Η Φωτογραφία του Μπριάντε Γουέμπερ , που σχεδόν λύγισε μετά το τέλος του αγώνα με τη Ζάλγκιρις, είναι ότι πιο συγκλονιστικό από το βράδυ της Παρασκευής. Αλλά είναι και κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει άπαντες στον μπασκετικό οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός.
Ο Γουέμπερ είναι ότι καλύτερο υπάρχει στην ομάδα μετά το Νίκολα Μιλουτίνοφ που σταθερά βοηθάει την ομάδα ,αλλά τι να κάνει και αυτός.
Να ζητήσω συγνώμη από τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας αλλά και τον Μπλατ που τον εκτιμώ πάρα πολύ ωστόσο σε κάθε περίπτωση ουδείς βγάζει το πάθος που θα περιμέναμε σε τέτοιες καταστάσεις .Σε αγώνες “τελικούς”. Δεν υπάρχει πια αυτό το “αρνούμαι να χάσω”, αλλά μάλλον ένας συμβιβασμός στο κομμάτι των ηττών. Και αυτό είναι κάτι που βγαίνει. Η τελευταία φορά που είδαμε κατάθεση ψυχής ήταν στο ματς με τη Μπασκόνια. Από κει και πέρα το χάος.
Και κάπου εκεί έρχεται ο Γουέμπερ. Οταν τον βλέπεις αναρωτιέσαι τι μπορεί να προσφέρει. Σκέτος..σκερβελές,με τα κοτσιδάκια του, αλλά μέσα στο γήπεδο ,γίγαντας. Παίκτης με καρδιά χιλίων λεόντων που όταν έβλεπε ότι οι άλλοι δεν μπορούσαν πήρε την ομάδα πάνω του. Εχασε το τελευταίο σουτ, αλλά ειλικρινά δεν με χαλάει.. Γιατί αυτός προσπάθησε..
