Υπό άλλες συνθήκες, το παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ θα ήταν αυτό που λέμε “ακόμα ένα ντέρμπι“. Ένα ντέρμπι στο οποίο ο Ολυμπιακός οφείλει – όπως πάντα – να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για να πάρει το θετικό αποτέλεσμα και να φύγει από εκεί νικητής. Υπό όποιες συνθήκες κι αν γίνει το ντέρμπι. Και λέμε υπό όποιοες γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας στο πέρασμα των χρόνων.
Το φετινό παιχνίδι είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα ντέρμπι, πολύ παραπάνω από ένα ενενηντάλεπτο. Όλα αυτά, τα οποία θα αναφερθούμε παρακάτω είναι εκείνα τα οποία θέλησε να περάσει ίσως με τον πιο βροντερό τρόπο ο κόσμος χθες κατά την αποχώρηση των παικτών από το γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, λίγα μόλις λεπτά αφότου ολοκληρώθηκε το μνημόσυνο για τα 21 αδικοχαμένα παλληκάρια που έπεσαν στην θύρα 7 στις 8/2/1981 και που φέτος συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα.
Όπως γράψαμε, είναι καθήκον του Θρύλου να πάει εκεί μέσα και να πάρει την νίκη. Όμως τι ήθελε να τους “μεταφέρει” ο κόσμος και έδωσε τέτοιο βροντερό “παρών” κατά την αποχώρηση της ομάδας από τον Ναό λίγο πριν αυτή πετάξει για Θεσσαλονίκη;
Ότι στην ουσία το ματς αύριο δεν είναι ένα από τα συνηθισμένα. Είναι ματς “εμείς εναντίον όλων”. Απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα που έχει λυσσάξει να χτυπάει τον Ολυμπιακό με κάθε ευκαιρία και σπρώχνει τον ΠΑΟΚ για να φτάσει τα τρία πρωταθλήματα. Από πέρσι τα δείγματα ήταν ξεκάθαρα και φέτος είναι ακόμα πιο έντονα. Απόψε θα παίξουμε απέναντι σε όλους και σε όλα. Το “μόνοι μας” βέβαια είναι σχετικό. Ακόμα και μέσα στην εχθρική Τούμπα δεν μπορεί να νιώθει κανένας παίκτης μας, κανένα μέλος της αποστολής μόνο του όταν έχει πάρει εδώ και 19 αγωνιστικές τέτοιο χειροκρότημα, τέτοια στήριξη και τέτοια συσπείρωση από τον κόσμο του Θρύλου, που όμοιά της έχουμε πολλά χρόνια να δούμε όταν ο Ολυμπιακός δεν ήταν στην κορυφή του πίνακα της βαθμολογίας. Όμως έτσι είναι. Στις χαρές κοντά και στις δυσκολίες ακόμα πιο κοντά για να τις ξεπερνάμε. Αυτός είναι ο λαός του Θρύλου που φέτος παραδίδει μαθήματα στήριξης, αγάπης και αφοσίωσης στην ομάδα. Πόσο μόνη μπορεί να νιώθει όταν ο ίδιος ο ηγέτης της ομάδας αποφασίζει να ανέβει εκεί μέσα και να είναι στο πλευρό της από την πρώτη στιγμή;
Για τον πόλεμο που δέχεται ο Ολυμπιακός, για τα ψεύτικα πέναλτι, για τα ανύπαρκτα φάουλ που αλλού δίνονται και σε εμάς δεν δίνονται, για το δίκιο που μας “κλέβουν” για την υπερπροσπάθεια που κάνει πολλές φορές η ομάδα να νικήσει όχι έντεκα αλλά δεκατέσσερις, για τις μάχες που δίνει απέναντι στο άδικο και στο κυνηγητό που δέχεται, για όλα αυτά, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ. Να μπει μέσα και να αποδείξει ότι είναι η καλύτερη ομάδα – που είναι – πως αυτοί είναι και αξίζουν να είναι οι πραγματικοί πρωταθλητές.
Το πιστεύει ο κόσμος, το πιστεύουμε όλοι. Το πιστεύετετ και εσείς. Κάντε το λοιπόν, λιοντάρια! Πάμε γερά. Κοντά σας είμαστε ΚΑΙ απόψε!
