Το 3-2 του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ ,με τον τρόπο που ήρθε , είναι απόλυτα και ξεκάθαρα μία απόλυτη επίδειξη δύναμης των Πειραιωτών για το ποιος είναι το αφεντικό στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Οι “Ερυθρόλευκοι” μπορεί να μην έπαιξαν το ποδόσφαιρο προηγούμενων ετών, με αποκορύφωμα το περσινό 1-5, αλλά είχαν την ουσία που οφείλει να έχει μια ομάδα έμπειρη ,μαθημένη σε τίτλους και σε νίκες σε μεγάλα ντέρμπι. Κυρίως ,όμως, και για μένα αυτό είναι το κλειδί της ιστορίας, έχει να κάνει με το ότι οι δικοί του παίκτες -κλειδιά ήταν αυτοί που περίμενε ο προπονητής σε ένα τέτοιο παιχνίδι.
Ο Μαντί Καμαρά θύμισε το μηχανάκι των προηγούμενων παιχνιδιών, ο Εμβιλά ήταν σταθερός, ο Αγκιμπού, που έβαλε και ένα υπέροχο γκολ, έκανε περισσότερο αθόρυβη παρά εκκωφαντική δουλειά, είχε τον σταθερό Μασούρα και τον killer Ελ Αραμπί. Την ίδια ώρα, Λιβάι και Τσούμπερ ήταν το απόλυτο μηδέν και ο Αμραμπατ έδειξε πράγματα στον προπονητή του στέλνοντας του μήνυμα πως ίσως θα έπρεπε να παίξει βασικός. Και έμενε μόνο ο Αραούχο που ήταν μία ομάδα μόνος του και λίγο περισσότερο από άλλους ο Μάνταλος.
Ενα ακόμα σημαντικό κλειδί ήταν τα λεπτά που μπήκαν τα γκολ. Το 0-1 γίνεται στο πρώτο λεπτό από τον Αγκιμπού. Τα όποια σχέδια Γιαννίκη πάνε περίπατο και ο Μαρτίνς νιώθει καλύτερα. Το 1-1 έρχεται και πολλοί πιστεύουν ότι έχουμε άλλο ματς. Η ΑΕΚ κρατάει τον έλεγχο, αλλά στο 34, σε μία κίνηση που ο Μασούρας γίνεται δεξί μπακ που βγάζει πάσα για τον εξτρέμ Λαλά ο οποίος με την κίνηση του (εξαιρετική πάσα) βγάζει τον Ελ Αραμπί σε θέση φορ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία για τον σπουδαιότερο και πιο οξυδερκή σκόρερ στην “ερυθρόλευκη” ιστορία. Ξεφτιλίζει τον Μισελέν και πετάει η μπάλα κάτω από τα πόδια του Στάνκοβιτς.
Η ΑΕΚ μπαίνει για να επιστρέψει, ο Ολυμπιακός δίνει χώρο και περιμένει αλλά έχει και τις ευκαιρίες του, ωστόσο η φάση του 68, που ο Βατσλίκ κρατάει το 1-2, η στιγμή ήταν “ερυθρόλευκη”. Ο Μοχαμάντι κάνει λάθος, ο Ελ Αραμπί λεει μερσί και εύκολα, για την ποιότητα του, κάνει το 1-3.
Η ΑΕΚ ξαναμπαίνει στο ματς με το υπέροχο γκολ του Αραούχο, αλλά ο Ολυμπιακός οχι μόνο δεν γυρίζει πίσω αλλά απειλεί και πριν το 2-3 αλλά και μετά. Το 2-3 ίσως και να αδικεί την ομάδα.
Αυτό που με προβλημάτισε ήταν η αμυντική λειτουργία στα δύο γκολ. Κακές αντιδράσεις των Βατσλικ και Σωκράτη και αυτό είναι ένα θέμα,ειδικά με τον Τσέχο που πρέπει να το δούμε γιατί γενικά δεν βγάζει σιγουριά στο κομμάτι των εξόδων και αυτό είναι προβλημα. Αντίθετα, είτε σε τετ -α τετ είτε χαμηλά ο Βατσλίκ μοιάζει λίρα 100. Εν όψει Φενέρ πάντως ,χρειάζεται βελτίωση γιατί οι Τούρκοι δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος.
ΥΓ: Οσοι κλαίγονται για το “πέναλτι” στον Βράνιες, καλό θα είναι να το δουν αλλιώς γιατί δεν τους πιστεύουν ούτε οι ακόλουθοι τους.
ΥΓ2 : ΧΤΕΣ ανανέωση στον Ελ Αραμπί για δύο χρόνια.
ΥΓ3 : Να το ξαναγράψω. Η ομάδα θέλει βελτίωση.
