“Eιδικός” του μπάσκετ δεν είμαι αλλά όσον αφορά στο κομμάτι του αθλητισμού, μέσα απο το όποιο βήμα έχω, έχω μάθει να αποθεώνω τις “ψυχάρες”. Τους παίκτες που χωρίς να είναι σταρ τα δίνουν όλα. Αλλοι είναι ταπεινοί και άλλοι έχουν μία καλώς εννοούμενη τρέλα. Μέσα σε αυτούς είναι ο Γιώργος Μπόγρης.
Να ξεκαθαρίσω πως ούτε ο Μπόγρης έχει ανάγκη να του γράψω εγώ η οποιοσδήποτε καλά λόγια, ούτε είμαστε φίλοι. Σαν Ολυμπιακός ,όμως, δεν θα σταματήσω να τον αποθεώνω γιατί όταν μπαίνει μέσα στο γήπεδο δίνει καρδιά-δίνει ψυχή και αργά αλλά σταθερά βγάζει και την ποιότητα που έχει.
Δεν ξέρω αν ο Μπόγρης είναι επίπεδο Ευρωλίγκας, αλλά αυτό που ξέρω είναι πολλοί έχουν εστιάσει στον χαρακτήρα του, επειδή του αρέσει να κάνει πλάκα ,να παθιάζεται και να δημιουργεί εντάσεις,καλώς εννοούμενες μέσα στο γήπεδο αποτέλεσμα του πάθος που τον διακρίνει και όχι στην ποιότητα του παίκτη .
Στην Ισπανία που αγωνίστηκε για αρκετό καιρό ήταν σημείο αναφοράς κι η επιστροφή του στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό δεν έγινε ούτε για να κουνάει πεσέτες σαν τον Τζακ Χάλει, ούτε να χειροκροτάει απλά. Ο Μπόγρης ήταν για να συμπληρώνει τους ψηλούς, να έχει ένα 10 λεπτο όταν χρειαστεί και να δίνει τον καλύτερο του εαυτό ..Αυτό ήθελε ο Μπλατ. Από την άλλη, σε μία συνέντευξη του μετά απο ένα αγώνα της Ευρωλίγκα , ο Μπόγρης είπε ότι έψαχνε την ευκαιρία. Και αν και ο ίδιος έκοψε τα μαλλιά του, ελέω Στρατού, την ευκαιρία ,τώρα που ο Μιλουτίνοφ είναι εκτός ,την πιάνει από τα μαλλιά και δεν θα την αφήσει να φύγει.
Γιατί πέραν του καλού αμυντικού,βγάζει και καλό επιθετικό χαρακτήρα μέσα στο παιχνίδι του. Και όσο περνάει ο καιρός αυτό φαίνεται και θα φαίνεται ακόμα περισσότερο.
Ο Μπόγρης είναι ψυχάρα, είναι καλός παίκτης και η δικαίωση του και στην Ελλάδα θα βγει μέσα από τη δουλειά και την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Μπλατ και ο Οργανισμός Ολυμπιακος
