάρα” που δεν είχε καμία σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις. Επομένως, όσοι είδαν το παιχνίδι το πιστεύουν, κι όσοι έτυχε να μην το δουν ας το πιστέψουν γιατί δεν πρόκειται για υπερβολές! Ο Ολυμπιακός έπαιξε μπαλάρα από το πρώτο έως το 90ο λεπτό και ήταν σχεδόν αλάνθαστος και άκρως αποτελεσματικός.
Πέραν του αποτελέσματος, είδαμε και κάποια στοιχεία στο παιχνίδι που όχι απλά αρέσουν, αλλά που απλά λατρεύουμε να βλέπουμε από τον Ολυμπιακό! Το παιχνίδι τόσο από τον άξονα όσο και από τα “φτερά” ήταν γεμάτο φαντασία, αποτελεσματικότητα και φανέρωνε την ευστροφία του εκάστοτε δημιουργού. Γρήγορες μπαλιές, εμφανώς δουλεμένες στην προπόνηση και μία τελική μπαλιά, είτε σέντρα είτε πάσα για το γκολ. Κι όχι με πολλές… φανφάρες και γύρω γύρω το τόπι! Απλά, στρωτά και όμορφα. Και ανασταλτικά όμως, τα πάντα λειτούργησαν σωστά απέναντι σε μία ομάδα που πέρσι έφτασε να παίζει στην τελευταία αγωνιστική για το ευρωπαϊκό εισιτήριο το οποίο και έχασε για μόλις ένα βαθμό!
Επίσης είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν υπήρξε παίκτης ο οποίος να υστέρησε σε κάτι. Μία τέτοια νίκη με τόσα γκολ και τόσο ωραίο και στρωτό ποδόσφαιρο σε κατατάσσει αυτομάτως στους διακριθέντες!
Αυτό το 6-0 σαφώς και μπορεί να μην σημαίνει πάρα πολλά πράγματα, καθότι φιλικό, αλλά, προς Θεού, δεν γίνεται να μην σημαίνει και τίποτα! Δεν μπορεί όλα αυτά που έγιναν να ήταν τυχαία. Ούτε η όρεξη του Πάρντο να επανακτήσει τη θέση του στην βασική ενδεκάδα, ούτε η αντίληψη του Ελαμπντελαουί να βρεθεί σε θέση για γκολ και να το πετύχει με μαεστρική κεφαλιά, ούτε η τοποθέτηση του Μποτία στη σέντρα του Φορτούνη, ούτε το απευθείας κόρνερ του Θεσσαλού που έτσι κι αλλιώς έχει ξαναδοκιμάσει με επιτυχία.
Όσο για το δεύτερο ημίχρονο, το πλάνο του αγώνα ούτε άλλαξε, ούτε φάνηκε να μην το ακολουθεί κάποιος παίκτης. Οι εξαιρετικές εναλλαγές, η άψογη συνεννόηση εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου και η διαρκής “σύνδεση” του κέντρου με την επίθεση απέφερε άλλα τρία γκολ.
Εύλογα καταλαβαίνει κανείς πως αυτά τα πολύ όμορφα πράγματα που είδαμε απόψε είναι προϊόν όχι απλά δουλειάς, αλλά σκληρής δουλειάς. Δουλειάς από εκείνη που λές “έχει μπει κάτω το κεφάλι και δουλεύουμε δίχως να ακούμε ή να βλέπουμε τίποτα”. Με πλήρη προσήλωση στον στόχο. Όπως δηλαδή κάνει κάθε μεγάλη ομάδα που έχει ήδη τους στόχους της από το… τέλος της προηγούμενης σεζόν.
Το μόνο βέβαιο είναι πως θα κρατηθούν χαμηλοί τόνοι και έτσι πρέπει να γίνει προκειμένου να συνεχιστεί η άψογη δουλειά και να πάει μπροστά αυτό το πολύ όμορφο δημιούργημα που γίνεται από το πρώτο κιόλας στάδιο της προετοιμασίας. Τόσο οι παίκτες όσο και ο προπονητής πρέπει να μείνουν και θα μείνουν προσγειωμένοι για να συνεχίσουν έτσι και η ομάδα να είναι απόλυτα έτοιμη για το πρώτο της ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Κατά τα άλλα, όπως πάντα, αν για τον Μπέσνικ Χάσι η εμφάνιση αυτή ήταν ένα χαμόγελο, τότε για τον κόσμο ήταν δέκα. Ίσως και κάτι παραπάνω για αυτούς που βρέθηκαν στο “Afas Stadium” και είδαν την ομάδα από κοντά. Δίκαια και εύλογα!
