Δεν θα ασχοληθώ με τα αγωνιστικά τεκταινόμενα του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα, απλά θα υποκλιθώ στον χαρακτήρα των παικτών του Μπαρτζώκα και στον ίδιο τον κόουτς και όλο το Staff που ζούν αυτό το Survivor, ως έχουν γίνει τα πράγματα, με τη γκαντεμιά που έχει χτυπήσει το σύλλογο με τους τραυματισμούς. Θα σταθώ, όμως, στον ΑΡΧΗΓΟ και ΤΕΡΑΣΤΙΟ και προσωπική μου ΚΑΨΟΥΡΑ Κώστα Παπανικολάου.
Το χω ξαναγράψει πως απο εκείνη την ομάδα των Εφήβων που είχα δεί στη Ρόδο το 2009 οι δύο που μου έκαναν εντύπωση και πίστευα ότι θα κάνουν μεγάλη καριέρα ήταν ο Σλούκας με τον Παπανικολάου. Χαίρομαι που δεν λάθεψα και να που έφτασαν αμφότεροι ,στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας τους, να είναι αρχηγοί σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα.
Οπως αποδεικνύεται, όμως, το να είσαι αρχηγός ή ηγέτης όπως βάφτισαν κάποιοι τον πρώην αθλητή του Ολυμπιακού απέχει παρασάγγας απο το να είσαι ηγέτης και να έχεις καρδιά-ψυχή κοιτώντας την ομάδα σου και όχι την πάρτη σου.
Ο Σλούκας ζήτησε,επιτακτικά, το ένας εναντίον ενός με τον Λιθουανό αντίπαλο του από τον προπονητή του που άλλα σχέδια είχε και τα άλλαξε. Τα ΜΜΕ τον αποθέωσαν . Τον ανακήρυξαν ηγέτη, έβγαλαν σάλια. Και όλα αυτά για ένα παίκτη που κέρδισε φάουλ είχε μία στις δύο κρίσιμες βολές και έδωσε ο Θεός να μπερδευτεί ο Εβανς και να πάρει ο Παναθηναϊκός τη νίκη.
Ο πραγματικός αρχηγός, όμως, ο άθλητής που βάζει πραγματικά την ομάδα πάνω από τον ίδιο του τον εαυτό και το έχει κάνει πολλάκις, ο Κώστας Παπανικολάου δηλαδή που είναι …γαυρόψυχος και όχι παρτάκιας σε μία στιγμή που η ομάδα δέχεται ένα σερί καλαθιών και μέσα από την κούραση βγαίνουν νεύρα και χάνεται ίσως και η ψυχραιμία τι κάνει;
Βγάζει την ένταση του και με μία πραγματικά αρχηγική κίνηση ηρεμεί και τον προπονητή του και τους συμπαίκτες του. Παίζοντας τριάντα λεπτά ,”σκοτωμένος” σε άμυνα και επίθεση δεν προσβάλλει κανένα και λεει αυτό που πρέπει. “Ηρεμα κοουτς. Μετά αυτά . Πάμε να κερδίσουμε το ματς.Πάμε” .Και του δίνει το χέρι. Γιατί ΑΥΤΟΣ είναι ο ρόλος του αρχηγού. Του ΗΓΕΤΗ. Που μερικές φορές έχει τον ρόλο να ηρεμήσει ΚΑΙ τον προπονητή του αν χρειαστεί.
Ετσι φίλοι μου καλοί λειτουργεί ο ηγέτης και ΟΧΙ ο εγωιστής. Για αυτό στη σύγχρονη ιστορία του Θρύλου ο Παπανικολάου θα είναι ΠΑΝΤΑ ο αγαπημένος μου παίκτης και ο κατάλληλος αρχηγός.
