Ο Νίκος Ζέρβας γράφει στο redaroume για την επικίνδυνη αδιαφορία που επικρατεί στον Ολυμπιακό και κάπως πρέπει να τιμωρηθεί.
«Δεν πάει πιο κάτω, πιάσαμε πάτο». Αυτές οι έξι λέξεις αντικατοπτρίζουν στο έπακρο τον μπασκετικό Ολυμπιακό, που εκτός από μία ακόμα, ιστορική γιατί ήταν για πρώτη φορά η έβδομη συνεχόμενη- ήττα στην Βιτόρια, έδειξε εικόνα άνευ όρων παράδοσης. Αυτό δηλαδή που απαγορεύεται για μία ομάδα με την οντότητα των «ερυθρόλευκων», σε όποια κατάσταση και αν βρίσκονται.
Οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους και είναι ανώφελο να επαναλάβουμε τα λάθη που έγιναν στον σχεδιασμό, την επιμονή του προπονητή να μην προχωρήσει σε αλλαγές από τον Δεκέμβριο κιόλας που το πράγμα φαινόταν, αλλά και την αδυναμία πολλών παικτών να καταλάβουν που παίζουν και τι διακυβεύεται. Διότι στην συγκεκριμένη κατάσταση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός, δεν διακρίνει κανείς την κατωτερότητα και την έλλειψη ποιότητας, αλλά και παντελή έλλειψη θέλησης για να μην διασύρουν κάποιοι την ομάδα και τους εαυτούς τους. Είναι φανερό πως εκτός από δυο-τρεις παίκτες από το υψηλότερο επίπεδο, λείπει η έμπνευση από τον πάγκο, η ενότητα και το «εγώ» μπαίνει πάνω από το «εμείς».
Με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε αυτό το θέαμα, από ένα σύνολο που πριν δύο μήνες είχε βάσιμες ελπίδες να πετύχει τον στόχο του. Είναι αδιανόητο πως εκτός από όλα τα λάθη διαχείρισης που έχουν γίνει, γίνεται ένα ακόμα στην διαχείριση της κρίσης. Ακόμα και οι πιο μέτριοι προπονητές και παίκτες βρίσκουν εσωτερικά την λύση, πεισμώνουν και βάζουν κάποια στιγμή φρένο στον κατήφορο. Στον Ολυμπιακό έχουν μείνει μόνο τα λόγια και στην πράξη άπαντες πατάνε ακόμα πιο δυνατά το γκάζι στην κατηφόρα. Με αποτέλεσμα η ελεύθερη πτώση που έχει αγωνιστικές αλλά και έξω-αγωνιστικές αιτίες να κάνει πλέον δυνατό κρότο.
Και να χαρακτηρίζεται με νύχτα ντροπής, αν και πιστεύω πως στον αθλητισμό αυτά θα πρέπει να αποφεύγονται. Ντροπή δεν είναι η ήττα, αλλά η έλλειψη προσπάθειας και θέλησης, που συνδυάζεται μάλιστα με υψηλά επίπεδα εγωισμού. Στον Ολυμπιακό αντί να προσπαθούν να βελτιώσουν την εικόνα τους, είναι σαν να επιχειρούν ο καθένας ξεχωριστά να αποδείξει πως φταίει λιγότερο για αυτό το χάλι. Η άποψη μου είναι ότι φταίνε όλοι. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Και αν δεν αντιδράσει άμεσα και η διοίκηση σε αυτό το χάλι, θα έχει και αυτή τις δικές της ευθύνες, παρότι πραγματικά αυτή την σεζόν λειτούργησε υποδειγματικά σε όλα τα επίπεδα. Προπονητή από το πάνω ράφι έφερε, τον εμπιστεύτηκε, του πρότεινε να γίνουν διορθωτικές αλλαγές και εκείνος αρνήθηκε.
Θα ήταν προτιμότερο δηλαδή να του επιβάλει δύο παίκτες της αρεσκείας της; Πρωτοκλασάτο παίκτη έφερε, 14 πτήσεις τσάρτερ πλήρωσε για να υπάρχουν όλες οι ανέσεις και η ασφάλεια από την πανδημία. Πλήρη στήριξη έδωσε. Στο παρελθόν έχει κάνει λάθη, όμως φέτος όχι. Πλέον, μετά και το ναυάγιο απέναντι στην Μπασκόνια, αν δεν λάβει σοβαρά μέτρα και αν δεν τιμωρήσει με τον τρόπο που αυτή κρίνει ορθότερα τους υπεύθυνους, θα μπει και αυτή στο κάδρο της ευθύνης. Όποιοι δεν καταλαβαίνουν που προπονούν και που παίζουν ή είναι ανίκανοι να το διαχειριστούν, δεν έχουν καμία θέση στην ομάδα. Όχι από τις 10 Απριλίου που τελειώνει η σεζόν, αλλά από πολύ νωρίτερα…
Υ.Γ.1: Οι ικανότητες του κόουτς Μπαρτζώκα είναι αδιαμφισβήτητες, όπως και τα λάθη που έχει κάνει φέτος στις επιλογές και στο να κρατήσει την ομάδα ενωμένη. Όμως αυτό που είναι ακατανόητο, είναι πως γίνεται η πεντάδα που στο πρώτο δεκάλεπτο έπαιξε κανονικό μπάσκετ χθες, με Βεζένκοφ, Ζαν Σαρλ και Κουφό ταυτόχρονα στο παρκέ, δεν χρησιμοποιήθηκε στην συνέχεια ποτέ. Και δεν είναι η πρώτη φορά…
Υ.Γ.2: Ακατανόητο επίσης είναι γιατί να μείνει τόση ώρα στο παρκέ ο αδιάφορος Χάρισον, ο κακός Μακ Κίσικ και ο άστοχος Βεζένκοφ (δικαιούται μία κακή βραδιά) και να μην παίξουν περισσότερο οι Νικολαΐδης, Λαρεντζάκης και Χαραλαμπόπουλος. Πόσο χειρότεροι θα ήταν; Ακόμα και ο Έλις που χθες έκανε το καλύτερο του παιχνίδι φέτος, έπαιξε λιγότερο απ’ ότι σε βραδιές που… κουτούλαγε.
