Από την 29η Απριλίου που περάσαμε την έξοδο του “Γεώργιος Καραϊσκάκης” για τελευταία φορά πέρσι, μέχρι την 9η Αυγούστου που περάσαμε την είσοδό του για πρώτη φορά στην νέα σεζόν, άλλαξαν πάρα πολλά. Και πρώτο από όλα ήταν αυτό το αναμενόμενο “ξήλωμα” που είχε προαναγγείλει ο Βαγγέλης Μαρινάκης και το οποίο αφορούσε ποδοσφαιριστές οι οποίοι υπήρξαν παντελώς αδιάφοροι και δίχως καμία συνείδηση του που είχαν έρθει να παίξουν. Πολύ περισσότερο, που δεν αντιλήφθηκαν το βάρος της φανέλας το οποίο φορούσαν.
Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα “χτίσιμο” από την αρχή. Ένα restart για να το πούμε με όρους τεχνολογικούς. Μία επανεκκίνηση που δεν γίνεται να την δεις ούτε από το πρώτο φιλικό, ούτε από το δεύτερο, ούτε από το τρίτο, ούτε καν από το πρώτο επίσημο παιχνίδι. Και σε αυτό, έχει απόλυτο δίκιο ο Πέδρο Μαρτίνς, που υπογράμμισε στη συνέντευξη πως ήταν “απλά ένα ματς και τίποτα παραπάνω”. Ήταν το πρώτο ματς του Ολυμπιακού και ακολουθεί ένα… τσουβάλι παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όμως σε αυτό το πρώτο ματς, είδαμε πράγματα τα οποία θέλαμε να δούμε, μας έλειψαν, είδαμε υποσχέσεις. Και με μία λέξη; Είδαμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ! Αυτό τουλάχιστον μπορούσε να αντιληφθεί το κοινό μάτι που έβλεπε ανθρώπους χαμογελαστούς και αισιόδοξους να φεύγουν κατακαλόκαιρο από το Καραϊσκάκη με την σεζόν να έχει μόλις ξεκινήσει.
Ο MVP και αυτά που έφερε μαζί του
Το πρόσωπο της βραδιάς αδιαμφισβήτητα, ήταν ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Ο παίκτης που αποκτήθηκε το καλοκαίρι από την Α.Ε.Κ. και ήρθε στον Πειραιά με τις δικές του περγαμηνές και την δική του “ερυθρόλευκη” τρέλα που κουβαλάει από μικρό παιδί. Ερχόμενος στο μεγάλο λιμάνι, οι προσδοκίες ήταν ούτως ή άλλως υψηλές. Μόνο τέτοιες μπορείς να έχεις από έναν παίκτη του επιπέδου του Λάζαρου, πόσω μάλλον όταν έρχεται στην κορυφαία ελληνική ομάδα. Τον είδαμε στα φιλικά, έδωσε τα δικά του δείγματα γραφής. Και περιμέναμε τα επίσημα. Το πρώτο επίσημο ήρθε. Και μαζί με αυτό ήρθε και το ντεμπούτο του Λάζαρου. Και μαζί με αυτό ήρθαν και δύο μοναδικές γκολάρες, μία με κεφαλιά – ψαράκι και μία με ένα γκολ – πλασέ, τόσο απλό και συνάμα τόσο όμορφο στο μάτι. Στο τέλος της βραδιάς ήρθε μία μεγάλη νίκη σε ευρωπαϊκό αγώνα και μαζί της, εκτός από τον Λάζαρο ήρθαν και άλλα πολλά. Πάρα πολλά τα οποία μας είχαν λείψει!
Πρώτα από όλα, ήρθαν τα χαμόγελα στα οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Ο κόσμος έφυγε “γεμάτος” από το Καραϊσκάκη. Κάτι που το είχε τόση ανάγκη αφού κατά την περσινή χρονιά, τα χαμόγελα έλειπαν από τις κερκίδες μιας και ο Ολυμπιακός, στην συντριπτική πλειονότητα των παικτών που τον απάρτιζαν, δεν έδειχνε καμία διάθεση να παλέψει, να τρέξει, να πολεμήσει για να διεκδικήσει κάτι καλό. Ελάχιστη φαντασία, με τα ενενηντάλεπτα να μοιάζουν πολλές φορές “αγγαρεία” που έπρεπε να βγει για να… πάμε σπίτια μας.
