To ποδόσφαιρο, δυστυχώς, δεν είναι δίκαιο άθλημα . Γιατί μπορεί να είσαι καλύτερος αλλά τελικά να μην πάρεις ούτε το μισό απο αυτό που αξίζεις ούτε τίποτα . Χωρίς πολλά λόγια και περιστροφές θα προσπαθήσω να αναλύσω τους λόγους που ο Ολυμπιακός έχασε σήμερα.
Πρώτος και καλύτερος ο Τραπ. Οι Γερμανοί οφείλουν να ανάψουν μία λαμπάδα στο μπόι του τερματοφύλακα τους που στο πρώτο ημίχρονο τους κράτησε ζωντανούς και δεν έχασαν με 2-1 ή 3-1. Απλά τα πράγματα.
Δεύτερο. Οι αλλαγές. Ο Μαρτίνς άργησε να παρέμβει στο ματς. Και όταν έγινε αυτό για ακόμα μία φορά απενεργοποιήσε την επίθεση του. Τι να κάνουν στα 10 λεπτά ο Λόπες και ο Τικίνιο; Δεν είναι μπάσκετ εδώ η χάντμπολ. Και είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟ. Χωρίς Ελ Αραμπί η ομάδα χάνει το 60% της επίθεσης της. Μας αρέσει δεν μας αρέσει. Την ίδια ώρα ο Γκλάσνερ έκανε ρεσιτάλ διαχείρισης.
Τρίτο. Το μικρό ροτέισον. Ο Κούντε μπήκε για δύο λεπτά , ο Βρουσάι είναι κάπου στον πάγκο. Ο Καρμπόβνικ εκτός αποστολής. Αλήθεια. Πόσο θα αντέξει ο καημένος ο Ρεάμπτσιουκ;
Τέταρτο: Ο Μπα είναι σκιά του εαυτού του. Μέσα και στα δύο γκολ των Γερμανών. Στο πρώτο του παίρνει τα βήματα ο Ιάπωνας Καμάντα ,στο δεύτερο μπερδεύει τα μπούτια του και μπερδεύεται και με τη μπάλα. Ο Χάουγκε την παίρνει συστημένη και 1-2.
Πέμπτο: Η Διαιτησία. Για ακόμα μία φορά ο Ολυμπιακός την πατάει από διαιτητικά λάθη. Αποβολή που δεν δίνεται γιατί δεν λειτουργεί το VAR. Eνα τουλάχιστον πέναλτι στον Καμαρά σε σπρώξιμο μέσα στην περιοχή. Το 1-2 ξεκινάει απο φάουλ. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ. Ο Οργανισμός Ολυμπιακός δεν πρέπει να το αφήσει έτσι. Η συνέχεια ακόμα και για την πρόκριση δεν θα είναι εύκολη αν η ομάδα δεν προσέξει. Γιατί ούτε η Φενέρ, ούτε η Αντβέρπ θα είναι εύκολα θύματα.
ΥΓ Κρίμα γιατί στην πιο μεγάλη βραδιά του Ελ Αραμπί στν οποία έγραψε ιστορία όντας πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας σε Ευρωπαικό ματς,η ομάδα δεν πήρε τίποτα.
