Ο Νίκος Ζέρβας, γράφει για την αυτοχειρία του Ολυμπιακού στην πρεμιέρα με την Ζαλγκίρις.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό που είχε ο μπασκετικός Ολυμπιακός τα πρόσφατα χρόνια της δόξας του, ήταν η άρνηση στην ήττα. Αυτό που κατάφερε χθες από το -11 στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου η Ζαλγκίρις, ήταν άλλη μία ημέρα στην δουλειά για τους «ερυθρόλευκους» στο παρελθόν. Χθες, στην πρεμιέρα της νέας εποχής, οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, εμφάνισαν άρνηση στην… νίκη.
Διότι με όλο τον σεβασμό στον καταπληκτικό-καθοριστικό πιτσιρικά, Ρόκας Γιοκουμπάιτις, ο Ολυμπιακός έχασε χθες… μόνος του. Απώλεσε την ευκαιρία να αρχίσει με το δεξί στην πιο απρόβλεπτη Ευρωλίγκα όλων των εποχών και έβαλε, χωρίς λόγο, έξτρα πίεση, σε μία εποχή που δεν την χρειαζόταν καθόλου. Κανείς δεν περίμενε να δει μπάσκετ υψηλών προδιαγραφών, σταθερότητα και ομοιογένεια, μετά από έξι και πλέον μήνες έλλειψης επίσημων υποχρεώσεων. Σε κανένα γήπεδο της Ευρωλίγκας δεν θα δούμε τέτοια στοιχεία από Οκτώβρη μήνα και με άδειες εξέδρες. Όμως όταν για είκοσι λεπτά έχεις παίξει ουσιώδες μπάσκετ και έκανες ό,τι χρειαζόταν για να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα, είναι κρίμα να πετάς την προσπάθειά σου για ένα… ριμπάουντ.
Αυτό, και μάλιστα από παίκτη ύψους 193 εκατοστών, ήταν ουσιαστικά που κόστισε στον Ολυμπιακό, 3,5’’ πριν το φινάλε και ας ελπίσουμε αυτή η κακή ήττα να μην τον στοιχειώσει στο τέλος της φετινής διαδρομής του. Οι «ερυθρόλευκοι» έπαθαν πατατράκ στο τέταρτο δεκάλεπτο, τα έκαναν όλα λάθος, είχαν 3/18 σουτ και 0/8 τρίποντα και σκόρπισαν από μόνοι τους έξτρα αγκάθια στον δρόμο τους. Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και τα λάθη τους ήταν αναμενόμενα, όχι όμως και η έλλειψη απλών συνεργασιών και κυρίως το «θόλωμα» που υπήρξε, όταν ο πρωτάρης, αλλά θετικός, Χασάν Μάρτιν, αποχωρούσε με τραυματισμό στο χέρι.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας περίμενε πως οι παίκτες του θέλουν ακόμα χρόνο, όμως και ο ίδιος, όπως παραδέχθηκε, ψάχνει ακόμα τα κατάλληλα σχήματα, ρόλους και το ιδανικότερο rotation που θα βοηθήσει την ομάδα να «ξεκλειδώνει» τις καταστάσεις. Για μεγάλο διάστημα χθες το βρήκε, αφού το σχήμα με Σλούκα, ΜακΚίσικ, Χάρισον, Βεζένκοφ και Μάρτιν, έδωσε αμυντική και επιθετική ισορροπία, ενώ η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Τζένκινς και Παπανικολάου, ανέβασε επίπεδο την αποτελεσματικότητα στα μετόπισθεν και άλλαξε τον ρυθμό. Όσο δύσκολο όμως είναι μία ομάδα να μονταριστεί με 6-7 καινούργιους παίκτες, άλλο τόσο είναι και για τον προπονητή να ξεκαθαρίσει απόλυτα στο μυαλό του τα ιδανικά σχήματα.
Δεν θα κάναμε όμως τώρα αυτή την συζήτηση, αν είχε καταλήξει σε παίκτη του Ολυμπιακού η μπάλα σε εκείνο το ριμπάουντ… Άρα, ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάξει άμεσα μπροστά και να μετατρέψει το κάζο της πρεμιέρας σε επαγρύπνηση, πείσμα και έξτρα κίνητρο. Οι καλές ομάδες «χτίζονται» και από τις αναποδιές και αδιαπραγμάτευτα η χθεσινή ήταν τέτοια. Όμως η Ευρωλίγκα δεν σε περιμένει και οφείλεις να ανταποκρίνεσαι άμεσα στην επόμενη πρόκληση. Και αυτή για τους «ερυθρόλευκους» λέει Παναθηναϊκός και ΟΑΚΑ. Αν καταφέρουν να μετατρέψουν το… αγκάθι σε ρόδο, η γεύση-ώθηση που πάρουν ενόψει της δύσκολης συνέχειας θα είναι γλυκύτατη.
