Ο Νίκος Ζέρβας γράφει στο redaroume για τις αποφάσεις που καλείται να πάρει ο Γιώργος Μπαρτζώκας για την συνέχεια.
Η επιστροφή του Ολυμπιακού από την Κωνσταντινούπολη είναι με άδεια χέρια, καθώς η ήττα από την Φενέρμπαχτσε, έβαλε ακόμα περισσότερα βαθμολογικά εμπόδια και κυρίως η μέτρια εικόνα έθεσε ακόμα περισσότερους προβληματισμούς. Όχι μόνο για το που μπορεί να φτάσει η φετινή ομάδα στην Ευρωλίγκα, αλλά κυρίως για το ποιο ακριβώς είναι το πραγματικό της πρόσωπο.
Έχουν γίνει ήδη δεκαπέντε αγώνες και ακόμα και αν το ρεκόρ αντί για 7-8 ήταν π.χ. 9-6, το μόνο που θα άλλαζε ήταν η θέση στην κατάταξη και όχι η απορία για το ποιες είναι επακριβώς οι δυνατότητες της ομάδας στο παρκέ. Αυτό, ασφαλώς και είναι απόρροια των συνθηκών της φετινής διοργάνωσης, όμως πλέον αρχίζει να είναι περισσότερο ευθύνη του προπονητή και της ομάδας γενικότερα. Από το πολύ… σκαμπανέβασμα, ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει ζαλιστεί και σε μία κρίσιμη καμπή της σεζόν να μην ξέρει ακριβώς που θέλει να πάει ή αν θέλετε τον τρόπο για να φτάσει με όσο το δυνατόν περισσότερη ομαλότητα και ασφάλεια στον προορισμό του.
Επειδή όμως ό,τι γράφει δεν ξεγράφει και τα παιχνίδια που χάθηκαν δεν γίνεται να… επαναληφθούν, οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να κοιτάξουν άμεσα μπροστά και παράλληλα με την κατάλληλη προετοιμασία ενόψει του πραγματικά πολύ κρίσιμου αγώνα με την ουραγό Χίμκι στην Μόσχα την επόμενη εβδομάδα, να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα λύσουν τα θέματά τους.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, πριν προβούμε σε δυο-τρεις επισημάνσεις –με κίνδυνο φυσικά να εκτεθούμε στο τέλος- η παρουσία του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο, είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στον Ολυμπιακό. Ο 54χρονος προπονητής ξέρει την ομάδα καλύτερα από τον καθένα και οφείλουν άπαντες, όσα ερωτηματικά και αν δημιουργούν κάποιες επιλογές του, να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον στηρίξουν για πολλά χρόνια.
Αυτονόητα πράγματα και πάμε παρακάτω. Όπως είναι ευλογία για το τμήμα η παρουσία ενός προπονητή από το πάνω ράφι με εργατικότητα και δεδομένη αξία, άλλο τόσο είναι και η ύπαρξη παικτών όπως οι Σπανούλης και Πρίντεζης, ιδιαίτερα όταν είναι σε καλή κατάσταση συνολικά, αλλά και σε κάποιος αγώνες ξεχωριστά. Ο χρόνος συμμετοχής τους και το αν θα τελειώνουν τους αγώνες, δεν συνδέεται με το τι γράφει η ταυτότητά τους στην ημερομηνία γέννησης, αλλά σε αυτό που αποδίδουν μέσα στο παρκέ.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας άγραφος νόμος να υποχρεώνει τον προπονητή να τελειώνει τους αγώνες ή με τον Σλούκα ή με τον Σπανούλη, ακόμα και αν ο ένας εκ των δύο είναι καλός και ο έτερος κακός μέχρι π.χ. το 38ο λεπτό του αγώνα. Μετά το ματς με την Ρεάλ και την ακατάσχετη φιλολογία που ακολούθησε, ενώ το θέμα λύθηκε εσωτερικά, ήρθε χθες άλλο ένα γεγονός να το επιβεβαιώσει
Ο Ολυμπιακός από το πουθενά γύρισε το ματς σε 74-73 και με δύο λεπτά να απομένουν, μετά το τάιμ άουτ του Κοκόσκοφ, ο Σλούκας είχε σίγουρα θέση στην πεντάδα μαζί με τον αρχηγό. Ο προπονητής ξέρει πολύ καλύτερα, αλλά το αποτέλεσμα και πάλι δεν τον δικαίωσε. Θα ήταν προτιμότερο να είναι και οι δυο διαθέσιμοι στην επίθεση τελευταίας ελπίδας που κατέληξε σε βήματα του, αρνητικού χθες, ΜακΚίσικ. Το ότι η ταυτόχρονη παρουσία τους μπορεί να δημιουργεί θέματα στην άμυνα, θα έστεκε ως επιχείρημα, αν ο Ολυμπιακός δεν είχε δεχθεί 84 πόντους από την μέχρι χθες χειρότερη επίθεση της Ευρωλίγκας με μέσο όρο 72,2 πόντους. Να κατασταλάξει ο προπονητής στο ποια είναι η πιο σωστή διαχείρισή τους είναι το θέμα και όχι π.χ. αν ο Σλούκας μπορεί να γίνει ο νέος ηγέτης (ασφαλώς και μπορεί) ή ο Σπανούλης… γέρασε (ασφαλώς και δεν γέρασε).
