Λίγο μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό, στην κανονική διάρκεια της Basketleague, είχα γράψει για την ανάγκη κατανομής στόχων που όφειλε να κυνηγήσει η ομάδα, χτίζοντας από ματς σε ματς. Τίτλοι στην Ελλάδα και πρόκριση στην 8άδα. Τελικά η 8άδα έγινε τετράδα και όχι μόνο λόγω των θεμάτων με τις Ρωσικές ομάδες γιατί ακόμα και έτσι οι Πειραιώτες πέτυχαν την απόλυτη υπέρβαση.
Ο Ολυμπιακός, που “χτίζεται” ακόμα για να επιστρέψει εκεί που ανήκει, σε Ελλάδα και Ευρώπη, θέλει χαμηλά το κεφάλι, δουλειά , ίσως λίγα λόγια αλλά σταράτα και πραγματικά ακούγοντας τον Μπαρτζώκα στις δηλώσεις του μάλλον συμφωνεί με εμένα τον ταπεινό ρεπόρτερ.
Οι Πειραιώτες, μετά το στραπάτσο, βαρύ γαρ, στο Μονακό, έβγαλαν άγχος και πίεση που φάνηκε αρκετά στα τρία πρώτα δεκάλεπτα. Οπως και στην τέταρτη περίοδο, όμως, του τελικού με τον Παναθηναϊκό οι στιγμές και οι προσωπικότητες μίλησαν . Σλούκας-Βεζένκοφ,Ντόρσει, σκληρή άμυνα και Αντε γειά.
Το πλεονέκτημα είναι σημαντικό, όπως και το ΣΕΦ ,που έχω την αίσθηση ότι θα δείξει σε όλους τη δυναμική του στο τελευταίο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα. Ματς που θα θυμίζει…πλέι οφ.
Από τον Ολυμπιακό, λοιπόν, έφυγε το άγχος που έκανε 1000 κιλά το μυαλό όλων στον οργανισμό και τώρα πια αυτό που θα πρέπει να κάνουν να είναι να ζήσουν έντονα την κάθε στιγμή. Είναι μία ευκαιρία για την ομάδα για να φτάσει στο τέλος του τούνελ της καταξίωσης εκ νέου στην Ευρώπη, κάτι που του είχε λείψει τα τελευταία χρόνια.
Το ΣΕΦ, ήταν, είναι και θα είναι η δύναμη του, όπως ήταν πάντα. Ο Ολυμπιακός έχει ποιότητα, εμπειρία και δυναμική και ταβάνι του είναι απόλυτα και ξεκάθαρα ο Ουρανός.
Αλλωστε ,στην εποχή Αγγελόπουλων ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι τα πάντα είναι πιθανά.
