Οπως σας έχω ξαναγράψει, απο μένα δεν θα διαβάσετε αναλύσεις και μπασκετικές εξηγήσεις στα ματς του Ολυμπιακού. Υπάρχουν άλλοι πιο ειδικοί και αρκετά πιο ψαγμένοι. Αφού μοιραστώ μαζί σας τη συγκίνηση που ένιωσα και τα δάκρυα μετά απο ένα ματς ,μόλις της 4ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα ,θα θυμηθώ ότι η τελευταία φορά που έκλαψα με το μπασκετ ήταν στο τρίποντο του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ. Τώρα, αν διαβάσει ο Λαρεντζάκης αυτό το κείμενο θα πώ ότι η νίκη του ανήκει 100% . Γιατί πολύ απλά ένας τρελός αλλά ωραίος τρελός πήρε πάνω του μία ομάδα που έμοιαζε παραδομένη.
Σε ματς που όλα πάνε στραβά χρειάζεται ,ΠΑΝΤΑ και ειδικά στο μπάσκετ, να έρθει ένας τρελός να σώσει την κατάσταση. Ενας παίκτης που θα το πιστέψει λίγο παραπάνω απο τους άλλους, θα τους δώσει το έναυσμα και εκείνοι θα ακολουθήσουν.
Στο τρίτο δεκάλεπτο και με ένα επιμέρους σκορ 10 -30 , ο Ολυμπιακός έπαθε…Παναθηναϊκό της ρόδου στο σούπερκαπ. Απλά,οι Πειραιώτες πλήρωναν την κούραση και την έλλειψη πνευματικότητας . Κάπου εκεί ήρθε ο Λαρεντζάκης με λίγο απο τον ψύχραιμο Γκος που βοήθησε με την επιστροφή του και τον mvp βάσει αριθμών Μιλουτίνοφ να αλλάξει την κατάσταση.
Ο Ολυμπιακός απάνταγε με τρίποντα στους Σέρβους και ειδικά στους Πάντερ-Σμάιλαγκιτς-Λεντει και το έβλεπες στα μάτια τους ότι δεν πίστευαν αυτό το come back. To μόνο λάθος που χρεώνω στον Λάρε είναι ότι άφησε τον Νάναλι να σουτάρει το τρίποντο της ισοφάρισης στην κανονική περίοδο κάτι που έγινε απο κούραση και μόνο. Ισως και ένα ενθουσιασμό αφού η ομάδα ήταν στο +3.
Στην παράταση βγήκε όλος ο ψυχισμός που θα έλεγε και ο συγχωρεμένος Ιωαννίδης. Και από αυτόν ο Ολυμπιακός είχε μπόλικο ,ακόμα και κουρασμένος ,ακόμα και πληγωμένος ,ακόμα και ταλαιπωρημένος. Και στο τέλος ,οι τρελοί δικαιώνονται. Λάρε ΨΥΧΑΡΑ!!!
