Το χτεσινό βράδυ ήταν σίγουρα το καλύτερο Οκτωβριανό “ερυθρόλευκο” βράδυ. Νίκη επί της Ντουντελάνζ στο Europa League και νίκη επί της Μακάμπι στην Euroleague. Ο Οκτώβρης ήταν ένας μήνας, ο οποίος φεύγει με τον Ολυμπιακό να αφήνει “μπερδεμένους” τους πάντες, μέσα σε μία σεζόν στην οποία το δίχως άλλο, καλούνται άπαντες να διακατέχονται από ψυχραιμία, σύνεση και να μην βγαίνουν βεβιασμένα συμπεράσματα και, ακόμα χειρότερο να εκλείψουν οι μηδενιστικές τάσεις που δυστυχώς εξακολουθούν να “τρώνε” τον σύλλογο σε κάθε “στραβή”.
Η προσπάθεια που ξεκίνησε σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ φέτος είναι τεράστια. Νέες ομάδες, νέες ελπίδες νέες φιλοδοξίες.
Το χθεσινό παιχνίδι με την Ντουντελάνζ, για να ξεκινήσουμε από τα της μπάλας, χαρακτηρίζεται ως “η απόλυτη νίκη”. Μία νίκη σε ένα παιχνίδι που αν “στράβωνε” κάτι ο Ολυμπιακός είχε να χάσει πολύ περισσότερα από τρεις βαθμούς. Η μπάλα που δεν έμπαινε στο “πλεκτό”, οι “γκρινιάρηδες” που διαρκώς έχουν κάτι να πουν, οι καλές εμφανίσεις που όμως δεν έφερναν αποτέλεσμα, η κατάρρευση στο Μιλάνο για δέκα λεπτά, το σοκ στο Ηράκλειο και πάει λέγοντας.
Η νίκη επί της Ντουντελάνζ σίγουρα επαναφέρει τον Θρύλο σε μία “κανονικότητα”, αφού στα πρώτα 45 λεπτά δεν ήταν λίγοι εκείνοι που φοβήθηκαν πως παρά την καθολική υπεροχή της ομάδας το γκολ δεν έμπαινε. Ευτυχώς όμως, τα πράματα διορθώθηκαν από το… εσωτερικό! Ως “εσωτερικό” βάλτε τους δύο Έλληνες, Βασίλη Τοροσίδη και Κώστα Φορτούνη, με τον δεύτερο να είναι μακράν ο MVP της ομάδας. Πήραν την ομάδα από το χεράκι και “καθάρισαν” για πάρτη της. Κι από κοντά όλοι οι υπόλοιποι. Και ήταν μεγάλη νίκη γιατί όταν οι ευκαιρίες χάνονταν, εύκολα θα μπορούσε ο καθένας να βγει εκτός ρυθμού και να “χαλάσει” τελείως το γλυκό! Δεν έγινε κι αυτό είναι μεγάλο πράγμα. Δείγμα του ότι χρειάζεται και να τα “πάρεις” λίγο παραπάνω στο κρανίο για να φτάσεις σε αυτό που θες. Μπορεί το ματς χθες να ήταν για… 0-6, και όποιος το πει αυτό δεν θα είναι λάθος, αλλά και το 0-2 με το τρόπο που ήρθε ήταν “χρυσάφι”. Ματς – σταθμός και ματς – οδηγός για την πολυπόθητη ερυθρόλευκη αντεπίθεση.
Όπου Ντουντελάνζ, βάλτε Μακάμπι Τελ Αβίβ και θα πάρετε μία παρόμοια εικόνα για το μπάσκετ. Ένας Ολυμπιακός που πραγματοποίησε ένα μεστό παιχνίδι, δίχως να εντυπωσιάσει σε κάποια σημεία, απέδειξε πως η κανονικότητα δεν απέχει πολύ από αυτό που θέλουμε να φτάσουμε. Ωραία νίκη, σε γενικές γραμμές σωστή διαχείριση του αγώνα και το τελικό αποτέλεσμα ήρθε όπως έπρεπε.
Έτσι πρέπει. Είναι προτιμότερο όταν η ομάδα “μπερδεύεται” από τον έναν ή τον άλλο λόγο να είσαι εκεί, δίπλα, μαζί της, όπως έγινε χθες σε Λουξεμβούργο και Ειρήνης και Φιλίας. Σε δύο ματς τα οποία, για την δεδομένη στιγμή ο βαθμός δυσκολίας τους ήταν τεράστιος και οι ομάδες κατάφεραν να ανταπεξέλθουν. Είναι μεγάλο πράγμα να έχεις τον κόσμο στο πλευρό σου παρά στο… σβέρκο σου. Έτσι πρέπει να γίνει και στην συνέχεια, αρχής γενομένης από την Δευτέρα που ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο Καραϊσκάκη με αντίπαλο τον Απόλλωνα. Με ηρεμία και ψυχραιμία προχωρούμε. Καθετί χτίζεται βήμα βήμα σε γερά θεμέλια και στη συνέχεια προστίθενται τα λεγόμενα “έξτρα” που δίνουν το κάτι παραπάνω στο οικοδόμημα. Κι άμα βρίσκεσαι δίπλα και βάζεις ένα λιθαράκι με το τρόπο σου, αυτό το οικοδόμημα ψηλώνει. Άμα όμως κάθεσαι και το… λιθοβολείς, το γυρίζεις πίσω. Συνεπώς, ποιος είναι ο σωστός δρόμος; Ρητορικό το ερώτημα!
