Tεράστια ημέρα και ιδιαίτερα γιορτινή για… τον Ολυμπιακό! Διότι το σημερινό σαν σήμερα δεν θα μπορούσε παρά να είναι αφιερωμένο στον έναν και μοναδικό πελάτη του Θρύλου, τον Παναθηναϊκό, ο οποίος όχι μόνο ιδρύθηκε σαν σήμερα 3 Φεβρουαρίου του 1908, αλλά στα 111 του χρόνια οι ιθύνοντές του όχι απλά τον έφτασαν στο χείλος του γκρεμού αλλά τον βοηθούν να… κάνει και ένα βήμα μπροστά!!!
111 χρόνια ζωής, 18 περισσότερα από τον Ολυμπιακό και στον βασιλιά των σπορ “κολλημένοι” στα 20 πρωταθλήματα. Και κολλημένοι εκεί θα παραμείνουν για πολλά χρόνια όπως δείχνουν τα πράγματα λόγω της κατάστασης που έχει περιέλθει αυτός ο σύλλογος! Στο μπάσκετ δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα! Ο Φάρος καλά κρατεί χρόνια ολόκληρα. Αλλά αυτό το Back2Back που καίει από το 2012 και το 2013 ακόμα βρίσκεται εκεί ακατάρριπτο! Όσο για τον Ερασιτέχνη τι να γράψουμε; Δεν υπάρχει και τίποτα να γράψουμε αφού γενικώς… δεν υπάρχει κάτι!!!!!!
Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης του ΠΟΑ όπως λεγόταν αρχικά παρέμενε μυστήριο επτασφράγιστο έως τα 100 χρόνια! Πιθανώς επειδή ελάχιστοι γνώριζαν επακριβώς το πότε ιδρύθηκε ο αγαπημένος τους σύλλογος. Η απάντηση δόθηκε το 2008. Λίγες μέρες μετά την επετειακή τεσσάρα στο Καραϊσκάκη για το Κύπελλο!
Το Redaroume του εύχεται τα χρόνια πολλά, επισημαίνοντας ότι είναι σύλλογος μεγάλος και που να βρεθεί άλλος!
Εμπρος λοιπόν, όλοι μαζί τις ευχές:
Στον σύλλογο που έχει λιγότερα πρωταθλήματα, ούτε καν τα μισά από τον Ολυμπιακό κι όμως παρουσιάζεται ως ο μεγαλύτερος σύλλογος της Ελλάδας, που δεν ξέρει κανένας πότε ακριβώς ιδρύθηκε και στα 100 χρόνια να σκάει απλά μία ημερομηνία 3 Φεβρουαρίου που μπορεί να είναι ακριβής μπορεί και όχι, που δεν πήρε το όνομά του το 1924, αφού πρώτα είχε ονομαστεί ΠΟΑ, μετά Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (1910), Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (1918) και Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (1922)!
Στον σύλλογο που φορούσε ροζ φανέλα όταν ιδρύθηκε και που θέλει να λέγεται ως σήμερα ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος στην Ευρώπη! Προφανώς αυτό στηρίζεται στην λίγο παλιά ιστορία του Γουέμπλεϊ το 1971 και στον θριαμβευτικό ημιτελικό απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, και σε κάτι «πορείες»! Το ότι έχει να τον δει μάτι στην Ευρώπη από το 2010 είναι μία άλλη ιστορία! Στον σύλλογο που έλαβε ως δώρο το 2008, στα 100 του χρόνια μία τεσσάρα εορταστική από τον αιώνιο αντίπαλο του στο Καραϊσκάκη!
Που έχει να πανηγυρίσει πρωτάθλημα από το 2010! Οι πολυμετοχικότητες, οι Συμμαχίες, οι ΠΑΟ μπροστα, δεν… τραβάνε! Από την μία ο Βαγγέλης Μαρινάκης κι από την άλλη καμιά… 30αριά νοματαίοι κι όμως! Το πρωτάθλημα εδώ και 7 χρόνια έχει πιάσει λιμάνι και παραμένει όνειρο καλοκαιρινής νυχτός. Γνώριμο άλλωστε αφού κάθε καλοκαίρι παραδοσιακά μόνο απονομή που δεν κάνουν!
Στον σύλλογο που ακόμα να προσπαθεί να καταρρίψει το 110-68 και το ιστορικό 73-38 και που έχει βιώσει την μεγαλύτερη ήττα της ιστορίας του και μεγαλύτερη όλων των εποχών στο μπάσκετ γυναικών από τον Ολυμπιακό! Και που γενικότερα έχει έναν τόσο καταπληκτικό Ερασιτέχνη, ο οποίος φροντίζει για όλες τις ανάγκες των τμημάτων φτάνοντας κατά καιρούς ένα βήμα πριν το… λουκέτο!
ΥΓ: Το Redaroume διασκέδασε με ένα θέμα το οποίο έγκειται στην “αιώνια” καζούρα που πάντοτε υπήρχε από την εποχή που ξεκίνησαν οι μονομαχίες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Και την κάνουμε και την έχουμε δεχθεί. Στην πραγματικότητα όμως, η κατάσταση που επικρατεί στον Παναθηναϊκό το δίχως άλλο επισύρει λύπη και θλίψη έτσι όπως τον κατάντησαν οι δικοί του “σωτήρες”. Ότι όλοι οι Ολυμπιακοί θέλουμε έναν Παναθηναϊκό ισχυρό έτσι ώστε να αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία οι νίκες μας και οι επιτυχίες μας δεν μας καθιστά αυτόματα και μάγους για να επιτευχθεί. Κι αν κατά καιρούς τίθεται θέμα… fair play που κάποιοι ζητούσαν, μάλλον μπέρδεψαν τον σεβασμό με την λύπηση. Αλλά σε αυτή τη ζωή ότι δίνεις παίρνεις. Νόμος είναι αυτό…
