Ο Νίκος Ζέρβας γράφει για το τεράστιο «διπλό» του Ολυμπιακού στην Βαρκελώνη και την διπλή ανάγνωσή του.
«Τα πιο ωραία πράγματα, έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις…». Ο στίχος του γνωστού άσματος του Πασχάλη Τερζή, βρίσκει απόλυτη ανταπόκριση σε αυτό που κατάφερε χθες βράδυ ο Ολυμπιακός στην Βαρκελώνη, απέναντι στην πρωτοπόρο και φαβορί για το τρόπαιο της Ευρωλίγκας φέτος, Μπαρτσελόνα.
Ασφαλώς και το έχει ξανακάνει στο συγκεκριμένο γήπεδο, όμως οι συνθήκες που υπήρχαν πριν από το τζάμπολ του εξ’ αναβολής παιχνιδιού, ήταν αν μη τι άλλο αποθαρρυντικές. Κάτι το αήττητο των «μπλαουγκράνα» των τριάντα εκατομμυρίων στο γήπεδό τους, κάτι η εξαιρετική τους άμυνα σε συνδυασμό με την μέτρια επίθεση των «ερυθρόλευκων» και κυρίως η κακή τους εικόνα τις τελευταίες ημέρες ελέω κορωνοϊού, προμήνυαν για μία εντός προγράμματος ήττα. Ζητούμενο για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του ήταν να βγάλουν αντίδραση και να δείξουν στοιχεία προόδου. Και εκείνοι το… παράκαναν, στέλνοντας με αυτήν την νίκη ένα ηχηρό μήνυμα για τις πραγματικές δυνατότητές τους.
Διότι δεν είναι μόνο το θετικό αποτέλεσμα που τους βάζει για τα καλά σε τροχιά οκτάδας, καθώς επικράτησαν σε μία έδρα που ελάχιστοι θα το κάνουν. Είναι το εξαιρετικό μπάσκετ που έπαιξαν, διορθώνοντας πολλά, αν όχι όλα, από τα κακώς κείμενά της Μόσχας μέσα σε λίγα 24ώρα. Απόλυτη συγκέντρωση, «διάβασμα» και καίριες αντιδράσεις σε όλα τα σημεία του αγώνα. Με 96 πόντους σε μία άμυνα που δεχόταν μέχρι χθες 69,7 και τον Παπανικολάου να βγάζει από νωρίς εκτός αγώνα την δημιουργία του Καλάθη. Τον Χασάν Μάρτιν να παίζει σαν… δύο, βάζοντας τα σε άμυνα και επίθεση με θηρία που πληρώνονται πέντε και έξι φορές τα χρήματά του. Ο Αμερικανός έκλεισε επιτυχημένα με τις αλλαγές όλες τις διόδους προς την ρακέτα, με μοναδική εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο που φυσιολογικά όλο το επίπεδο άμυνας έπεσε και η Μπαρτσελόνα βρήκε πολύ σκορ από την ρακέτα. Ο τρόπος που αντιμετώπισε την πίεση σε όλο το γήπεδο ο Ολυμπιακός, βρίσκοντας πολλά καλάθια στο… ξέφωτο, ήταν πολλές φορές ιδανικός.
Οι άμυνες ήταν έξυπνες και με αυτοθυσία και ήρθαν ακόμα και από μέχρι… προχθές τραυματίες, όπως ο καθοριστικός στο τέλος Χάρισον. Ο Σλούκας έκανε την πρώτη πραγματικά ηγετική του εμφάνιση, καθώς δεν είναι μόνο οι κρίσιμοι πόντοι και οι πολλές ασίστ, αλλά κυρίως το ότι σούταρε και ας τα έχανε, παίρνοντας τις σωστές αποφάσεις. Παράλληλα, αντέδρασε εξαιρετικά με σωστό «σπάσιμο» της μπάλας εκεί που έπρεπε και όταν έπρεπε, όταν η αντίπαλη άμυνα έκανε πάνω του «παγίδες». Το γεγονός ότι έμεινε στο παρκέ σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, και ότι έπαιξε και στο «2» για να μην κουβαλάει όλες τις μπάλες, ίσως να ήταν καταλυτικό για να κάνει αυτό το παιχνίδι. Δεν μπορείς όμως να μην βάλεις στην εξίσωση και αρκετούς ακόμα.
