Το περιμέναμε να γίνει, και όσοι είχαν απορία “μα τόσο γρήγορα”, απαντούμε πως “ναι, τόσο γρήγορα”. Σε μία χώρα που τη μία βραδιά μπορεί να είσαι ο “άρχοντας”, ο “βασιλιάς”, ο “καλύτερος ever” την επόμενη μπορεί να αρχίσουν από μουρμούρες μέχρι το γνωστό “ανάθεμα”. Κι αυτό φυσικά από ανθρώπους των άκρων, ή που απλά έχουν σαν σκοπό να βάλουν “φυτιλιές” στον κόσμο του Ολυμπιακού και την ομάδα την ίδια.
Φυσικά, αναφερόμαστε στα όσα ειπώθηκαν για τον Πέδρο Μαρτίνς μετά το τέλος του αγώνα με την Μίλαν. Στα δημοσιεύματα δεν θα σταθούμε γιατί ξέρουμε… Θα σταθούμε όμως στη “μανία” που διακατέχει μερικούς από τους φιλάθλους μας, το οποίο είναι ίσως το πιο θλιβερό. Μαζί με όλες τις ευθύνες που έσπευσαν να καταλογίσουν στον Πορτογάλο και να αρχίσουν τα αυθαίρετα συμπεράσματα. Τι κι αν μέχρι πριν λίγες μέρες αποθέωναν τον ίδιο και την ομάδα, χθες βρήκαν τη… λύση. Μέχρι και “στοιχήματα” για το πόσο θα μείνει αρχίσαμε να βλέπουμε.
Είναι δυνατόν; Ερωτηματικό μεγάλο και “έντονης” γραφής.
Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα δουλειάς. Και ένας σωστός προπονητής, διάολε, δεν μπορεί από την πρώτη μέρα που θα αναλάβει μία ομάδα να ρίχνει πεντάρες. Μιλάμε για ένα έργο που το “ξαναείδαμε” και στα φιλικά, όταν ο Ολυμπιακός γνώριζε ήττες από ομάδες πολύ πιο έτοιμες και πολύ πιο δεμένες. Αλλά βέβαια. Εκεί δεν μετρούσαν οι νίκες, αλλά οι ήττες… μετρούσαν και παραμετρούσαν. Ο άνθρωπος αυτός που λέγεται Πέδρο Μαρτίνς είναι από μόνος του προσγειωμένος και δουλεύει καθημερινά στα πάντα. Στο τεχνικό κομμάτι, στο αγωνιστικό, ακόμα και σε αυτό της ψυχολογίας και της επικοινωνίας με τον κόσμο. Και ο περισσότερος κόσμος το βλέπει. Όποιος περίμενε να πάει ο Ολυμπιακός στο Μιλάνο και να έριχνε τέσσερα, απλά ήταν εκτός πραγματικότητας. Τρία αμυντικά λάθη έφεραν μία ήττα στο γήπεδο και τον… όλεθρο από μία μερίδα του κόσμου. Όχι μεγάλη ευτυχώς, αλλά όχι και μικρή.
Το γράψαμε και το ξαναγράφουμε. Ο Πέδρο Μαρτίνς και η καινούρια ομάδα, ναι, η καινούρια ομάδα την οποία χτίζει, χρειάζεται χρόνο και στήριξη. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Ομάδα δεν φτιάχνεται από τη μιά στιγμή στην άλλη. Η ομάδα δείχνει τα στοιχεία που πρέπει και σταδιακά “δένει”. Και σε αυτό παίζει σπουδαίο ρόλο ο κόσμος. Δηλαδή χθες την προσπάθεια που έγινε για 70 λεπτά πρέπει να την ακυρώσουμε; Γιατί τα 70 λεπτά να είναι επιτυχία των παικτών και τα 9 άσχημα λεπτά να “πιστώνονται” δηλαδή στον Μαρτίνς; Ο ίδιος προπονητής είναι που μέχρι στιγμής πηγαίνει την ομάδα βήμα βήμα. Κάτι καλό πάει να γίνει και φαίνεται.
Για αυτό λοιπόν, είναι καθήκον όλων μας, και ιδιαίτερα εκείνων που μπορεί να αλλάζουν γνώμη από τη μία μέρα στην άλλη, να κάνουμε ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ αυτό που πρέπει… Να στηρίξουμε αυτή την πολύ όμορφη προσπάθεια που γίνεται. Μη βλέπουμε το δέντρο και κρατάμε το δάσος. Η ομάδα, ο προπονητής, χρειάζονται την στήριξη όλων μας. Και υπομονή για να δούμε τα καλύτερα που περιμένουμε. Για μία φορά ας είμαστε όλοι ενωμένοι γύρω από αυτό το δημιούργημα της εφετινής σεζόν. Κι ας δούμε όλα τα καλά που “χτίζονται” να βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο.
