Στην ήττα μπορείς να γράψεις πολλά και να επισημάνεις ακόμα περισσότερα. Καλοπροαίρετα, κακοπροαίρετα, αυτό εξαρτάται από την ψυχραιμία του καθενός. Στην νίκη και πόσο μάλλον σε μία νίκη σαν κι αυτή την αποψινή που σήμανε το 1-1 στην σειρά των προημιτελικών που “κονταροχτυπιούνται” Ολυμπιακός και Ζαλγκίρις, υπάρχουν καναδυό πραγματάκια που αν δεν τα επισημάνεις τότε καλύτερα να αφήσουμε το μπάσκετ και να ρίξουμε καμιά… πασιέντζα!
Ο Ολυμπιακός σήμερα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Τελεία και παύλα. Ο αγώνας ήταν από αυτό που λέμε ζωής και θανάτου. Αν ο Ολυμπιακός έχανε απόψε, θα έμενε απ’ έξω. Στην σκέψη αυτή δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ξυπνούσαν την νύχτα “λουσμένοι” στον ιδρώτα, φοβούμενοι πρώτα από όλα μην πάνε οι κόποι μίας χρονιάς στα σκουπίδια. Ότι με τόσο κόπο χτίστηκε από τον Ολυμπιακό των χιλίων προβλημάτων, κυρίως τραυματισμών, φέτος, ήταν κρίμα να χαθεί εν μία νυκτί. Δεν χάθηκε τίποτα λοιπόν και αυτό φρόντισαν να το αποδείξουν με τον καλύτερο τρόπο οι τελευταίοι… επιζήσαντες αυτής της μάχης! Όσοι απέμειναν δηλαδή και όσοι “έσφιξαν” τα δόντια για να παίξουν σε αυτό το πολύ κομβικό παιχνίδι.
Τί να φοβηθείς ακριβώς; Τι να φοβηθείς όταν βλέπεις τον Κώστα Παπανικολάου που η ψυχούλα του ξέρει το πόσο πονούσε σήμερα να βγάζει τέτοια ψυχή και να χτυπάει με την γροθιά του τον αέρα σε πολλές περιπτώσεις όπου μία δική του προσπάθεια – και όχι μόνο – κατέληγε σε καλάθι του Ολυμπιακού ή σε πολύ καλή άμυνα ή κερδισμένο φάουλ. Το ίδιο έχουμε να πούμε και για τον Γιώργο Πρίντεζη. Από αυτούς τους παίκτες το ξέρουμε πολύ καλά γιατί έχουν καταθέσει ουκ ολίγες φορές την ψυχή τους στο παρκέ. Ο Γιώργος μάτωσε στο φρύδι του σαν ένας άλλος παλαιστής από αυτούς που βλέπουμε ή όπως εκείνοι που βλέπουμε στις ταινίες, αλλά που δεν λυγίζουν ποτέ λόγω της τεράστιας ψυχής τους. Ο “Air Print” γύρισε, συνέχισε να παίζει και τα κατάφερε πάρα πολύ καλά. Το ίδιο όμως πρέπει να πούμε και για έναν νέο στην παρέα που σήμερα υπέστη “μετάγγιση” Ολυμπιακής ψυχής. Και δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Μπόγρη που παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα στον μηνίσκο του τα έδωσε όλα, έβγαλε πάθος, ψυχή, καρδιά και πάλεψε κάτω από τα καλάθια για την κάθε φάση που κλήθηκε να συμμετάσχει.
Μπορεί προς το τέλος να πήγαμε να καρδιοχτυπήσουμε πάλι λίγο, αλλά το πράγμα φαινόταν και είχε πάρει την πορεία του. Το μόνο που απέμενε ήταν να μάθουμε το τελικό σκορ. Κι εκεί που λέγαμε “τι παίζει”, ο Ιωάννης Παπαπέτρου έκανε την φάση του αγώνα και ουσιαστικά τον “κλείδωσε”. Ένα κάρφωμα βγαλμένο από τα πιο τρελά τρελά τρελά highlights του ΝΒΑ των πάρα πολύ καλών εποχών! Πήρε την ασίστ από τον Μπράουν, έκανε το μπάσιμο, πάτησε πολύ γερά και απογειώθηκε για να καρφώσει με το ένα χέρι!
Και κοιτάζοντας τα πρόσωπά τους μετά από αυτές τις φάσεις βλέπεις αυτές τις εικόνες. Τι να φοβηθείς; Πόσο πιο σίγουρος μπορείς να νιώσεις όταν η ερυθρόλευκη ψυχή “ξεχειλίζει” από μέσα τους. Όταν το πιστεύουν οι ίδιοι το πιστεύουμε ακόμη περισσότερο και εμείς. Γιατί πολύ απλά ξέρουμε τι είναι ικανή να κάνει αυτή η ομάδα και πως τα έχει καταφέρει τα περασμένα χρόνια. Πάμε λοιπόν τώρα, με την ίδια ψυχή on the road στο Κάουνας για το break. Και πέρσι τέτοια εποχή 1-1 ήταν η σειρά. Και δεν κλείνουμε αυτή τη φορά με το “Θρύλε Μπορείς” γιατί το ξέρουμε πολύ καλά ότι μπορεί!
