Kάθομαι στο Facebook και χαζεύω διάφορες σαχλαμάρες που γράφουν ο κάθε τύπος ή τύπισσα που αφού έχει ελεύθερο βήμα γράφει ότι παπαριά, της ή του, κατέβει στο κεφάλι. Challenge λεει πως ήμουν 10 χρονών, Challenge πως είχα τα μαλλιά μου πριν 20 χρόνια, Challenge με το πόσες γκόμενες ή γκόμενους είχαν και άλλα πολλά. Μίλησα με τους μόρτες εδώ στο Redaroume και τους είπα να γράψω τους ήρωες μου. Με στιλ Ολυμπιακό.Γράφει ο Redistas.
Κάθε παίκτης του Ολυμπιακού είτε έχει παίξει ένα λεπτό, είτε 10 χρόνια σερί είναι Ιερός . Γιατί ,πολύ απλά-ντόμπρα και Ολυμπιακά, αυτοί είναι οι καλύτεροι του κόσμο. Σε όλα τα σπορ. Ηρωες, όμως, των παιδικών μου χρόνων και τώρα που μεγάλωσα ήταν οι παικταράδες που είχε ο Θρύλος και δεν πήραν Πρωτάθλημα. Γιατί το τότε καθεστώς, που θα το θυμίζω στους νεανίες, δεν το ενδιέφερε ποιος θα πάρει το Πρωτάθλημα αλλά απλά ΔΕΝ ήθελε να το παίρνει ο Ολυμπιακός.
Για μένα ΗΡΩΑΣ είναι ο Τσαλουχίδης. Που έδωσε τη ζωή του και τίμησε τη φανέλα μένοντας μόνο σε δύο Κύπελλα στα οποία και ήταν πρωταγωνιστής. Αξιζε να μείνει στη νέα εποχή και άξιζε να σηκώσει κούπα .
Για μένα ήρωας είναι ο Νίκος Τσιαντάκης! Παικτάρα από τις λίγες που τη σήμερον ημέρα θα κόστιζε 15.000.000 ευρώ για πλάκα.
Ο Μηνάς Χαντζίδης που έπαιζε μπάλα πού μπροστά από την εποχή του. Και αυτός προσέφερε πολλά στον Ολυμπιακό .
Ο Ηλίας Ταληκριάδης που δεν ήταν Σαργκάνης, αλλά και αυτός αδικήθηκε από εκείνη τη λαίλαπα που έκοβε κούπες απο την ομάδα μας.
Ο Σάββας ο Κωφίδης. Ενα πραγματικό μηχανάκι στη μεσαία γραμμή.
Ο Παχατουρίδης που ήταν μία πραγματική ψυχάρα. Ο Σοφιανόπουλος, ένα σπουδαίο ταλέντο εκείνης της εποχής, ο Σάκης ο Μουστακίδης και άλλοι πολλοί. Αλλά να θυμηθούμε και τους ξένους. Μέγα Χουάν Φούνες-Ανυπέρβλητο Ντέταρι, φοβερό Ολεγκ Προτάσοφ, μαγικό Γκενάαντι Λιτόφτσενκο ,ουσιαστικό αλλά αθόρυβο Γιούρι Σάβιτσεφ.
Για μένα ,λοιπόν, στα χρονικά Challenge ΑΥΤΟΙ ήταν οι ήρωες . Τα ξαναλέμε SOON