ΜακΚίσικ, Βεζένκοφ, Παπανικολάου, Τζένκινς και Ζαν-Σαρλ, έβαλαν το δικό του λιθαράκι για την νίκη, με τον πρώτο επιτέλους να πιστεύει στο σουτ του όπως είχαμε επισημάνει και με 3/4 τρίποντα να τιμωρεί την, λογική, επιλογή της Μπαρτσελόνα να του δώσει χώρο για να εκτελέσει. Περισσότερο όμως και από τα ατομικά κατορθώματα, μετρούν δύο ακόμα πράγματα. Πρώτον, η αντίδραση της ομάδας στο 77-77 που ήταν η πρώτη και μοναδική ισοφάριση της Μπαρτσελόνα στο παιχνίδι. Εκεί που όλοι περίμεναν πως η… μπαταρία έφτασε για 35 λεπτά, ο Ολυμπιακός είχε το καθαρό μυαλό και την συγκέντρωση και να πάρει τελικά το παιχνίδι. Παρά την αξία του αντιπάλου και τα ακατανόητα σφυρίγματα των διαιτητών, που ανακάλυψαν μέχρι και βολές από… επιθετικό φάουλ για να βάλουν τους γηπεδούχους στο παιχνίδι. Το άρτια σχεδιασμένο πλάνο του κόουτς Μπαρτζώκα, εκτελέστηκε στο έπακρο και η νίκη θα ήταν κρίμα να μην καταλήξει σε «ερυθρόλευκα» χέρια.
Θέλετε ακόμα περισσότερες ειδήσεις και ενδείξεις προόδου, πέραν από αυτές που έδειξε η τηλεοπτική εικόνα; Ο Ολυμπιακός τελείωσε και κέρδισε για πρώτη ίσως φορά ένα τόσο πολύ μεγάλο παιχνίδι στην σύγχρονη ιστορία του, έχοντας στον πάγκο στα τελευταία λεπτά και τους τρεις μεγάλος παίκτες-συνδετικούς κρίκους της παλιάς ένδοξης εποχής με την καινούργια. Δεν χρειάστηκε δηλαδή να πάρει κάτι από τους αρχηγούς Σπανούλη και Πρίντεζη, ενώ και ο εξαιρετικός χθες Παπανικολάου είδε το φινάλε από τον πάγκο, λόγω της πολύ καλής παρουσίας του Χάρισον. Νίκη λοιπόν με πεντάδα Σλούκα, ΜακΚίσικ, Χάρισον, Βεζένκοφ και Μάρτιν. Νίκη με τρεις άπειρους στο υψηλότατο επίπεδο, νίκη νέας εποχής. Χωρίς αυτό να μειώνει τους παλιούς ή να σημαίνει πως δεν θα χρειαστεί η καταλυτική παρουσία τους, στο, άμεσο κιόλας, μέλλον.
Το βέβαιο είναι πως με την κατάλληλη πίστη, εμπιστοσύνη, στήριξη και τύχη, αυτή η ομάδα έχει να δώσει ακόμα πιο πολλά από το χθεσινοβραδινό. Για την ώρα, adios Barca…
Υ.Γ.1: Ακολουθεί πολύ πιο δύσκολο πλέον παιχνίδι αύριο με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και θα πρέπει η συγκέντρωση να μείνει στο ανώτατο επίπεδο. Ενδεχόμενο 2/2 από την συγκεκριμένη διαβολοβδομάδα, θα είναι ευεργετικό βαθμολογικά και ψυχολογικά.
Υ.Γ.2: Ζητούμενο σε ομαδικό επίπεδο είναι πλέον η σταθερότητα, αν και μετά το χθεσινό, νομίζω πως τα αποδυτήρια πήραν μία πολύ δυνατή… ένεση εμπιστοσύνης στις δυνατότητες της ομάδας. Ατομικά, αν φτιάξει τα τελειώματά του ο Ζαν-Σαρλ, παίξει ο Έλις σταθερά όπως τα πρώτα πέντε λεπτά του τρίτου δεκαλέπτου και ο Τζένκινς συνεχίσει να είναι τόσο αποτελεσματικός και παράλληλα οικονομικός, εικόνα θα φτιάξει ακόμα περισσότερο.
