Τον ενθουσιασμό του για όλα όσα βίωσε στους Πρωταθλητές Ελλάδας εξέφρασε ο προσωπικός προπονητής του Γιάννη Αντετοκούνμπο στις ΗΠΑ
Ο Μιχάλης Καλαβρός, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Μαρίνο Πρίντεζη και τον Γιάννη Σταυρουλάκη και μετέφερε τις εμπειρίες του από την παρουσία του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Αναλυτικά τα όσα τόνισε:
Για την απόφασή του πέρυσι το καλοκαίρι να αφήσει τον Ολυμπιακό και να πάει στις ΗΠΑ για την ατομική βελτίωση και ακγύμναση του Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Εκ του αποτελέσματος, ναι, είναι μια απόφαση που δεν την παίρνεις εύκολα. Εγώ πάντως την πήρα στο λεπτό, με το που μου το είπε ο Γιάννης αμέσως είπα “ναι”. Ήμασταν όρθιοι στο ΣΕΦ, κάναμε προπονήσεις και μου το είπε. Κάνουμε χρόνια προπονήσεις μαζί και αποφάσισε ότι πέρυσι το καλοκαίρι ήταν στιγμή να το κάνουμε πιο συχνό, να είναι σε μόνιμη βάση. Μόλις μου αποκάλυψε τη σκέψη του αυτή, αμέσως του είπα “ναι”. Λέγοντας το “ναι”, άφηνα τον Ολυμπιακό μετά από 6 χρόνια, που επαγγελματικά είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου. Είναι τιμή να είσαι σε έναν σύλλογο όπως ο Ολυμπιακός. Πέρασα υπέροχα 6 χρόνια και έζησα στιγμές εκπληκτικές. Όταν, όμως, σου κάνει μια τέτοια πρόταση αυτός ο παίκτης, αυτή η προσωπικότητα, δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Ήταν και πάνω στο δικό μου αντικείμενο, στη βελτίωση των παικτών. Δε μπήκα σε δίλλημα, παρ’ ότι συναισθηματικά μού ήταν δύσκολο να αφήσω τον Ολυμπιακό. Το πιο δύσκολο στην υπόθεση είναι να αφήσεις το σπίτι σου και την οικογένειά σου. Το έχω κάνει και άλλες φορές, αλλά τώρα ήταν ίσως για την καλύτερη περίπτωση στη μέχρι τώρα καριέρα μου. Έχω βρεθεί ξανά στην Αμερική και είναι το δεύτερο σπίτι μου».
Για το τι κρατάει απ’ τη χρονιά του στις ΗΠΑ: «Όλοι έχουμε μια εικόνα για το πώς είναι οι υποδομές μιας ομάδας ΝΒΑ, πώς είναι τα βάρη τους, ξέρουμε τι είναι. Περιμένεις κάτι εκπληκτικό πηγαίνοντας εκεί. Η διαφορά με την Ευρώπη είναι καθαρά οι εγκαταστάσεις τους. Είναι μια ομάδα με 15 παιδιά και υπάρχουν 50 άτομα να υπηρετούν αυτά τα 15 παιδιά. Βγαίνει ο τελευταίος παίκτης να κάνει σουτ και αυτομάτως έρχονται τρεις προπονητές να του κάνουν πάσες. Ο επαγγελματισμός τους είναι απίστευτος. Βέβαια, έχουν και τα μέσα να το κάνουν αυτό. Έχουν γκρουπ scouting 15 ατόμων. Οι κουβέντες με τους scouters μού έμειναν, τι ψάχνουν στον κάθε παίκτη, τι χρειάζεται να έχει ένας παίκτης. Ακόμη και οι κουβέντες με τους GM, η φιλοσοφία του άγχους τους. Προπόνηση δεν κάνουν πολλή, όλο τον χειμώνα οι Μπακς μπορεί να έκαναν 10-15 κανονικές προπονήσεις, διάρκειας 1.5 ώρας. Κάνουν πολύ ατομικό πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει κάτι να πάρεις και να το μεταφέρεις στην Ευρώπη, είναι εντελώς διαφορετικό όλο αυτό. Ωστόσο, μόνο η εικόνα που έχεις και η συναναστροφή σου με τους ανθρώπους εκεί, είναι ένα “σχολείο” απίστευτο. Έχουν ηρεμία, δεν έχουν την πίεση που έχουμε εμείς. Κράτησα κυρίως τις εικόνες που είδα, αυτό το μεγαλείο που έχουν, τις ανέσεις».
Για το αν στο ΝΒΑ δίνουν βάση στην τακτική: «Δίνουν πάρα πολλή βάση. Μόνο αυτό είναι. Καμιά φορά παίζεις Τετάρτη βράδυ και Πέμπτη βράδυ. Τετάρτη θα κάνεις προπόνηση, αλλά την Πέμπτη το πρωί θα κάνεις μόνο τακτική για τον αντίπαλο που θα αντιμετωπίσεις την Πέμπτη βράδυ. Η τακτική τους εκεί είναι απίστευτη. Κάποιος είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη “intellectual”, πραγματικά είναι έτσι. Έχει… απλότητα, αλλά η τακτική τους είναι πάρα πολύ καλή. Ειδικά στα play-offs είναι πανεπιστήμιο, γιατί μέσα στη σεζόν δε θέλουν να δώσουν πάρα πολλά, τα φυλούν για την postseason».
