O Oλυμπιακός δεν έπαιξε κάποιο εντυπωσιακά φοβερό ποδόσφαιρο για να κερδίσει τον Αρη ωστόσο ο οργανισμός έχει να λέει ότι ξανακέρδισε τον Γιώργο Μασούρα.
Ναι. Τον Μασούρα. Τον Γιώργαρο που μπορεί να έχει ακούσει πολλά από …πολλούς αλλά ο τύπος περίμενε ,χωρίς γκρίνια, χωρίς κάποιο εκνευρισμό αλλά με τεράστια υπομονή και αγάπη για τον Ολυμπιακό να πάρει την ευκαιρία του μιλώντας εμφατικά εκεί που πρέπει και οφείλει να “μιλάει” κάθε ποδοσφαιριστής. Εντός των γραμμών. Και όχι απλά μίλησε . Αλλά φώναξε . Δυνατά και λιονταρίσια.
Είτε από το Redaroume, είτε από τις εκπομπές στο ΑΡΤ, έχω αναφερθεί και στηρίξει όχι για κάποιον ύποπτο λόγο αλλά γιατί το αξίζουν, τους Ελληνες παίκτες. Εχω δεχτεί κριτική για αυτό αλλά δεν με ενοχλεί. Μπορεί το 99% των Ελλήνων παικτών να μην έχουν το ταλέντο ή την τεχνική του Χάμες ,του Μπερνάρ ή του Αραούχο , αλλά ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των παικτών την “πονάει” τη φανέλα και κάπου εκεί θα βάλω τον Μασούρα.
Τον παίκτη -εργαλείο όλων των προπονητών από τότε που ήρθε ο Μασούρας στο μεγάλο λιμάνι. Σίγουρα έχει κάποιες παθογένειες. Και αυτό το ξέρει πρώτα ο ίδιος που καθημερνά δουλεύει για να γίνεται καλύτερος. Με χαμηλούς τόνους αλλά σκληρή δουλειά.
Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον του και αν κάποια στιγμή θα πωληθεί στο εξωτερικό. Το σίγουρο είναι ότι ο Γιώργος Μασούρας μπορεί να μην λογίζεται ως σταρ αλλά είναι ο αντί -σταρ που κάνει τη διαφορά και συμφέρει.
