Eίναι το μεγαλύτερο παιχνίδι του Ολυμπιακού μέχρι το επόμενο, αν θέλαμε να παραφράσουμε την ιστορική πιά δήλωση του Νικου Γκάλη το 1987 και τον προημιτελικό με τη Γαλλία. Ο αγώνας με την Αιντραχτ στο Καραϊσκάκη κρίνει πρωτιά και ο χαρακτηρισμός “τελικός” ίσως δεν είναι και υπερβολικός.
Αν εξαιρέσει κανείς τον Μπουχαλάκη του οποίου η συμμετοχή θα κριθεί την τελευταία στιγμή και τον Καρμπόβνικ(τον άφησε εκτός ο Μαρτίνς),τα υπόλοιπα “εργαλεία” είναι παρεταγμένα στη φαρέτρα του Μαρτίνς.
Το πως θα παρατάξει την ομάδα ο Πορτογάλος μοιάζει σαν ευκολάκι ,αλλά με τον Μαρτίνς ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Το 4-2-3-1 με τον Ονιεκούρου και τον Μασούρα στα άκρα ,φορ Ελ Αραμπί και πίσω του τον Αγκιμπού είναι λογικό. Οι υπόλοιποι μοιάζουν γνωστοί. Εμβιλά, Μαντί ,Λαλά ή Ανδρούτσος,Ρεάμπτσιουκ ,Μπα ,Βατσλικ. Υπάρχει και το 4-4-2 με δύο φορ, αλλά στο Καραϊσδκάκη έχει επιφέρει δύο ισοπαλίες και δεν είμαστε για τέτοια.
Το εν λόγω ματς, πέρα απο την πρωτιά είναι και μία ευκαιρία για τον Ονιεκούρου να δείξει το ταλέντο που έχει . Με τον Παναιτωλικό έμεινε εκτός αποστολής και ο Μαρτίνς ελπίζει ότι το γεγονός αυτό θα τον τσιτώσει στον εγωισμό. Βέβαια, υπάρχει και ο Ρόνι Λοπες που αργά αλλά σταθερά μπαίνει στην εξίσωση αλλά δύσκολα θα τον ξεκινήσει.
Ο Μαρτίνς θα ανακουφίστηκε που δεν παίζει ο Κόστιτς ,αλλά και οι Πασιέντζα ,Χούρτιτς. Μάλιστα, οι δύο πρώτοι είχαν κάνει μεγάλη ζημιά στη Γερμανία. Βέβαια δεν εφησυχάζει καθώς αυτό που θέλει είναι είτε να αιφνιδιάσει με γρήγορο γκολ ,είτε να δώσει χώρο ,τόσο όσο στους Γερμανούς, για να υπάρξει κατάσταση γρήγορου τρανζίσιον και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Με τον αντίπαλο προπονητή να είναι σε πίεση, ο Μαρτίνς ξέρει ότι κάθε λεπτομέρεια είναι σημαντική και για αυτό δεν σταματάει να κρατάει τους παίκτες του σε εγρήγορση.
Τα υπόλοιπα..οι πρωταγωνιστές
