Πολύτιμη η νίκη εις τα Σέρρας εκεί όπου ο Ολυμπιακός με καρδιά-πλάνο και προσήλωση πήρε ένα τρίποντο το οποίο αν στην άκρη του πάγκου ήταν ο συμπαθής αλλά λίγος για τον πάγκο του Ολυμπιακού ,Ντιέγκο Μαρτίνεθ, δεν θα το πετύχαινε.. Κακά τα ψέματα. Εχει όμως και υπογραφή αυτή η νίκη του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Γιουσέφ Ελ Αραμπί όπως και της οξυδέρκειας του Γιώργου Μασούρα.
Δεν ξέρω τι θα γράφουμε όταν θα κλείσει κάποτε τον κύκλο του στον Ολυμπιακό ο Πορτογάλος αλλά βλέποντας τον απο κοντά στο Καρταϊσκάκη με την Τοπόλα και απο την τηλεόραση στο παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό, μου δείχνει πιο ήρεμος και πιο προσηλωμένος από τον προκάτοχο του.
Προφανώς δεν θα αρχίσω τους θριαμβευτικούς διθυράμβους ,αλλά θα κάνω δέηση στον Μεγαλοδύναμο να είναι ο Κάρλος Καρβαλιάλ πραγματικό τσακάλι του πάγκου και να γράψει ιστορία.
Τα πράγματα που θέλει να φτιάξει είναι απλά. Καλό αμυντικό transition ,αλληλοκάλυψη και καλές συνεργασίες . Για να παραλλάξω μία ρήση του Κομφούκιου που έλεγε πως η ζωή είναι απλή αλλά εμείς επιλέγουμε να την περιπλέκουμε , θα έγραφα πως το ποδόσφαιρο είναι απλά απλά εμάς μας αρέσει να το περιπλέκουμε, και με το Ντιέγκο Μαρτίνεθ αυτό το είδαμε με το τσουβάλι.
Γιατί είναι ,διάολε, ακατανόητο να μένει εκτός ροτέισον ο Ελ Αραμπί λές και έδωσε ποτέ δικαιώματα ότι δεν μπορεί ,αναγκάστηκε, επειδή αγαπάει τον Ολυμπιακό αλλά και το ποδόσφαιρο, να πάει στην ομάδα Β και να παίζει με τον Τηλυκράτη και τον Διαγόρα(με όλο το σεβασμό στις ομάδες)και την ίδια ώρα ,εν τη φυσική πτώση του Ελ Κααμπί να βαφτίζουμε σέντερ φορ τον Γιόβετιτς. Την ίδια ώρα ο γητευτής του Λονδίνου και του Εμιρέιτς έμπαινε στο τέλος του αγώνα με τη Γουέστ Χαμ για να βγάλει τα κάστανα απο τη φωτιά. Ο Ελ Αραμπί είναι όχι ο Μάικ Λαμαρ. Αν και με τα γκολ που έχει βάλει έχει χαρίσει στιγμές μαγείας και ηδονής.
Εν κατακλείδι , ο Ολυμπιακός δεν ξετρέλανε κανένα με την απόδοση του και αν δεν ήταν ο Μασούρας να κερδίσει το καθαρό πέναλτι από τον Δεληγιαννίδη και ο Ελ Αραμπί να το παστελώσει απο τα 11 βήματα δεν ξέρω αν η ομάδα θα έβαζε γκολ χωρίς την παρουσία του πιο πλήρη σκόρερ που έχει περάσει απο τα ελληνικά γήπεδα. Και ας μην ξεχνάμε το …πνίξιμο ενός δεύτερου πέναλτι στο χέρι του Θυμιάνη που ουδόλως ήταν χέρι στήριξης ..Αλλωστε το χέρι του έκοψε την πορεία του σίγουρου δεύτερου γκολ του Αραμπί..
Σήμερα, για πρώτη η για δεύτερη φορά είδα τους ακραίους μπακ να κάνουν καλό παιχνίδι, είδαμε και κανα δύο -τρεις φορές το αμυντικό τρανζίσιον να μην δουλεύει καλά αλλά τουλάχιστον βλέπεις ένα πλάνο και μία ελπίδα.
Και ας μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός, ελέω μίας άδικης απόφασης, για την κροτίδα με τον Χουάνκαρ και μίας σφαγής στο Βόλο δεν είναι πρώτος και με διαφορά.