Για την εξέλιξη του ΜακΚίσικ και του Βεζένκοφ: «Τον Σακίλ δεν τον βοήθησα μόνο εγώ, τον βοήθησαν πολλοί. Πρώτα απ’ όλα, τον βοήθησε ο Μπαρτζώκας με το να του δώσει αυτήν την ευκαιρία. Έχω ασχοληθεί μαζί του, αλλά δε μπορώ να συνδέσω το όνομά μου μαζί του. Για τον Σάσα μπορώ να πω, ήταν “δικός” μου, δουλεύαμε μαζί σχεδόν αποκλειστικά. Ή με τον Παπανικολάου. Ωστόσο, όλοι συνεισφέρουμε σε αυτό το κομμάτι, όλοι βγαίνουν απ’ τη διαδικασία του οργανισμού».
Για την εξέλιξη του Κωνσταντίνου Μπιλάλη: «Ένα απ’ τα μεγαλύτερα παράσημά μου είναι ο Μπιλάλης, ο οποίος πέρυσι έπαιζε στον Α.Σ. Παπάγου και βγήκε ο καλύτερος νέος παίκτης στην Elite League. Έμεινε 2-3 μήνες έξω με πνευμονία, δηλαδή έχασε 2-3 μήνες και στην αρχή δεν έπαιζε και βασικός. Αυτό για το παιδί είναι παράσημο, αλλά και για εμένα που το έχω βοηθήσει να φτάσει κάπου. Δεν είναι μόνο το ΝΒΑ δηλαδή. Πρέπει με τη δουλειά σου, την ικανότητά σου και το όραμά σου να βοηθήσεις ένα παιδί να παίξει πολύ ψηλότερα από εκεί που είναι φτιαγμένο να παίξει. Βέβαια, εμείς όλοι, οι προπονητές, οι γυμναστές, είμαστε βοηθητικοί, δεν παίρνουμε ένα παιδί και το κάνουμε παίκτη. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να τον φτιάξεις απ’ το 0, αλλά τις περισσότερες φορές τον βοηθάς να πάει απ’ το 7, στο οποίο έχει φτάσει μόνος του, στο 9».
Για το πόσο τον βοηθάει η τεχνολογία στη δουλειά του: «Εγώ το μόνο που χρησιμοποιώ είναι το synergy. Το χρησιμοποιώ πάρα πολύ. Παρ’ όλα αυτά, άμα θέλω να βγάλω συμπεράσματα για ένα παιδί που δεν ξέρω θα δω παιχνίδια του, καλά και κακά. Μετά στο synergy θα κόψω τα κομμάτια που πρέπει, τα χαρακτηριστικά του. Μπαίνω σε αυτήν τη διαδικασία… σπουδάζοντας τον παίκτη. Πρέπει να δεις κυριολεκτικά χιλιάδες clips και φάσεις για να μπορείς να βοηθήσεις έναν παίκτη. Όλα αυτά τα βλέπω μέσα από την τεχνολογία μεν, αλλά πιο πολύ από ένα καθαρό ματς. Για να δω ένα ματς μπορεί να μου πάρει 1.5 μέρα και ένα δεκάλεπτο 2 ώρες».
Για το πώς ορίζει ο ίδιος την επιτυχία στο κομμάτι της ατομικής βελτίωσης: «Η επιτυχία είναι να φτάσεις στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων σου. Αν το μάξιμουμ είναι να παίξεις στο ΝΒΑ και παίζεις στην Ευρωλίγκα, για ‘μένα δεν το έχεις φτάσει. Προσπαθώ να μπω στο καλούπι του παίκτη, να δω πού μπορεί να φτάσει. Καταρχάς, πρέπει να βρεις την “ταυτότητα” του παίκτη και πάνω σε αυτό να “χτίσεις”, κρατώντας πάντα αυτήν την “ταυτότητα”. Με τη δουλειά και το όραμα να τον βοηθήσεις να φτάσει στο μέγιστο. Έχω σταματήσει πια να βάζω στόχους στον παίκτη, έχω επικεντρωθεί στις συνήθειες. Για παράδειγμα, αν κάνεις 300 εύστοχα σουτ την ημέρα, θα παίξεις Ευρωλίγκα. Αυτό το νούμερο μόνο θα σε βοηθήσει να φτάσεις όπου είναι. Οπότε το μόνο που έχεις να κάνεις είναι απλά να πιέσεις τον εαυτό σου να βγάζει αυτό το νούμερο καθημερινά».
Για τη παρουσία του στο ΣΕΦ στο Ευρωμπάσκετ Γυναικών: «Δε μπορούσα να μην πάω, το χρωστούσα στη Μαριέλλα Φασούλα. Δουλεύουμε 11 χρόνια μαζί. Είναι μοναδική επαγγελματίας».
