O άνθρωπος δεν μπορεί να ζει ξανά όλα όσα έζησε στο παρελθόν με λεπτομέρειες και όπως ακριβώς του συνέβησαν! Για αυτό το λόγο, η καρδιά και κυρίως το μυαλό, θυμάται στιγμές. Μεγάλες στιγμές από αυτές που θαρρείς πως έχουν χαραχτεί με… πυρωμένο σίδερο στην μνήμη και που όσα, μα όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν πρόκειται να σβηστούν!
Κάπως έτσι είναι και ο Ολυμπιακός στα Final Four που έχει λάβει μέρος στην διάρκεια της μεγάλης του μπασκετικής ιστορίας! Υπήρξαν στιγμές που έμειναν, που έκριναν παιχνίδια και που μέχρι να… γεράσουμε θα κλείνουμε τα μάτια και θα τις ξαναφέρνουμε στο μυαλό μας. Αυτές οι στιγμές με την σειρά τους, θα μας ανατριχιάζουν όσες φορές κι αν τις δούμε. Θα σφίγγουν το στομάχι μας από αγωνία, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια και η ιστορία έχει γραφτεί, μήπως τελικά το σουτ χαθεί. Όμως δεν θα χαθεί όπως δεν χάθηκε και τότε. Θα το βλέπουμε πάντα και θα είναι οδηγός για μεγάλες επιτυχίες στο μέλλον.
Πάμε να θυμηθούμε μαζί τα πέντε μεγαλύτερα σουτ, που πιθανώς θα βρουν όλους σύμφωνους:
Νούμερο 5: Μίλαν Τόμιτς – Σαραγόσα 1995
Ο ημιτελικός στην κόψη του ξυραφιού. Οι δύο ομάδες πηγαίνουν χέρι – χέρι στο σκορ. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ψάχνουν την νίκη για να πάρουν το χρυσό εισιτήριο για τον τελικό. Την περασμένη ακριβώς σεζόν στο Τελ Αβίβ, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που χαμογέλασε. Όμως στην Σαραγόσα, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κανείς δεν έμοιαζε να είναι σίγουρος αν δεν γινόταν κάτι μαγικό που θα τέλειωνε το ματς.
Ενώ οι δύο ομάδες πήγαιναν πόντο πόντο και τα νεύρα ήταν τσιτωμένα, το λόγο πήρε ο σημερινός βοηθός προπονητή του Ολυμπιακού, που έμεινε από τότε και τον υπηρετεί πιστά, ο τεράστιος Μίλαν Τόμιτς! Στην πιο κρίσιμη στιγμή, ο Μίλαν πήρε την μπάλα και κάτω από την… μασχάλη του Παταβούκα πυροβόλησε από τα 6.25 (τότε) για να δώσει προβάδισμα στον Ολυμπιακό 56-52!
Μάλιστα, όσοι είχαν πάρει την βιντεοκασέτα του ΤΑΚ Ολυμπιακός που είχε κυκλοφορήσει τότε με τίτλο “Η καρδιά του Πρωταθλητή” θα θυμούνται χαρακτηριστικά τα λόγια του Μίλαν:
“Για τους βάζελους, έχω να πω ότι θα χάσουν σίγουρα… Αυτό από εμένα”! Και την κρίσιμη στιγμή του ημιτελικού πυροβόλησε και ευστόχησε σε τρίποντο με τον Παναθηναϊκό να μην βρίσκει το κουράγιο να κάνει νέα αντεπίθεση. Τεράστιο ματς, τεράστιος ημιτελικός, τεράστια νίκη!
Νούμερο 4: Βασίλης Σπανούλης – Μαδρίτη 2015
Δέκα χρόνια μετά την Σαραγόσα, άλλο ένα τρίποντο έρχεται να περάσει στην ιστορία! Αυτή τη φορά ο Μίλαν Τόμιτς ήταν στον πάγκο ως βοηθός του Σφαιρόπουλου και εκτελεστής ο συνήθης ύποπτος, Βασίλης Σπανούλης! Το ματς, όχι απλά στην κόψη του ξυραφιού, αλλά στην κόψη του… εμφράγματος!
