Γράφει ο Θάνος Πέππας
Ήταν η 25η Οκτωβρίου του 2011, όταν η οικογένεια του Ολυμπιακού έμεινε “ορφανή” από τους πέντε θρυλικούς Ανδριανοπουλαίους, τους ανθρώπους που ίδρυσαν τον Θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος έφυγε από την ζωή σαν σήμερα σε ηλικία 100 ετών, αφήνοντας όμως πίσω του μία πολύ βαριά κληρονομιά που απαριθμεί εκατομμύρια πιστούς. Ήταν ο μικρότερος από τα αδέρφια που τίμησαν την ερυθρόλευκη φανέλα, την οποία φόρεσε για πρώτη φορά το 1927 και τελευταία το 1935 μόλις σε ηλικία 24 ετών, έχοντας στο πλευρό του τον Γιώργο, τον Ντίνο, τον Βασίλη και τον Γιάννη.
Παραπάνω αναφερθήκαμε σε μία βαριά κληρονομιά. Φυσικά, πρόκειται για τον Δαφνοστεφανωμένο Έφηβο, ο οποίος συμπλήρωσε 91 χρόνια ζωής και συνεχίζει. Μεταλαμπάδευσε την Ολυμπιακή φλόγα στις επόμενες γενιές, δημιουργώντας μαζί με τα αδέρφια του και άλλους εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, όπως ο Βάζος, ο Συμεωνίδης και ο Γραμματικόπουλος, τον Θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και τον λάτρεψε. Τον λάτρεψε όσο λίγα πράγματα στην ζωή του.
Ο κυρ – Λεωνίδας, όπως όλοι τον φώναζαν στα τελευταία χρόνια της ζωής του με αγάπη και σεβασμό, δεν μιλούσε πολύ. Ωστόσο οι πράξεις του ήταν πολύ πιο δυνατές και από ένα δισεκατομμύριο λόγια. Mια από τις πιο χαρακτηριστικές, ήταν το 2009 κατά την εκδήλωση μετονομασίας του εστιατορίου “Pure Red” σε αίθουσα “Λεωνίδας Ανδριανόπουλος”. Όσοι βρέθηκαν εκεί έγιναν μάρτυρες μιας συγκλονιστικής εικόνας.
Ο Θρύλος του Θρύλου κατεβάζει την σημαία που κάλυπτε την επιγραφή “Αίθουσα Λεωνίδας Ανδριανόπουλος” για να γίνουν τα αποκαλυπτήρια, αλλά δεν την παραδίδει πουθενά. Την φιλάει με ευλάβεια, την κρατάει στα χέρια του πολύ σφιχτά και δακρύζει μπροστά στους φωτογραφικούς φακούς. Δεν χρειάζεται να σχολιάσει κανείς τίποτα άλλο από κει και πέρα. Αυτός ήταν ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ο Θρύλος του Θρύλου, αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο Ολυμπιακός με τα απερίγραπτα συναισθήματα που γεννάει.
Δείτε το βίντεο που είχε ετοιμάσει το επίσημο κανάλι του Ολυμπιακού
