Ο διεθνής ακραίος του Ολυμπιακού παραχώρησε συνέντευξη ενόψει του ματς με την Μπουργκάς.
Στη δεύτερη «θητεία» του στην ομάδα βόλεϊ Ανδρών του Ολυμπιακού, ο Ραφαήλ Κουμεντάκης θέλει να «σηκώσει» τα… πάντα. Ο «Ράφα» αγωνίστηκε στον Θρύλο και το διάστημα 2018-20, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο. Μπορεί να έχει πρότυπο έναν από τους σπουδαιότερους μπασκετμπολίστες στην ιστορία, τον Ντιρκ Νοβίτσκι, ωστόσο ο «ερυθρόλευκος» ακραίος πρόκειται για έναν εκ των κορυφαίων βολεϊμπολιστών στην Ελλάδα, με καριέρα και στο εξωτερικό. «Αν έπαιζα μπάσκετ, θα ήμουν… ρεζέρβα του Κώστα Παπανικολάου», δήλωσε ο διεθνής ακραίος του Θρύλου. Γνωρίστε, λοιπόν, τον Ραφαήλ Κουμεντάκη!
-Πού γεννήθηκες; Πού πήγες σχολείο;
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Λόγω κάποιων υποχρεώσεων οικογενειακών, πήγα σχολείο στην Αλεξανδρούπολη. Εκεί πέρασα τα πρώτα μου χρόνια, μέχρι και τα 19 μου. Όλο το σχολείο το έβγαλα εκεί.
–Με το βόλεϊ πώς ασχολήθηκες;
Με το βόλεϊ ασχολήθηκα, κυρίως, γιατί στον τόπο που μεγάλωνα ήταν το πρώτο άθλημα. Με τον Ανέστη τον Δαλακούρα, ήμασταν συμμαθητές μαζί, φίλοι από πολύ μικροί. Εγώ ήθελα μπάσκετ, αλλά ο Ανέστης με… τραβούσε προς το βόλεϊ. Δεν είχε τότε τμήματα υποδομής στο μπάσκετ, οπότε ξεκίνησα βόλεϊ.
–Ποιο είναι το μεγάλο σου όνειρο; Και γενικά και στο βόλεϊ.
Να παίξω σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Όνειρα υπάρχουν πάρα πολλά, τόσο ατομικά, όσο και ομαδικά. Προσπαθώ να φτάνω βήμα-βήμα όλο και πιο κοντά σε αυτά!
-Σου αρέσουν τα ταξίδια; Αγαπημένος προορισμός;
Λατρεύω τα ταξίδια. Μου αρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω! Με την ομάδα… όχι (σ.σ. γέλια). Πολλή κούραση (σ.σ. γέλια). Μου αρέσει η Ευρώπη, έχω ταξιδέψει και στην Αμερική, έπαθα πλάκα. Είναι ο αγαπημένος μου προορισμός εκτός συνόρων. Στην Ελλάδα, η Νάξος είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη που έχω πάει.
-Έχεις κάποιο μότο;
A wise man once said nothing! Το ενστερνίζομαι λίγο.
-Αν δεν έπαιζες βόλεϊ, τι θα έπαιζες;
Θα έπαιζα μπάσκετ, 200%. Και θα ήμουν και πολύ καλός, νομίζω! Θα έπαιζα στον Ολυμπιακό, μπορεί και στο ΝΒΑ (σ.σ. γέλια). Θα ήμουν… ρεζέρβα του Κώστα Παπανικολάου!
-Αγαπημένο φαγητό;
Είμαι μακαρονάς! Τρώω κάθε μέρα μακαρόνια. Ή γεμιστά ή μακαρόνια με κιμά!
-Αγαπημένο τραγούδι;
Είμαι της… εποχής, ό,τι μου κολλάει ανά περίοδο. Τώρα έχω κολλήσει με το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους». Από παλιά, όμως, τα ακούσματα μου ήταν ροκ, ήταν τύπου… Δυτικές Συνοικίες και τέτοια!
-Τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;
Τον περνάω με φίλους, με την οικογένεια μου, αν την έχω κοντά. Με την ανιψιά μου! Διαβάζω βιβλία, συνήθως κάτι σε μυθιστόρημα ή αστυνομικό. Υπολογιστή, τηλεόραση και τέτοια.
-Αγαπημένη ταινία ή σειρά;
Πολλές! Δεν ξέρω ποια να διαλέξω, αλήθεια. Μου αρέσουν πολύ. Θα πω αγαπημένη σειρά, το «Breaking Bad», την είδα τότε στην καραντίνα και κόλλησα!
-Ποιο είναι το είδωλο σου;
Πιο μικρός, είχα είδωλο τον Ντιρκ Νοβίτσκι, μπάσκετ. Και στην Ιταλία όταν έπαιζα, ξενυχτούσα για να τον βλέπω. Με καταλάβαιναν ότι ξενυχτούσα (σ.σ. γέλια). 19 χρονών τότε, στη Ραβέννα έπαιζα.