Είδαμε πολλά παραπάνω από μία νίκη
Χθες, φίλε, κι αν είδαμε πράγματα! Ναι, συμφωνούμε πως ήταν το πρώτο ματς και που μπορεί να μη λέει τίποτα, αλλά είδαμε πράγματα! Πρώτα από όλα, ίσως και το σημαντικότερο, είδαμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ! Ναι, είδαμε τον Θρύλο. Έναν Θρύλο όπως του πρέπει και όπως τον ονειρευόμαστε. Επιθετικό, γεμάτο φαντασία, ατομικές ενέργειες, ομαδικές συνεργασίες, πολλά σουτ, γκολ, δοκάρια, ευκαιρίες, διάθεση, πάθος. Τί μας έλειψε χαρακτηριστικά; Να δούμε έναν ποδοσφαιριστή να βάζει το γκολ και να “τρελαίνεται”. Και με αυτή του την τρέλα να παρασύρει και το υπόλοιπο γήπεδο, σε χόρτο και κερκίδα να… ανεβάζει τα ντεσιμπέλ του “γκοοοοοοοοολ” αισθητά και από έναν πανηγυρισμό να το μετατρέπει σε μία μακρόσυρτη φωνή. Το έβλεπες σε όλο το γήπεδο! Ο Λάζαρος έβαλε τα δύο πρώτα γκολ και τα πανηγύρισε σαν μικρό παιδί. Γιατί πολύ απλά το “ζει” και γουστάρει άγρια. Το καταφχαριστήθηκε. Και μαζί του όλος ο κόσμος. Λέμε ότι έφερε πολλά μαζί του. Και το λέμε γιατί αυτός πέτυχε τα δύο πρώτα γκολ, με τα υπόλοιπα να έρχονται μόνα τους. Στο 34′ το 2-0 και ενώ θα μπορούσε μία ομάδα φυσιολογικά να “κάτσει”, σε διάστημα δύο λεπτών είχαμε το 3-0 με τον Γκερέρο! Γκολ στα “καπάκια”.
Τι άλλο είδαμε; Έναν καταπληκτικό Κώστα Φορτούνη, ο οποίος έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Του έλειψε μόνο το γκολ και είχε κάθε λόγο να τα βάλει με την τύχη του, αφού δύο φορές είδε τη μπάλα να σταματάει στο δοκάρι και μάλιστα στην δεύτερη να έχει κάνει φοβερή ατομική ενέργεια. Επίσης ξανακούστηκε το “ωωω” στο Καραϊσκάκη. Επιφώνημα που ακολούθησε μίας μαγικής μπαλιάς που έβγαλε ο “μικρός διαβολάκος” που λέγεται Ντανιέλ Ποντένσε, όταν γυρισμένος πλάτη προς το τέρμα βρήκε τον Τσιμίκα ο οποίος σούταρε.
Και πάνω από όλα, την ομάδα να κυνηγάει διαρκώς το επόμενο γκολ και να μην “σκάει” από την κούραση στη μία ώρα. Δείγμα του ότι η προετοιμασία που ήταν σίγουρα εξαντλητική, έχει αρχίσει να αποφέρει καρπούς στο θέμα της φυσικής κατάστασης. Κι αυτό είναι ένα κομμάτι στο οποίο δουλεύουν όλοι πολύ στον Ολυμπιακό.
Τελικά ποιο ήταν το μεγαλύτερο κέρδος;
Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο κέρδος από αυτή τη νίκη, που ουσιαστικά είναι… μιάμιση πρόκριση για τον Ολυμπιακό ήταν οτι συνδυάστηκε με την επιστροφή του χαμόγελου στην εξέδρα και τις ελπίδες για επιστροφή στην κορυφή. Συνδυασμός λοιπόν το μεγαλύτερο κέρδος. Νίκη με καλή εμφάνιση που έφερε τα χαμόγελα. Ο κόσμος το φώναξε γιατί το πιστεύει. “Πρωτάθλημα ξανά” και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ο πρώτος και βασικότερος στόχος των ερυθρολεύκων. Καλά κάνει και είναι ευτυχισμένος ο κόσμος, καλά κάνει και είναι προσγειωμένος ο Μαρτίνς και οι παίκτες. Η σεζόν θα είναι πολύ δύσκολη και πρέπει όλοι να είναι στην “πρίζα”. Σε χόρτο και κερκίδα! Ο Λάζαρος τα έβαλε τα γκολάκια του και μαζί με αυτά επανήλθαν πάρα πολλά στο λιμάνι. Αυτά τα οποία είπαμε παραπάνω.
Και σαν κλείσιμο αυτή την υπέροχη βραδιά κρατάμε τα λόγια του Πορτογάλου τεχνικού ότι “θα δούμε ακόμα καλύτερα πράγματα”. Αμήν και με το καλό να τα δούμε!