Ο Ολυμπιακός ξανακάνει δυναμικό comeback και η ΤΣΣΚΑ αρχίζει να ξαναβλέπει τα φαντάσματα της Πόλης και του Λονδίνου! Πιο έντονα, πιο καθαρά όσο περνάει η ώρα! Στο 66-66 και ενώ το ρολόι δείχνει 12 δευτερόλεπτα και ένα δέκατο, η μπάλα φεύγει από τα χέρια του Βασίλη Σπανούλη και ο Ντε Κολό που βρισκόταν μπροστά του, φυσικά, δεν μπόρεσε να αποτρέψει το τρίποντο του αρχηγού. Οι φίλαθλοι που βρέθηκαν στην Μαδρίτη, είδαν την “σαΐτα” του Kill Bill να προσγειώνεται αέρινα στο ρωσικό καλάθι και να γίνεται το 66-69! Εκεί ήξερες, εκεί ένιωθες ότι το ματς τελείωσε! Η ΤΣΣΚΑ έπεσε στο καναβάτσο και δεν μπορούσε να ξανασηκωθεί παρά το γεγονός ότι πέτυχε ένα δίποντο. Η βολή του Σλούκα και το χαμένο σουτ του Κιριλένκο απλά διαμόρφωσαν το τελικό 68-70!
Για αυτό είναι οι αρχηγοί! Γιατί ακόμα και στο χειρότερο βράδυ της καριέρας τους, τους αρκούν 5 λεπτά για να ανατρέψουν τα πάντα! Κι ο Kill Bill το έκανε με καρδιά χιλίων λεόντων! Αξέχαστο παιχνίδι άσχετο από το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε τελικά να πάρει τον τίτλο απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Νούμερο 3: Κάιλ Χάινς – Έησι Λο – Λονδίνο 2013
Κανένας τελικός δεν είναι… παίξε γέλασε. Θέλει χαρακτήρα, θέλει καρδιά, θέλει λεβεντια. Θέλει όλα αυτά τα στοιχεία που να μπορούν να σε κάνουν να ξανασηκωθείς ακόμη κι αν έχεις πέσει. Ακόμα κι όταν πας να ξαναπέσεις να μην το επιτρέψεις στον εαυτό σου. Να κυνηγάς την κάθε φάση μέχρι το τέλος και να παίρνεις και την ψυχολογική ώθηση που μπορεί να σου δώσει.
Στον τελικό του Λονδίνου κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης, ο Ολυμπιακός γύρισε, ξαναβρέθηκε πίσω, ξαναγύρισε, ξαναβρέθηκε πίσω. Σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές του αγώνα και ενώ η Ρεάλ πήγαινε να πάρει τα πάνω της. Στο 50 – 46 υπέρ του Θρύλου, ο Άντιτς χάνει την μπάλα και η Ρεάλ φεύγει στον αιφνιδιασμό για να κάνει το 50-48. O Νίκολα Μίροτιτς παίρνει μια ασίστ και σηκώνεται να αφήσει την μπάλα στο καλάθι… Όμως από το πουθενά εμφανίζεται ο Χάινς και τον σταματάει με τον πλεόν εντυπωσιακό τρόπο! Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Λο πήρε την μπάλα, μπήκε και την άφησε στο καλάθι των Μαδριλένων κάνοντας το 52-46!
Τι κι αν οι Μαδριλένοι προσπάθησαν να ξαναπεράσουν μπροστά… Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Ψυχολογία στα ύψη και τελικό 100-88… Back2back! Mόνο ο Ολυμπιακός! Μόνο ο Ολυμπιακός!
Νούμερο 2: Ντέιβιντ Ρίβερς – Ρώμη 1997
Μετά από δύο προσπάθειες κατάκτησης της Ευρωλίγκα το 1994 και το 1995, το 1997 είχε φτάσει η ώρα. Όμως αντίπαλος ήταν μία πανίσχυρη Μπαρτσελόνα. Μία Μπαρτσελόνα που πολλοί την είχαν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη όλων των εποχών. Και, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Μπαρτσελόνα μπορεί να ήταν, αλλά και ο Ολυμπιακός δεν πήγαινε πίσω! Μία ομάδα εξαιρετική με μαέστρο τον σοφό Ντούσαν Ίβκοβιτς, τον προπονητή που εύλογα το άκουσμα του ονόματός του προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους ερυθρόλευκους φιλάθλους!
