Ο Νίκος Ζέρβας γράφει για το απίστευτο εντός έδρας φετινό χαρακίρι του Ολυμπιακού, τις αιτίες του και τις υπερβάσεις που χρειάζονται πλέον για να επιτευχθεί ο στόχος των πλέι οφ.
Η χθεσινή ήταν από τις βραδιές που δύσκολα χωνεύονται και το μάτι δύσκολα… κλείνει. Η ιστορία επαναλήφθηκε με τον πιο σαδιστικό τρόπο και επιβεβαίωσε την ανίατη ασθένεια του μπασκετικού Ολυμπιακού, που τον ταλαιπωρεί ακόμα και τις χρονιές που ήταν πολύ πιο δυνατός. Όχι μόνο για να μπει στα πλέι οφ, αλλά και για να διεκδικήσει την είσοδο στο Final Four. Ποια είναι αυτή;
Να προσγειώνεται ανώμαλα μετά από πολύ μεγάλες νίκες, που σκορπούν τον ενθουσιασμό και γεννούν προσδοκίες για κάτι καλύτερο. Ισχύει σε μεγάλο βαθμό και το αντίθετο βέβαια, καθώς πολλάκις τα έχει καταφέρει στο φαινομενικά ακατόρθωτο ή αν θέλετε εκεί που τον έχουν όλοι ξεγραμμένο. Τα φετινά σκαμπανεβάσματα όμως δεν έχουν προηγούμενο. Μετά από μεγάλες νίκες, άμεσα κακές ήττες με εντελώς διαφορετικές εμφανίσεις και κοινή συνισταμένη την κάκιστη πνευματική προσέγγιση. Όσοι βλέπουν ψύχραιμα την κατάσταση, κατανοούν πως ως ένα βαθμό όλα αυτά ήταν αναμενόμενα. Και γιατί οι συνθήκες έξω από τα γήπεδα είναι τέτοιες και γιατί οι έδρες έχουν πάει περίπατο, λόγω της έλλειψης κόσμου στις εξέδρες.
Κυρίως όμως, διότι ο Ολυμπιακός έχει φτιάξει ένα ρόστερ που έχει μεν ταλέντο, όμως στερείται εμπειρίας. Οι περισσότεροι παίκτες του καταγράφουν τώρα τα πρώτα τους χιλιόμετρα στην Ευρωλίγκα και είναι δύσκολο να αποκτήσουν στην rookie χρονιά τους αγωνιστική σταθερότητα και νοοτροπία. Όταν αυτό συνδυάζεται και με κακές βραδιές των πιο μπαρουτοκαπνισμένων, οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να προσπεράσουν καμία κακοτοπιά. Ακόμα και το εμπόδιο της προτελευταίας, αλλά αθλητικής και προσηλωμένης χθες, Βιλερμπάν, αποδεικνύεται πως είναι αξεπέραστο. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη όμως παύει να είναι σύμπτωση και η δικαιολογία της απειρίας ισχύει μέχρι ενός σημείου.
Όταν μία ομάδα δεν μαθαίνει από τα λάθη της, μοιραία κάποια στιγμή θα τα πληρώσει. Και πλέον τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα. Ο Ολυμπιακός έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να «χτίσει» ένα καλό σερί και να αποκτήσει πλεονέκτημα απέναντι στους βασικούς αντιπάλους τους για την οκτάδα (Μπάγερν, Ζαλγκίρις) που χθες μάλιστα ηττήθηκαν. Πήρε στην κυριολεξία αυτό που άξιζε καθώς η εμφάνιση ήταν σοκαριστικά κακή. Πέραν από τις σημαντικές απουσίες των Μάρτιν, Παπανικολάου και αυτή που προέκυψε με τον Λαρεντζάκη (κλασσικός Ολυμπιακός δηλαδή), έκανε ό,τι μπορούσε για να… αναστήσει την Βιλερμπάν. Πολλά αβίαστα λάθη, έλλειψη καθαρού μυαλού, αστοχία και αδυναμία σωστής αγωνιστικής και πνευματικής προσέγγισης του αγώνα.
Όταν πετυχαίνεις μόλις εννέα πόντους σε ένα δεκάλεπτο, όταν χάνεις από μία ομάδα που πετυχαίνει μέσο όρο 74 πόντους στην διοργάνωση, ενώ την έχεις κρατήσει στους 69 φταις αποκλειστικά και μόνο εσύ. Το χθεσινό παιχνίδι, αποδεικνύει περίτρανα πως στην κακή βραδιά του Σλούκα, η έλλειψη ενός ακόμα κανονικού-δημιουργικού πλέι μέικερ θα στοιχίζει κακές εμφανίσεις και ήττες. Ασφαλώς και η ανυπαρξία σημείου αναφοράς μέσα στην ρακέτα χωρίς τον Μάρτιν, αναδεικνύει την επίσης καταγεγραμμένη από τούτη εδώ την γωνιά, απουσία ενός σταθερού σέντερ με μέγεθος για να βοηθάει, όταν απέναντι υπάρχει σέντερ-δεινόσαυρος όπως ο Φαλ. Ο Ολυμπιακός, έχει επιλέξει, για την ώρα, να στηρίξει τις επιλογές του και είναι απόλυτα σεβαστό.
