Είναι μία από τις αναμνήσεις που δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ στην ζωή σου και φυσικά, ένα “σαν σήμερα” που δεν γίνεται να μην το γράψεις και να μην μοιραστείς, έστω και μετά από 12 χρόνια τα συναισθήματά σου με αυτόν που μπορεί και να καθόταν ακόμη και δίπλα σου σε τούτο το ματς…
Σαν σήμερα, 15 Μαϊου του μακρινού 2005, ο Ολυμπιακός έπαιξε με τον Πανιώνιο στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Θα πει κανείς, τί το ιδιαίτερο είχε μία αναμέτρηση με τον Πανιώνιο; Κι όμως είχε πάρα πολλές ιδιαιτερότητες! Γιατί όταν ξεκινήσαμε από τα σπίτια μας για να κατεβούμε στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός δεν ήταν πρώτος στην βαθμολογία, ενώ θυμηθείτε, είχε χάσει το πρωτάθλημα την περασμένη σεζόν. Δύο αναμετρήσεις απέμεναν ως το τέλος, εκείνη με τον Πανιώνιο και με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη.
Την ώρα λοιπόν που περνούσαμε τον έλεγχο των τουρνικέ, ο Ολυμπιακός ήταν δεύτερος κι έπαιζε με τον Πανιώνιο που πάλευε για την σωτηρία του, ενώ την ίδια ώρα, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ θα “τρώγωνταν” μεταξύ τους στην άδεια Λεωφόρο…
1. Παναθηναϊκός 60
2. Ολυμπιακός 59
3. ΑΕΚ 58
Και το γκολ να μην μπαίνει με τίποτα, διάολε, σε εκείνο το παιχνίδι… Τελικά το σκορ άνοιξε στο 56′ ο Καφές μετά από ασίστ του Οκκά, λύνοντας τον γόρδιο δεσμό και καταφέρνοντας να νικήσουν τον ανίκητο μέχρι εκείνη τη στιγμή Φώτη Στρακόσια, πορτιέρο των κυανέρυθρών. Μόλις ο Οκκάς πέτυχε το δεύτερο γκολ, ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου Καραϊσκάκη άρχισε να… χάνει το ενδιαφέρον του!
Ήταν η στιγμή που τα 33.000 αυτιά θα κόλλαγαν είτε πάνω στα τρανζιστοράκια που ακόμη υπήρχαν, είτε στα χαντσφρι (ωραίο πράμα οι ξένες γλώσσες!!!) που είχαν συνδεθεί με τα κινητά για να πιάνουμε ράδιο! Ωραίο και ρομαντικό το τρανζιστοράκι, έστω και το κινητό με εφαρμογή ραδιόφωνο, σε εποχές ακόμα που το παρουσίαζαν στα μεγάλα του “συν” αν επρόκειτο να το αγοράσεις, και που δεν υπήρχαν ούτε live score, ούτε live γενικότερα μέσω κινητών. Έτσι λοιπόν, τα αυτιά κόλλησαν στα ραδιοφωνάκια και οι διπλανοί στους διπλανούς για να ακούνε τι γίνεται…
Το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη λήγει με 3-0 (κόλλησε άλλο ένα ο Καστίγιο) αλλά ιδού και το παράδοξο της υπόθεσης… Το γήπεδο δεν αδειάζει! 33.000 θεατές, δίχως καμία συνεννόηση παραμένουν στις θέσεις τους και δεν μετακινούνται, δεν μιλούν, δεν συζητούν… Ησυχία και ένα βουητό “ψιλομουρμούρας” από αυτά που λες ότι κάτι προμηνύουν. Τα στομάχια έσφιγγαν όσο το παιχνίδι στην Λεωφόρο παρέμενε 0-0… 5 λεπτά που ακόμη και τώρα αν τα φέρεις στο μυαλό σου, έμοιαζαν με αιώνες!
Και ξαφνικά ήχησε το τελευταίο σφύριγμα από τα ραδιόφωνα…
Ήταν λες και συγχρονίστηκαν οι φωνές όλων και ακούστηκε ένα “έληξεεεεεεε” μακρόσυρτο για να “σκεπαστούν” όλα από τα μεγάφωνα του σταδίου που ξεκίνησαν να παίζουν το “Άντε Γεια” και τον κόσμο να το τραγουδάει πρίμο σεκόντο!!! Όλοι το τραγούδησαν, με τους περισσότερους να κατεβαίνουν κάτω και να πηδούν τα κάγκελα για να μπουν στον αγωνιστικό χώρο και να πανηγυρίσουν. Προσοχή όμως σε μία λεπτομέρεια! Το πρωτάθλημα δεν είχε τελειώσει ακόμη! Ήθελε ένα παιχνίδι με τον Ηρακλή, αλλά άντε να βγάλεις από το μυαλό του κόσμου ότι ο Θρύλος θα έχανε…
Στην πραγματικότητα το πρωτάθλημα είχε τελειώσει, εκείνη η φιέστα ήταν η πρώτη από τις τρεις που έγιναν στο Καραϊσκάκη για την κατάκτηση του νταμπλ που θα γινόταν λίγες ημέρες αργότερα! Η πρώτη φιέστα που είδε το νέο Καραϊσκάκη, και η οποία έγινε τόσο αυθόρμητα που πέρασε στην ιστορία! Η φιέστα με τα τρανζιστοράκια που θα θυμόμαστε για πάντα, ειδικά όσοι βρεθήκαμε μέσα σε εκείνο το ματς!
Ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε εκείνο το πρωτάθλημα ποτέ!