Κι όμως, εκείνο το βράδυ, τίποτα δεν ξεκίνησε καλά, γεγονός που τρόμαξε άπαντες, βλέποντας τα φαντάσματα του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα να εμφανίζονται πάνω από το Παλαέου της Ρώμης. Όλοι λογάριασαν χωρίς τον θρυλικό Ντέιβιντ Ρίβερς και την παρέα του. Ο Αμερικανός, γεννημένος πρωταθλητής, πήρε την ομάδα στην πλάτη του και έχοντας πολύτιμες βοήθειες από τους συμπαίκτες του, οδήγησε τον Θρύλο σε μία επική ανατροπή. Χαρακτηριστικότερο καλάθι όλων, δεν υπάρχει σαν εκείνο που πήρε την μπάλα, διέσχισε όλο το γήπεδο (και δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε) πέρασε την μπάλα πίσω από την πλάτη του αποφεύγοντας τους αντιπάλους του σαν να μην υπήρχαν και την άφησε αρχοντικά στο καλάθι της Μπαρτσελόνα…
Ντέιβιτς – ο ποταμός – Ρίβερς! Τι να πει κανείς παραπάνω για εκείνες τις μαγικές στιγμές στην Ρώμη…
Νούμερο 1: Γιώργος Πρίντεζης – Κωνσταντινούπολη 2012:
Στο -19 του ημιχρόνου, όλοι χειροκροτούσαμε και λέγαμε “δεν πειράζει… κι εδώ που έφτασε ο Ολυμπιακός μας είναι ένας μικρός άθλος”. Όμως, ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να αρκεστεί σε έναν μικρό άθλο, αλλά θέλησε να γράψει την ομορφότερη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Την δική μας ομορφότερη ιστορία της ζωής μας πλάι σε αυτήν την ομάδα. Δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει στο μέλλον στα χρόνια που έρχονται, αλλά είναι σίγουρο πως για πάντα, αυτό το τελευταίο σουτ του Γιώργου Πρίντεζη θα βρίσκεται στην κορυφή των αναμνήσεών μας. Λέμε “δεν ξέρουμε” γιατί μπάσκετ είναι αυτό… Δεν θυμόμαστε το τρίποντο του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ δηλαδή για παράδειγμα; Ασφαλώς το θυμόμαστε, απλά δεν είναι το ίδιο! Άλλες οι συνθήκες, άλλη η προσπάθεια, άλλη διοργάνωση, άλλο το υπόβαθρο.
Εκείνο το βράδυ, εκεί, στην Κωνσταντινούπολη που ο Θρύλος επιστρέφει και φέτος, έμελλε να αλλάξει όλη η ερυθρόλευκη ιστορία. Το τέλος μίας “μαύρης” περιόδου τόσων ετών. Μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου, ο Ολυμπιακός πέρασε από την κατήφεια και την σκοτεινιά στην ευτυχία και την λαμπρότητα. Τα πέτρινα μπασκετικά χρόνια έπαιρναν τέλος. Τα όνειρα έλαβαν εκδίκηση που έλεγε και ο ποιητής.
Εκείνο το καλάθι θα έμπαινε… Δεν μπορούσε να χαθεί. Φύσηξαν άπαντες για να καταλήξει το πεταχτάρι στο καλάθι της ΤΣΣΚΑ… Ήταν γραφτό από την μοίρα να γίνει έτσι. Η επιστροφή του Θρύλου στην κορυφή της Ευρώπης. 15 χρόνια έπρεπε να τελειώσουν σε 7 δέκατα του δευτερολέπτου μετά από ασίστ του Σπανούλη και πεταχτάρι του Πρίντεζη. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να γραφτεί καθώς το συναίσθημα είναι ίδιο για όλους. Όλοι ξέρουμε πως νιώσαμε και πως νιώθουμε ακόμη, όταν βλέποντάς το ανατριχιάζουμε και δακρύζουμε…
Ίδιο συναίσθημα, απλά οι αντιδράσεις άλλαξαν. Άλλοι… πήδηξαν ένα μέτρο, άλλοι πέντε, άλλοι έτρεξαν, άλλοι φώναξαν, άλλοι δάκρυσαν… ο καθένας το ξέρει πως το έζησε και για αυτόν είναι μοναδικό. Αυτό το σεβόμαστε απόλυτα και για αυτό δεν θα επεκταθούμε. Όλα αυτά, από αυτό το καλάθι. Από αυτό το καλάθι που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας του Θρύλου. Όσες φορές κι αν το ξαναδούμε, η συγκίνηση είναι ίδια…
Απολαύστε το βίντεο που ετοιμάσαμε για εσάς και θυμηθείτε τα μοναδικά αυτά καλάθια!
Κείμενο: Θάνος Πέππας – Βίντεο: Παναγιώτης Μελάς
