Το extreme make over της 11άδας του Ολυμπιακού έδειξε πολλά και σημαντικά πράγματα στο παιχνίδι κυπέλλου απέναντι στον Λεβαδειακό, βάζοντας στον Μαρτίνς, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος “ευχάριστους” μπελάδες.
Πέρα από την παρουσία του Γιάγια Τουρέ, που στα 58 λεπτά που έπαιξε αν και είναι ακόμα βαρύς και ούτε στο 50 % έτοιμος, έδειξε τις πτυχές του ταλέντου του, ο Πορτογάλος μπορεί να είναι χαρούμενος γιατί παίκτες με λίγο έως μηδενικό χρόνο συμμετοχής έδειξαν πράγματα.
Ο Γκιγέρμε επιβεβαίωσε αυτά που βγαίνουν από το Ρέντη ότι είναι σε πολύ καλή κατάσταση και μάλλον πέρασε τις εξετάσεις για το ματς με τον ΠΑΟΚ, αν και με τον Μαρτίνς απαγορεύεται να είσαι σίγουρος. Ο Βραζιλιάνος ήταν απλός, χωρίς να κάνει την παραπάνω περιττή ενέργεια, είχε σίγουρες πάσες και δεν έκανε αβίαστα λάθη. Βέβαια άλλο Λεβαδειακός και άλλο ΠΑΟΚ ,αλλά παίκτης με τέτοια εμπειρία δεν αμφισβητείται.
Ο Ναουέλ προσπάθησε, παίζοντας πιο πολύ στον άξονα , πήγε να κάνει κάποιες ωραίες ενέργειες, που δεν του βγήκαν και σίγουρα θέλει δουλειά. Πάντως είναι παίκτης με ταχύτητα και στα πόδια και στη σκέψη και ουσιαστικά χρειάζεται κοντρολάρισμα.
Αυτός όμως που σίγουρα άφησε το στίγμα του ήταν ο Μάνος. Σωστά διάβασα σε ένα σχόλιο ότι αν λεγόταν Μανίνιο ή Μανιτς θα τον σκεφτόμασταν περισσότερο ,αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Δημήτρης, που είναι ένας παίκτης αρκετά εγωιστής, με την καλή έννοια, έδειξε όχι μόνο ότι είναι έτοιμος, αλλά και αποφασισμένος να πείσει τον Μαρτίνς ότι δεν ήρθε για διακοσμητικός, σκοράροντας ένα πραγματικά σεντερφορίσιο γκολ.
