Σήμερα ήταν μία δύσκολη ημέρα προσωπικά για εμένα αλλά φρόντισαν να μου τη φτιάξουν με τον καλύτερο τρόπο ο Μπαρτζώκας και τα παιδιά του Ολυμπιακού με τη νίκη τους κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και με 72-59. Με μαγκιά-καρδιά και ψυχή. Προσωπικά τους ευχαριστώ, αλλά πρέπει και ΟΦΕΙΛΩ να τους πω ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ. Που δεν τους πίστεψα όπως και αρκετοί ίσως και τελικά οι τύποι μας ξεφτίλισαν.
Ο Ιτούδης είπε κάτι που δεν το περίμενα. Είπε ότι ο Ολυμπιακός ήταν παράδειγμα με την εν γένει εμφάνιση του ,αλλά και με τον χαρακτήρα που επέδειξε. Και θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί του. Σε τεχνικά πράγματα δεν θα μπω ,αλλά αυτό που μου έρχεται πρώτα στο μυαλό είναι η λέξη Συσπείρωση! Εχει τόσες απουσίες η ομάδα, ο Σπανούλης χάνει τη χρονιά και κάποιοι πρέπει να βγουν μπροστά αφού λείπει και ο Πρίντεζης.
Και αυτός είναι ο Παπανικολάου. Είναι αλήθεια ότι την τελευταία διετία, ο Air έχει σκαμπανεβάσματα .Οταν όμως “σεληνιάζεται” είναι τρέλα-αρρώστια-Ηδονή. Είναι ο Μιλουτίνοφ που πανηγύριζε σαν τρελός. Είναι ο Ρούμπιτ που από παλαίμαχος που μου έμοιαζε το πρώτο τετράμηνο, τον τελευταίο μήνα είναι άλλος παίκτης. Λες και άλλαξε το τσιπάκι. Αν βάλετε στην εξίσωση και την μυτούλα που σήκωσαν οι Ρώσοι που έχουν πάθει αλλά δεν έχουν μάθει από τον “Ερυθρόλευκο” Δυνάστη τους. Οι τύποι εύκολα θα έχαναν και απο την αναπτυξιακή μας ομάδα. Τοσο loser απέναντι στον Θρύλο.
Πιθανότατα ο Ολυμπιακός δεν θα τα καταφέρει για την 8άδα. Μετά από τέτοιες νίκες , όμως ο ίδιος ανεβάζει τον πήχη μόνος του και μας “αναγκάζει” να τον πιστεύουμε. Κάθε ματς και ένα μάθημα αλλά και ένα τρελό συναίσθημα.
ΥΓ: Οσοι ΑΚΟΜΑ δεν πιστεύετε στο #Mexritelous , στα μάτια μου συνεχίζετε να είστε ΑΣΧΕΤΟΙ και σίγουρα όχι Ολυμπιακοί
