Οι αποφάσεις της Πολιτείας φαίνονται στα αποτελέσματα των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη.
Το πόλο είναι ένα άθλημα που ο ρυθμός είναι το… άλφα και το ωμέγα. Την ώρα που οι άλλες ομάδες στο Champions League αγωνίζονταν κανονικά, καθώς κανένα άλλο πρωτάθλημα στην Ευρώπη δεν διεκόπη, οι ελληνικές ομάδες ήταν σε κατάσταση «παρκαρίσματος». Ένα τετράμηνο εκτός αγωνιστικής δράσης.
Πόσες προπονήσεις να κάνουν; Πώς να καταφέρουν να παραμείνουν σε υψηλό ρυθμό; Πώς να μπορέσουν να είναι ανταγωνιστικές απέναντι στους αντιπάλους τους, οι οποίοι είχαν τα βασικά «όπλα» για να μπορέσουν να είναι στο επίπεδο που είναι αναγκαίο για αυτό το επίπεδο, το επίπεδο του Champions League της LEN;
Ορισμένοι νόμισαν πώς η παρουσία αρκετών παικτών του Ολυμπιακού στην αποστολή της Ελλάδας για το Προολυμπιακό τουρνουά θα έκανε τη διαφορά. Θα ήταν σημείο αναφοράς για να εμφανίσουν οι «ερυθρόλευκοι» ένα καλό πρόσωπο στις αναμετρήσεις της «φούσκας» της Όστια. Αλλά αυτό δεν γίνεται, δεν ήταν εφικτό. Μιλάμε για αθλητές, για πολίστες και όχι για υπολογιστές ή μηχανές. Δεν μπορεί μια ομάδα να αποδώσει βάσει των πραγματικών της δυνατοτήτων, όταν της έχουν απεμπολήσει το βασικό πλεονέκτημα της, που δεν είναι άλλο από την ομοιογένεια. Τη «χημεία» που έρχεται μέσα από τον αγωνιστικό ρυθμό.
Η Πολιτεία δεν κατάλαβε πώς έκανε μεγάλο κακό στον ελληνικό αθλητισμό. Με αποφάσεις που αποτέλεσαν την «ταφόπλακα» στα όνειρα ελληνικών ομάδων για να μπορέσουν να πρωταγωνιστήσουν στο διεθνές επίπεδο. Αυτό φάνηκε και στο πόλο Γυναικών, όπου ο μεν Ολυμπιακός ηττήθηκε από την Σαμπαντέλ, η δε Βουλιαγμένη δεν κατάφερε να περάσει καν στην οκτάδα της Euroleague. Με την αποτυχία της εθνικής ομάδας Γυναικών να είναι η αρχή του… κακού.
Οι άνθρωποι που έχουν τις τύχες του δύσμοιρου του ελληνικού αθλητισμού στα χέρια τους, είναι αυτοί που έχουν φέρει τα πράγματα εδώ πού είναι σήμερα. Με αποφάσεις που σε καμιά περίπτωση δεν λειτούργησαν θετικά, ευεργετικά για τον αθλητισμό. Ειδικά για την υδατοσφαίριση. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Πώς να το κάνουμε;
