Από προχθες το απόγευμα, το ερυθρόλευκο ποδοσφαιρικό ρεπορτάζ, γυρίζει γύρω από το όνομα του Ματιέ Βαλμπουενά. Και όχι άδικα, αφού ο παίκτης αρχικά, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, φέρεται να τα βρήκε σε όλα με τους ερυθρόλευκους και να ετοιμάζεται να φορέσει την τιμημένη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο Έφηβο στο στήθος της. Γεγονός το οποίο επιβεβαίωσε και ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην ραδιοφωνική του συνέντευξη χθες το πρωι της Πέμπτης.
Μόλις ο Βαλμπουενα πιάσει λιμάνι, τότε ο σύλλογος θα έχει προσθέσει έναν ακόμα παγκόσμιο ποδοσφαιριστή στην ήδη μεγάλη λίστα με τέτοιους, που κόσμησαν το ελληνικό πρωτάθλημα και εν γένει, τα χρώματα της ομάδας.
Κι όταν αυτό γίνει, τότε ο Ολυμπιακός αλλάζει επίπεδο. Δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει και το πρώτο πράγμα που θα πει εύλογα κανείς και που θα είναι το σωστό, είναι να τον δούμε στο “χόρτο” με τη φανέλα να πασχίζει για να αποδείξει την ήδη εγνωσμένη αξία του και με τα ερυθρόλευκα. Αυτό είναι και το σωστό.
Υπάρχει όμως και το λάθος στο οποίο κάποιοι άρχισαν να υποπίπτουν προτού καν η μεταγραφή κλείσει. “Ο Βαλμπουενά ο 34χρονος, ο Βαλμπουενά ο μεγάλος, ο Βαλμπουενά που φεύγει από την Τουρκία, ο Βαλμπουενά που έρχεται για τα ένσημα” κι όλα αυτά που σου φέρνουν στο μυαλό την γνωστή παροιμία “ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε βγάλαμε”. Τι μάστιγα κι αυτή. Σαφώς και έχουν έρθει ποδοσφαιριστές, όχι μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά και σε άλλες πολύ μεγάλες ομάδες του εξωτερικού, σε παγκόσμιες ομάδες, οι οποίοι δεν “έπιασαν” ή απλά δεν “έδεσαν” με τον εκάστοτε σύλλογο. Όμως υπάρχουν και εκείνοι που ήρθαν με χαμηλούς τόνους και κατάφεραν να αποδείξουν την αξία τους. Το κοινό σημείο; Οι “προδικάσαντες” στην πρώτη περίπτωση έβγαιναν και έλεγαν πως “το περίμεναν” ή αν είχαμε τη δεύτερη περίπτωση τότε έλεγαν “έ, έκατσε και ένας” δίχως καν να κάνουν τον κόπο να παραδεχθούν πως “ναι ρε φίλε, λέγαμε φανφάρες και μας έβαλε τα γυαλιά και ο ίδιος ο παίκτης και αυτός ο χριστιανός που τον έφερε”. Τι πιο ωραίο και τί πιο τίμιο.
Εξάλλου, για να τα λέμε και με το όνομά τους, ο χριστιανός που τον έφερε, όταν ο παίκτης δεν έκανε για τον Ολυμπιακό ήταν ο πρώτος που έσπευδε να διορθώσει την κίνηση αυτή. Μέχρι και ομάδα ξήλωσε για να την χτίσει από την αρχή. Τι πιο ωραίο, τί πιο τίμιο;
Είναι όμως στο DNA μερικών, να φέρνουν την καταστροφή και τον μηδενισμό σε όλα. Η απόλυτη ισοπέδωση προτού καν ένας παίκτης φορέσει τα ερυθρόλευκα. Τόσο που πραγματικά ακόμα και τον… Μέσσι να έφερνε στην ομάδα, κάποιο ψεγάδι θα έβρισκαν κάποιοι!
Το ευχάριστο είναι όμως, πως η περσινή χρονια έστειλε ένα μεγάλο μήνυμα. Αυτό της στήριξης, όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια και την πίστη σε αυτό το κάτι καλό που χτίζεται. Η υπομονή είναι αρετή και ο κόσμος το επιδεικνύει παραμένοντας δίπλα στο πλευρό, στηρίζοντας τις επιλογές της διοίκησης του Ολυμπιακού στις κινήσεις που κάνει, σταθερά για να επιστρέψει ο κοσμοαγαπητός Θρύλος στην κορυφή.
Επομένως, κέρδος έιναι αυτό που λέμε “καλώς να έρθει ο παικταράς, ο Βαλμπουενά και ο κάθε Βαλμπουενά αν θέλετε, και καλώς να τον δούμε στο χόρτο”. Έτσι πρέπει και έτσι γίνεται σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Απλό και όμορφο σαν σκέψη, ωραίο και συνετό σαν κίνηση.
