Μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ είχα γράψει για τον Olympiaco, όπως τον έχει φτιάξει με την οργάνωση του ο Βαγγέλης Μαρινάκης και το ποδοσφαιρικό τμήμα λειτουργεί άψογα και όπως πρέπει με τα αποτελέσματα να τον κατατάσσουν στις απόλυτα αξιόλογες και υπολογίσιμες ομάδες της Ευρώπης.
Με αφορμή ,λοιπόν, την κλήρωση των ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και τις Σιτι-Μαρσέιγ -Πόρτο που ορθώνονται μπροστά του, ένα είναι σίγουρο. Πως οι αντίπαλοι πρέπει να φοβούνται τον Ολυμπιακό και όχι ο Ολυμπιακός αυτούς.
Για να λέμε τα σύκα -σύκα και τη σκάφη -σκάφη ,που λένε και στο χωριό μου, οι “Ερυθρόλευκοι” έχουν κάθε δικαίωμα να ελπίζουν για πρόκριση, έχοντας όμως όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται και τους οδήγησαν ψηλά στην Ευρώπη φέρνοντας τον οργανισμό στη πρώτη 30 άδα της Ευρώπης και μακριά απο οποιοδήποτε άλλο Ελληνικό σύλλογο.
Για να μη με περάσετε για κανένα παλαβό δεν λέω ότι η Μάντσεστερ Σιτι δεν είναι το φαβορί για την πρώτη θέση, αλλά μην πιστεύει κανείς ότι θα έρθει στο Καραϊσκάκη και θα κάνει πάρτι. Η Πόρτο είναι πάντα μία υπολογίσιμη ομάδα, μας φέρνει ωραίες μνήμες (γκολ Γιαννακόπουλου) που δεν θα αρέσουν στον Κονσεισάο, αλλά δεν είναι η απόλυτα αχτύπητη ομάδα. Για να πω την αλήθεια μου πιο πολύ φοβάμαι τη Μαρσέιγ που έχει ταλέντο , δεν είναι η υπέρομάδα, αλλά είναι σκληρό καρύδι και είναι σίγουρο πως τα ματς με τον Ολυμπιακό θα είναι πολύ Physical και θα κριθούν σε μικρές λεπτομέρειες απέναντι στην ομάδα του Βίλας Μπόας.
Οσον αφορά τα μεταγραφικά αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Μπρούμα και ΕνΚουντού είναι οι παίκτες που προκρίνονται για τα άκρα ,χωρίς να αποκλείεται η έκπληξη, η λογική λεει ότι σύντομα ο Ρέις θα κλείσει και από και πέρα, ερώτημα για δυνατούς λύτες είναι αν θα υπάρξει αποχώρηση. Ελπίζω πως όχι..
