Ενα πράγμα δεν μπορώ.. Τη μουρμούρα και την κλάψα .Το θεωρώ γκαντεμιά και αρνητική ενέργεια. Και με συγχωρείτε, αλλά με αυτόν τον Ολυμπιακό και τον χαρακτήρα που δείχνει ,ακόμα και με επτά παίκτες να κατέβει εγώ θα του εμπιστεύομαι.
Οταν έγινε γνωστό ότι σίγουρα ο Σλούκας θα είναι εκτός και ότι ο Βεζένκοφ έχει πρόβλημα με διάρροια αυτομάτως ξεκίνησε μία μουρμούρα και ένα κλάμα ότι ο Ολυμπιακός θα φάει 30 πόντους στη Μπολώνια ,επέρχεται η καταστροφή και άλλα τινά. Δεν λέω .ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ οι απουσίες τέτοιων παικτών αλλά η ομάδα έχει μπολιαστεί με τέτοιο τρόπο που ξέρει να καλύπτει τα όποια προβλήματα ενσκύψουν και είμαι σίγουρος πως ακόμα και ο ….Πάπας να χρειαζόταν να παίξει κάτι καλό θα έκανε και αυτός. Με όλο το σεβασμό στο παιδί ,τον αναφέρω λόγω μικρής συμμετοχής.
Το ίδιο περίπου είχαμε και πριν το ματς του ΟΑΚΑ, όταν ο Βεζένκοφ ήταν τραυματίας. Μία πίκρα,μία στεναχώρια και μία “σιγουριά” από τους μπασκετικούς “ειδικούς” ότι θα επέλθει η ήττα. Μετά το 71-95 όλοι επικεντρώθηκαν στον κακό Παναθηναϊκό και όχι ότι ο Ολυμπιακός τον εξαφάνισε.
Για τα.. ειδικά και το πως ο Ολυμπιακός έπαιξε στην τακτική τα αφήνω στους …ειδικούς. Εγώ θα επικεντρωθώ στην ψυχή ,την καρδιά και τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας. Σύν τα 1000 κιλά που κουβαλάει ο καθένας τους μαζί και ο Μπαρτζώκας.
Θα με ρωτήσει κανείς αν τα βλέπω όλα τέλεια. Οχι δεν είναι. Και αυτό γιατί λείπει σε σημεία που η ομάδα “κολλάει” ο παίκτης, ξέχωρα από τον Βεζένκοφ και τον Σλούκα, που ξέρεις ότι θα καθαρίσει τη μπουγάδα. Δύο δεν φτάνουν. Επίσης, αυτό που με ενοχλεί είναι η χαλαρότητα που υπάρχει όταν ο Ολυμπιακός ξεφεύγει με διαφορά. Αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί. Στον αθλητισμό δεν υπάρχει έλεος. Τον αντίπαλο τον κερδίζεις και δεν του δίνεις ποτέ το δικαίωμα να ελπίζει. Και αυτό ο Ολυμπιακός ,φέτος,το έχει κάνει πολλάκις. Η όποια χαλάρωση έρχεται όταν τα πάντα έχουν κριθεί και όχι όταν το παιχνίδι έχει χρόνο.Ειδικά στο μπάσκετ.
