Θυμάστε τι σας είχα γράψει μετά το καλάθι του Σπανούλη για το 1-1.. Οτι η ηδονή του Λαρισαίου θα ήταν να δώσει πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό μέσα στο ΟΑΚΑ με buzzer -beater. Για να πω την αλήθεια πιστεύω ότι αυτό ήταν το όνειρο του πρίν από κάθε τελικό. Αυτό ήθελε και να που το κατάφερε.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΒΡΑΜΙΔΗ
Εγωιστής; Ισως..Nικητής; Σίγουρα. Ενας παίκτη που δεν φοβάται να πάρει την μπάλα και όταν αυτή καίει να τη στείλει εκεί που πρέπει. Ηταν ένα μάγκικο πρωτάθλημα που έχει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Αρχηγού . Αυτός έφερε το ματς στα ίσα, αυτός “τελείωσε” το τρίτο ματς, αυτός ,με τέσσερα φάουλ κρεμάμενα πάνω από το κεφάλι του δεν φοβήθηκε, ξεπέρασε την όποια κούραση και έστειλε τη μπάλα στο πλεκτό.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε όμως μόνο τον Σπανούλη. Είχε και άλλους μικρούς ήρωες. Τον Παπαπέτρου, τον Παπανικολάου, τον Αγραβάνη, τον Χάντερ, τον Μάντζαρη που τόσα έχει ακούσει .Ηρωες…Μάγκες όλοι τους. Αυτό ήταν το πιο μάγκικο πρωτάθλημα ever. Με κόντρα διαιτησία σε κρίσιμα σημεία , ο Ολυμπιακός νίκησε και τους διαιτητές που έκαναν τα πάντα για να πάει το παιχνίδι σε 5ο ματς. Μέσα σε όλα “έχασε” και τον Λοτζέσκι…Πόσοη γκαντεμιά πια σε μία ομάδα… Ελα όμως που όταν υπάρχει Σπανούλης τα πάντα σιωπούν..