Αυτό ασφαλώς, δεν είναι το μόνο θέμα που έχει να λύσει-βελτιώσει ο κόουτς Μπαρτζώκας, που χθες έκανε λάθος και με τον Χάρισον, αφήνοντάς τον έξω σε ολόκληρο το δεύτερο δεκάλεπτο, ενώ ήταν «καυτός» στο πρώτο και ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε σε εκείνο το διάστημα ούτε με… αίτηση. Γενικότερα ένα σχετικά ποιοτικό ρόστερ δείχνει να μην έχει βρει την κατάλληλη διαχείριση και τους ρόλους που του αναλογούν. Χωρίς αυτό να είναι αποδεδειγμένα αποκλειστικό πρόβλημα μόνο του προπονητή. Αυτός όμως είναι ο υπεύθυνος για να το λύσει. Οι ευκαιρίες λιγοστεύουν, τα περιθώρια στενεύουν και με μία-δύο ακόμα ήττες, ο στόχος θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο.
Το αν το θέμα θα λυθεί εκ των έσω, με βελτίωση επί μέρους στοιχείων του παιχνιδιού, αλλαγή πλάνου ή διορθωτικές κινήσεις, είναι κάτι που θα το αποφασίσουν προπονητής και διοίκηση. Το ερώτημα που εύλογα γεννάται, είναι πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει αγωνιστικά και πνευματικά για το υψηλό επίπεδο ο Έλις ή πόσο διαφορετική δουλειά κάνει ως τώρα ο Τζένκινς από τον Λαρεντζάκη, για να μην υπάρχει ένας καλύτερος δημιουργός και κυρίως ένας ακόμα πλέι μέικερ αντί του φιλότιμου Αμερικανού;
Ασφαλώς και εμείς δεν γνωρίζουμε ούτε το… ένα εκατομμυριοστό από αυτά που γνωρίζει ο Μπαρτζώκας, γι’ αυτό και ενδέχεται όπως προείπαμε να εκτεθούμε. Όμως με τα όσα βλέπουμε ως τώρα, δεδομένα κάτι πρέπει να αλλάξει και βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό, είναι ο προπονητής…
Υ.Γ.1: Το να κάνεις μια-δυο αλλαγές στο ρόστερ είναι ίσως κάτι εύκολο, αν και λόγω εποχής έχει πολλά εμπόδια. Το δύσκολο είναι αυτές να είναι επιτυχημένες και να σε βοηθήσουν πραγματικά να βελτιωθείς. Γι’ αυτό και δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα του Ολυμπιακού, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως φταίνε μόνο όσοι δεν έχουν προσφέρει ακόμα τα αναμενόμενα.
Υ.Γ.2: Όσοι μηδενίζουν και υποτιμούν τώρα στα δύσκολα τον προπονητή, τους παίκτες, ακόμα και τους… φροντιστές, μόνο κακό κάνουν. Υπομονή, στήριξη, καλόπιστη κριτική και ταμείο στο τέλος. Οι αγνώμονες ας σωπάσουν. Η ομάδα είναι σε καλά χέρια και ό,τι χρειαστεί να γίνει για το καλό της θα γίνει.
Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά σε όλους!
