Το ταξίδι ολοκληρώθηκε αλλά η μάχη εντός των τειχών συνεχίζεται!
Η ευρωπαϊκή περιπέτεια ολοκληρώθηκε φέτος για τον Ολυμπιακό μας, αρκετά νωρίτερα ίσως από τα περασμένα χρόνια. Ωστόσο όταν βρίσκεσαι σε έναν όμιλο που πάνω από εσένα βρίσκονται η κορυφαία ομάδα του πλανήτη, η καλύτερη ομάδα του Καμπιονάτο και από το τέταρτο γκρουπ δυναμικότητας σου “κάθεται”, όχι ίσως, σίγουρα η χειρότερη δυνατή ομάδα, τότε δεν σου μένουν περιθώρια να κάνεις πολλά.
Το ματς με την Γιουβέντους είναι καθαρά διαδικαστικού χαρακτήρα, αλλά καμία σημασία δεν έχει. Πρέπει και εκεί ο Ολυμπιακός να φανεί αντάξιος της ιστορίας του και να παλέψει για την νίκη. Γιορτή είναι κάθε αγώνας του Champions League κι αυτό δεν αλλάζει. Εξάλλου, και το 2005 κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης, η νίκη ήταν νίκη και ιστορικότατη.
Μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου όμως… πίσω στα δικά μας. Εδώ, εντός των τειχών που γίνεται ένας πραγματικός πόλεμος στο πρωτάθλημα, μέσα κι έξω από το γήπεδο! Οι διαφορές των πέντε, των οκτώ βαθμών εξανεμίστηκαν από τους αντιπάλους και καλύφθηκαν από τον Ολυμπιακό. Πλέον οι πρωταθλητές βρίσκονται μόλις έναν βαθμό απόσταση από την κορυφή, και σε αυτό τον πόλεμο δεν χωράει στραβοπάτημα.
Όπως και δεν περισσεύει κανείς. Καθημερινά βλέπουμε τριγύρω μας τι συμβαίνει και έχουμε καταλάβει πολύ καλά τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην συνέχεια. Αλλού χαρίζονται ποινές, αλλού χαρίζονται βαθμοί, δίνονται πέναλτι, “σπρώχνονται” ομάδες. Τα έχουμε δει από την πρώτη κιόλας Για αυτό χρειάζεται πάνω από όλα η προσήλωση στον στόχο, η ομοψυχία και η ένωση. Πολύ απλά, μία γρο8ιά όλοι μας για την κατάκτηση του 8ου σερί πρωταθλήματος.
Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν οι ποδοσφαιριστές που πρέπει να είναι πραγματικοί μαχητές. Οποιοδήποτε δείγμα χαλάρωσης τιμωρείται από τους αντιπάλους. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για στραβοπάτημα. Γιατί κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού θα κοιτάξουν να την εκμεταλλευτούν όλοι ώστε να τον “χτυπήσουν”. Πρέπει να δούμε κάτι σαν το ματς με τον ΠΑΟΚ ή τον Λεβαδειακό. Εκεί που ακόμη κι αν τον χτυπούσαν διαιτησία και ατυχία αντίστοιχα από… δέκα μπάντες, ο Ολυμπιακός με πίστη πάλεψε και έφτασε στην νίκη. Αυτά τα δύο ματς που είχε να τα βάλει με διαιτησία και με ατυχία πρέπει να είναι οδηγός.
Ύστερα υπάρχουν σε αυτόν τον πόλεμο και οι ασπίδες. Το γήπεδο Καραϊσκάκη, ο Ναός μας και φυσικά ο κόσμος του Ολυμπιακού που υψώνεται ο ίδιος σαν ασπίδα μπροστά στην ομάδα. Θα είμαστε πάντα εκεί, δίπλα στον Θρύλο με όλη μας την καρδιά για να στεκόμαστε δίπλα του κι όχι στον… σβέρκο του κάθε φορά. Με πίστη για τον μεγαλύτερο στόχο, για την μεγαλύτερη πρόκληση που έχει μπροστά του ο Ολυμπιακός στην σύγχρονη ιστορία του… Το όγδοο σερί πρωτάθλημα.
Η επόμενη μάχη του πολέμου είναι την Κυριακή στην Κέρκυρα. Εκεί που ο Ολυμπιακός πρέπει να νικήσει γιατί βρίσκεται μία ανάσα από την κορυφή και αν δεν ανεβεί σε αυτή, τουλάχιστον πρέπει να μείνει σε απόσταση βολής. Και σίγουρα δεν θα παίξει μόνος του στο Νησί των Φαιάκων. Ποτέ δεν έπαιξε χωρίς τον κόσμο του και θα τον έχει εκεί για μία ακόμη φορά.
Συνεχίζουμε!!!