Διότι, όπως πάντα, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Με το ίδιο ρόστερ νίκησε η ομάδα εκτός έδρας την Μπαρτσελόνα και την Μακάμπι, με τους ίδιους παίκτες επικράτησε στο ΣΕΦ της Αρμάνι και της Ζενίτ στην Αγία Πετρούπολη. Όταν λοιπόν δεν έχεις την δυνατότητα να πλαισιώνεις το υλικό σου με δύο-τρεις ακόμα παιγμένους σε αυτό το επίπεδο παίκτες που συνήθως έχουν και υψηλότερο κασέ από τους υπάρχοντες, κάνεις υπομονή, δουλεύεις και εξελίσσεις τους, αποδεδειγμένα, στις καλές βραδιές ικανούς παίκτες που έχεις. Οφείλεις όμως να προβληματιστείς γιατί δεν αποκτούν σιγά-σιγά σταθερότητα και κυρίως γιατί δεν ανταποκρίνονται στα παιχνίδια που έχουν «ΠΡΕΠΕΙ». Γιατί… αδειάζουν όταν παίρνουν ένα καλό αποτέλεσμα και δεν κάνουν τα βασικά για να κερδίσουν κατώτερους αντιπάλους, κάτι που στην οικονομία της διοργάνωσης δεδομένα θα στοιχίσει.
Με λίγα λόγια, οφείλεις να διορθώσεις την κακή διαχείριση των νικών και αυτό είναι θέμα πρωτίστως των προπονητών. Το ότι ο Ολυμπιακός στο ένα χρόνο τις παρουσίας του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει προοδεύσει και έχει βάλεις κάποιες βάσεις για το μέλλον, είναι δεδομένο, ανεξάρτητα με το πώς θα κυλήσει η προσπάθεια για να πετύχει από φέτος με την πρόκριση στην οκτάδα. Αν θέλει όλος ο οργανισμός να πετύχει το κάτι παραπάνω άμεσα, οφείλει να κοιτάξει μπροστά και αρχής γενομένης από την διπλή αγωνιστική σε Λυών και Κάουνας να… τρέξει. Με δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια η κατάσταση διορθώνεται σημαντικά. Ειδάλλως, θα ελπίζει ρεαλιστικά σε θαύματα και η αξιόλογη προσπάθεια που γίνεται, θα μείνει πιθανότατα ημιτελής…
Υ.Γ.: Δεν γίνεται να έχεις έξι νίκες εκτός έδρας και ισάριθμες ήττες εντός. Δεν γίνεται στο γήπεδο που προπονείσαι καθημερινά και ξέρεις κάθε γωνία του να είσαι 50% χειρότερος αγωνιστικά απ’ ότι μακριά από αυτό. Όσο παγωμένη και αν είναι η ατμόσφαιρα, χρίζει… ψυχολογικής έρευνας.
Υ.Γ.2: Επειδή κάποιοι το έχουν μπερδέψει, είναι διαφορετικό ο ρεπόρτερ να μεταφέρει την πρόθεσή-απόφαση μίας ομάδας να μην ενισχυθεί και διαφορετική η άποψή του για το αν χρειάζεται προσθήκη. Από την αρχή της σεζόν υπήρχαν καταγεγραμμένα (ειδικά όσοι με ακούν στον bwin Σπορ Fm) ερωτηματικά για το «1» και το «5» στο ρόστερ, όπως δομικά προβλήματα και ατέλειες υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις ομάδες. Ακόμα και σε αυτές που έχουν μεγάλα πορτοφόλια και υψηλότερους στόχους.
Υ.Γ.3: Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμα. Υπάρχουν ακόμα ελπίδες και οφείλουν να μην σκύψουν το κεφάλι και να τις εξαντλήσουν. Αρκεί επιτέλους να ομαλοποιηθεί και η κατάσταση με τους συνεχόμενους τραυματισμούς. Βιβλίο γράφεις με αυτά που έχουν γίνει στον Ολυμπιακό τα τελευταία 15 χρόνια.
Υ.Γ.4: Ένας από τους στόχους του Γιώργου Μπαρτζώκα για το άμεσο μέλλον, θα πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να γεμίσει το ρόστερ με περισσότερη αθλητικότητα και παιδιά τύπου Γιαμπουζέλ. Ο Ολυμπιακός παραδοσιακά έχει πρόβλημα με τέτοιες ομάδες και από την στιγμή που δεν είναι σε φάση να δίνει 15-20 εκατομμύρια για να έχει δαντελένιους παίκτες σε κάθε θέση, ανάλογες επενδύσεις μπορεί να τον βοηθήσουν καλύτερα.
