Να λέμε τα πράγματα απλά γιατί έτσι είναι. Τα καμπανάκια ,εν όψει ΑΕΚ και Γούλβς, αρχίζουν να ηχούν και είναι σίγουρο ότι ο Μαρτίνς το βλέπει. Μετά τα 23 κάκιστα λεπτά του αγώνα με την “Ενωση” στο Πρωτάθλημα και το μέτριο πρόσωπο με τον ΟΦΗ ήρθε το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό που ήταν μια σκέτη τραγωδία .
Για να είμαστε σωστοί εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι όταν είσαι Πρωταθλητής, με διπλάσια διαφορά από τον αντίπαλο σου, εύκολα μπορείς να χαλαρώσεις. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι όλες οι ομάδες, αλλά και ο Ολυμπιακός παίζουν ένα χρόνο μπάλα και είναι λογικό κάπου να χαλαρώνουν,να πούμε, να αισθάνονται κούραση να πούμε,όλα μαζί ίσως.
Δυστυχώς, όμως, όταν παίζεις με τον Παναθηναϊκό που κατεβάζει μισή ομάδα οφείλεις να παίζεις μπάλα και να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό .
Οι “Πράσινοι” του Δώνη ,πολλοί από αυτούς άπειροι, μπήκαν μέσα με καρδιά και ψυχή. Μάσαγαν σίδερα. Είχαν το μαχαίρι στα δόντια. Επαιξαν όπως αρμόζει να παίζεις σε ένα ντέρμπι.
Tην ίδια ώρα, οι παίκτες του Ολυμπιακού έμοιαζαν κουρασμένοι,χωρίς συγκέντρωση με μηδέν δημιουργία και κακή νοοτροπία. Και το τελευταίο δεν το λέω εγώ, αλλά ο ίδιος ο προπονητής.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να συνέλθει, γιατί ακόμα και αν σκεφτούμε όλες τις παραπάνω δικαιολογίες που αναφέραμε, οι στόχοι δεν σταματάνε εδώ και έρχονται δύο παιχνίδια που αποτελούν όχι υπερβάσεις, αλλά απόλυτα “Πρέπει”. Ο τελικός με την ΑΕΚ και το παιχνίδι με τους Γούλβς και όπως είπε πολύ σωστά και ο Μασούρας, η ομάδα ,μέσα σε όλες τις δυσκολίες, πρέπει να “τελειώσει” τη χροιά όπως πρέπει και της επιβάλλει η δική της μαγική χρονιά.
