Και εκεί που έψηνα με τον πεθερό μου τα τελευταία μπριζολάκια ,πίνοντας ρακί και παρακολουθώντας το παιχνίδι που πήγαινε για 1-0 υπερ του Αρη ήρθε αυτό το παλιόπαιδο , ο Ανδρέας Μπουχαλάκης να με κάνει απ΄ τη χαρά μου και την τρέλα μου για το 1-1, ανέλπιστο γαρ όπως ήταν το ματς, να ρίξω κάτω δύο μπριζολάκια κα παραλίγο και όλη την ψησταριά. Ηντα καμες ωρε Κουζουλέ Μπουχα που θα έλεγε και ένας καλός μου φίλος βέρος Κρητικός.
Και βέβαια ο Μπουχαλάκης μόνο κουζουλός δεν είναι . Μία χαρά παίκτης είναι με εξυπνάδα-οξυδέρκεια και ας μην τον γουστάρουν κάποιοι επειδή δεν είναι Σέρβος,Βραζιλιάνος ή Αργεντίνος.
Για το παιχνίδι δεν μπορείς να πεις πολλά. Πέρα των δύο φάσεων στο πρώτο ημίχρονο για αμφότερες τους αντιπάλους, το υπόλοιπο ματς έμοιαζε με μία παρτίδα -σκάκι. Στο αστείο πέναλτι που δόθηκε απο τον Γκεστράνιους, ο Μαρτίνς απάντησε με λογική φουλ επίθεση και με όλα του τα όπλα επι ποδός απο το 60 και μετά. Η καλύτερη φάση ήταν του Ανδρούτσου στο 82, απο τη σέντρα του Χολέβα , όπου ο δεξιος μπακ του Ολυμπιακού θα μπορούσε να κατεβάσει τη μπάλα και να εκτελέσει , ωσότου έφτασε η ώρα του σύντεκνου Μπουχαλάκη ή η κακή στιγμή του Κουέστα για το 1-1. Οπως και να χει το αποτέλεσμα έγραψε 1-1.
Από κει και πέρα, το πρόσωπο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι ο Κρητικός. Και τι δεν έχει ακούσει ο καημένος. Μέχρι και πρωτοσέλιδο βγήκε για να τον εκθέσει όταν έγινε το λάθος στο Οπόρτο. Ο “Μπούχα” όμως , δεν μάσησε και καλά έκανε. Ζει το όνειρο του και δικαιώνεται καθημερινά. Διότι δεν αρκεί να είσαι ταλαντούχος αλλά θα πρέπει να έχεις και κάτι κάκαλα 100 κιλά. Ο Ανδρέας τα χει με το παραπάνω .Και ας ξέρει ότι στην επόμενη γκέλα ίσως πάλι φταίει αυτός. Αντρέα -Ψυχάρα -Ολυμπιακάρα και Κρητικάρα. Χαλάλι και τα δύο μπριζολάκια που κατέληξαν να φαγωθούν από δύο σκυλάκια της γειτονιάς. Τον Γιούσκο και τον Ομάρ. Και επειδή λατρεύουμε και τη Ρακί ,πίνω στο τσακ μπαμ δύο στην υγειά σου …
