Γράφει ο Θάνος Πέππας
Ο Ολυμπιακός νίκησε την Αρμάνι με 91-81, σκορ το οποίο δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την κυριαρχία των πρωταθλητών. Για να το θέσουμε πιο σωστά, όταν ο Ολυμπιακός το έπαιρνε απόφαση, πάταγε γκάζι και… τρέχα πιάστον. Ακόμη κι όταν η διαφορά έπεφτε, η ομάδα φαινόταν ότι δεν θα “μάσαγε”.
Με άλλα λόγια, ο Ολυμπιακός αρχίζει να εμπνέει μία σιγουριά όσο περνούν οι αγωνιστικές και σίγουρα είναι τοσό επιθυμητό όσο και τα νικηφόρα αποτελέσματα. Ακόμη κι όταν η διαφορά φαινόταν να μειώνεται, δεν υπήρχε κανένας φόβος. Αντιθέτως η ομάδα έβγαζε κάτι το χαλαρό και αυτομάτως άνοιγε τον ρυθμό της, έτρεχε στο γήπεδο και έπαιρνε τους πόντους που ήθελε για να επαναφέρει τη διαφορά σε επίπεδα ασφαλείας.
Σε αυτήν την νίκη, σίγουρα ένας καθοριστικός παράγοντας είχε ονοματεπώνυμο και λεγόταν Βασίλης Σπανούλης. Προσοχή όμως! Τον Σπανούλη τον ξέραμε! Δεν τον μάθαμε χθες στον Ολυμπιακό. Ένα από τα ζητούμενα ήταν να δούμε και τους νέους παίκτες που ήρθαν στην ομάδα να προσαρμόζονται γρήγορα για να μπορέσουν να προσφέρουν. Και σε αυτό το θέμα, ο Ολυμπιακός βγήκε κερδισμένος από το παιχνίδι με την Αρμάνι. Ο Έρικ Γκριν και ο Κεμ Μπιρτς, τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα του καλοκαιριού, όχι μόνο έδειξαν ότι έχουν αρχίσει να “δένουν” με τον υπόλοιπο κορμο, που στην πλειονότητά του είναι ίδιος με πέρσι, αλλά αρχίζουν πια να συμπληρώνουν και τα κενά που ενδεχομένως να υπήρχαν στον Ολυμπιακό.
Βλέποντας απόψε τον Γκριν, τον Μπιρτς, ακόμη και τον Γιανγκ, που ναι μεν είναι από πέρσι, αλλά λόγω του τραυματισμού του θεωρείται και αυτός “καινούργιος”, αισθάνεσαι ότι βλέπεις μία ομάδα που αλληλοσυμπληρώνεται. Αν θυμηθούμε τα περασμένα χρόνια ήταν… καημός, για να μην πούμε παράπονο να βρεθούν παίκτες που θα “έδεναν” με την μία σαν σύνολο. Κι αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς, τότε μάλλον μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι τους βρήκαμε.
