Mεγάλο πράγμα η ψυχολογία, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και γενικά στη ζωή. Και ακόμα μεγαλύτερο όταν έχεις ανθρώπους που ξέρουν να σε “φτιάχνουν”.
Σε αυτή την περίπτωση έγκειται η περίπτωση του Τάκη Λεμονή που πέρα από το όποιο αγωνιστικό κομμάτι θέλει να βελτιώσει μέσω της δουλειάς, ένα από τα πρώτα πράγματα που είχε θέσει ήταν και αυτό της ψυχολογίας.
Και βλέπουμε ότι μέχρι τώρα, σε αυτό το κομμάτι, πραγματικά τα πηγαίνει εξαιρετικά. Βλέπεις τον Μάρκο Μάριν να χαίρεται που παίζει και να είναι εξαιρετικός θυμίζοντας τον Γερμανό που θαυμάσαμε στην αρχή της σεζόν πριν ο Πάουλο Μπέντο αποφασίσει να τον ρίξει σε αγωνιστικά τάρταρα.
Βλέπεις τον Καμπιάσο,σε αυτά τα 60-65 λεπτά που παίζει, να αγωνίζεται σκυλίσια και να δείχνει χαρακτήρα, όντας και προπονητής μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Και ξεκινήσαμε με αυτούς τους δύο γιατί μαζί με το Ντομίνγκεζ ήταν οι “αδικημένοι”. Ωστόσο, υπάρχει ο Φορτούνης να βγάζει περισσότερη όρεξη, τον Φιγκέιρας, τον Ρομαό που ήταν ακόμα ένας παίκτης θαμμένος από τον Πορτογάλο, αλλά και γενικά όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα να βγάζει μία διαφορετική αύρα και ένα εγωισμό, αλλά και για να τα λέμε όλα και ένα πλάνο ρε αδερφέ.
Και αυτό είναι κάτι που περιμένουμε να δούμε και στους δύο ημιτελικούς του κυπέλλου, αλλά και,ελπίζουμε,στον τελικό.
