O Oλυμπιακός του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου μπορούν να χαρακτηριστούν την βραδιά της Τετάρτης με μία μόνο λέξη που παραπέμπει σε Γερμανία . “Πάντσερ”.
Στο Περιστέρι ,η ομάδα του Μαρτίνς έδειξε για τί είναι Πρωταθλήτρια Ελλάδας και γιατί είναι μακριά χιλιόμετρα από τους διώκτες του. Γιατί ξέρει να εκμεταλλεύεται τις στιγμές. Aπλά και όπως πρέπει. Μέχρι το 28 και τη φάση με το σουτ του Λόπες, ο Ολυμπιακός έμοιαζε εγκλωβισμένος. Σε μία φάση, όμως, που την έχουμε ξαναδεί με συνεργασία Λαλά με κάποιον απο τους επιθετικούς ήταν ο Αγκιμπού που με όπλο τη γρηγοράδα και εξυπνάδα “τρύπησε” την τριάδα της άμυνας και πήρε το πέναλτι.
Το ίδιο έκανε και στην ασίστ για το 0-2 ο νεαρός από τη Γουινέα . Τα υπόλοιπα είναι ιστορία γραμμένη από τον Ελ Αραμπί που συνεχίζει να κάνει πάρτι και να γράφει ιστορία δικαιώνοντας με σε όσα έχω γράψει εδώ και καιρό. Σχεδόν πριν έρθει στην Ελλάδα. Είναι ευλογία τέτοιοι παίκτες για το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Στο μπάσκετ, ο Ολυμπιακός έδειξε τι σημαίνει ΣΕΦ αλλά και προσήλωση στην άμυνα. 83-60 την Μπάγερν, μία άκρως επιθετική ομάδα που αν της δώσεις δικαίωμα όχι απλά σε δαγκώνει . Σε ξεσκίζει. Και έχει και τρεις παικτες που για μένα είναι τρελές καψούρες. Ο πρώτος είναι ο Λαρεντζάκης. Το παιδί μοιάζει λες και είναι time traveller. Απο μία άλλη εποχή μπάσκετ. Εκείνη της δεκαετίας του 90. Δεν είναι ο σταρ, αλλά γίνεται σταρ μέσα απο την ομάδα και βάζει το εγώ του κάτω απο αυτή.
Ο δεύτερος είναι ο Γουόκαπ. Κάπου διάβασα ότι ήταν οι γονείς του στο γήπεδο και τρελάθηκαν στο άκουσμα του ονόματος του απο την εξέδρα. Που να το περίμεναν και εκείνοι. Γουόκαπ. Ενα πραγματικό εργαλείο στα χέρια του προπονητή. Αυτή η λέξη τα λεει όλα. Ενας παίκτης ακόμα της ομάδας και ουχί εγωιστής.
Και πάμε και στον τίμιο γίγαντα.Ο Μουσταφα Φαλ δεν είναι Αργύρης Καμπούρης αλλά είναι ότι έλειπε απο τον Ολυμπιακο απο την εποχή Μιλουτίνοφ. Ενας παίκτης που και θα σκοράρει και θα παίξει άμυνα και θα παλέψει και ο αντίπαλος θα το σκεφτεί πολλές φορές πρίν μπει στη ρακέτα να τον αντιμετωπίσει.
Οσο για το Χάντμπολ αλήθεια περιμένω να δώ τι θα πουν οι αεκτζήδες για να δικαιολογήσουν ότι δεν νίκησαν την ομάδα στο Κασιματης με 15 γκολ διαφορά. Κάτι τέτοια έλεγαν και από ότι διαβάζω έγιναν και πάλι, σε αγώνα με την ΑΕΚ, διαιτητικά όργια.
