Η νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού δίνει, πολύ απλά ,ένα τεράστιο credit στο νικητή του ντέρμπι καθώς του προσδίδει την απαραίτητη ηρεμία για τη συνέχεια, τοποθετεί εσωτερικούς τριγμούς στον “αιώνιο” αλλά και αποδεικνύει ότι οι μπαρουτοκαπνισμένοι σε τέτοια ματς ξέρουν πολύ καλά πως να αντιδρούν σε δύσκολες στιγμές.
Στην ραδιοφωνική εκπομπή στο ΑΡΤ, είχα αναφερθεί στο κομμάτι “περιφέρεια” και εν πολλοίς για μένα εκεί κρίθηκε το ματς. Εκεί υπερείχε 100-0 ο Ολυμπιακός και ήταν αυτό που εν κατακλείδι αποτέλεσε βασικό συστατικό για την επιτυχία.
Και εξηγούμαι. Αν και ο Σλούκας δεν είναι 100% έτοιμος στο πρώτο δεκάλεπτο η παρουσία του ήταν καταλυτική. Οπως και στην τρίτη περίοδο ,μέχρι που άρχισαν να γίνονται λάθη που πήγε να εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός με Παπαπέτρου (κυρίως) και Νέντοβιτς σε δεύτερο ρόλο).
Ηταν τότε που στην 4η περίοδο ο Σπανούλης ,μαζί με τον Χάρισον έδωσαν ηρεμία, σε συνδυασμό με την εκρηκτικότητα του Μακ Κίσικ που τον καθιστά σε Killer του Παναθηναϊκού.
Ειδική μνεία στον Πρίντεζη ο οποίος στην αρχή ήταν αυτός που κράταγε τη μπαγκέτα στο σκοράρισμα στο πρώτο μέρος και στην τρίτη περίοδο όταν πήρε τη μπάλα εκεί που έπρεπε ,είχε την υπομονή, την εμπειρία και την ποιότητα να σκοράρει κρίσιμους πόντους για να πάει η διαφορά σε διψήφιο αριθμό πόντων.
Υπάρχουν, όμως και τα εργαλεία που για μένα είναι οι καψούρες μου. Βεζένκοφ. Σκόραρε, έπαιξε άμυνα ,πήρε ριμπάουντ. Ελις . Πάθος δύναμη και 13 ριμπάουντ. Το ίδιο και ο Χασάν Μάρτιν .Απλά, οι δύο τελευταίοι θέλουν εμπειρία, μέσω των ματς, και είναι σίγουρο πως θα δικαιώσουν τον Μπαρτζώκα. Τα τεχνικά και τις αναλύσεις τις αφήνω σε αυτούς που ξέρουν. Εγώ λέω και γράφω αυτά που βλέπω.
