Τίτλοι, ατάκες, ιστορίες, αλλά και πτυχές του χαρακτήρα του πολυνίκη άλλοτε προπονητή του Ολυμπιακού που λατρεύτηκε στο Λιμάνι!
Το άκουσμα της θλιβερής είδησης του θανάτου του Γιάννη Ιωαννίδη σκόρπισε απέραντη θλίψη όχι μόνο στο χώρο του μπάσκετ αλλά γενικότερα στον ελληνικό αθλητισμό. Πέρασε στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του. Είτε από την θετική του πλευρά, λόγω των πολλών διακρίσεων που είχε να επιδείξει, είτε και από την αρνητική του που αφορούσε πτυχές του ιδιαίτερου χαρακτήρα του.
Ο «Ξανθός», γνωστός για τον εκρηκτικό του χαρακτήρα, ήταν από τα πρόσωπα που καθόρισαν το μπάσκετ στη χώρα μας κι έκαναν πολλούς να το αγαπήσουν. Είναι ο προπονητής που κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων πρωταθλητή Ελλάδας μέχρι σήμερα, αφού κέρδισε 12 (έναν παραπάνω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς), καθώς και των περισσότερων νικών σε αγώνες πρωταθλήματος (418 νίκες). Για τη δουλειά του έχουν γραφτεί πολλά κι έχουν ακουστεί ακόμα περισσότερα, όπως και για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε την τύχη να έχει στον μεγάλο Άρη της δεκαετίας του ’80 τους Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη αλλά και χωρίς αυτούς κατάφερε να αναμορφώσει τον μπασκετικό Ολυμπιακό στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’90, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του τότε αφεντικού της ερυθρόλευκης ΚΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη.
Προλήψεις και μαύρες … γάτες
Φυσικά ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν κι αρκετά προληπτικός. «Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι προληπτικός, δηλαδή κάποια πράγματα ή κάποιες καταστάσεις που σου πηγαίνουν περισσότερο. Η ζωή η ίδια αναγκάζει τον άνθρωπο να είναι προληπτικός. Αυτό που εσείς όλοι λέτε ότι κάνω στα παιχνίδια δεν είναι τίποτε άλλο από το να έχω όλο τον χρόνο τη στολή του αγώνα, όπως οι παίκτες στην αρχή της χρονιάς έχουν τις καινούργιες στολές. Αυτή τη στολή τη φοράω σε όλα τα παιχνίδια. Κάθε χρονιά φοράω διαφορετικά ρούχα ώσπου να τελειώσει η περίοδος» είχε τονίσει χαρακτηριστικά σε μία συνέντευξή του.
Επίσης αλλήσου μνήμης ήταν η κίνησή του να πάρει το μικρόφωνο κατά την διάρκεια αγώνα Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ και να κάνει παρατηρήσεις στους οπαδούς της πειραϊκής ομάδας να μην … φωνάζουν [Βούλγαροι!»
Βρισιές και το μπουκάλι στον Σιγάλα
Επίσης, κατά την διάρκεια των αγώνων ήταν τρομερά εκρηκτικός και επιρρεπής στις ύβρεις! Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο τηλεοπτικός φακός είχε [συλλάβει» τον Ξανθό σε κάποια από τα θρυλικά τάιμ άουτ να κράζει δημόσια τους παίκτες του, ενώ αξέχαστο θα μείνει και το μπουκάλι που είχε πετάξει στον Γιώργο Σιγάλα σε εκτός έδρας παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπενετόν Τρεβίζο το 1994…
«Δεν έδινα τσιγάρο παραμονή του αγώνα και δεν περνούσα το δρόμο αν έβλεπα να τον διασχίζει κάθετα μια μαύρη γάτα. Αυτά ναι, ισχύουν. Με το μύθο ότι ήμουν προληπτικός, βρήκα λύση σε πολλά προβλήματα. Έλεγα δεν θέλω να δει κάποιος την προπόνηση, δεν θέλω να μπει κάποιος στο πούλμαν, η ομάδα είναι ομάδα, έχει τα χούγια της, αν θέλετε ελάτε, αλλά αν χάσουμε να ξέρετε ότι θα σας θεωρήσω υπεύθυνους. Όταν τους έλεγα ότι πρέπει να σεβαστούν την ομάδα δεν το καταλάβαιναν. Όταν προέταξα το γούρι, δεν ερχόταν κανείς. Έτσι βρήκα την ησυχία μου», είχε αναφέρει ο «Ξανθός».
Ο εκλιπών ήταν ένα κράμα ταλέντου, πάθους, αφοσίωσης, αγάπης για την δουλειά, επιμονής, εξυπνάδας, ιδιαιτερότητας, μαχητικότητας, αλλά και ξεροκεφαλιάς… που του είχε στοιχίσει αρκετές φορές στην προπονητική του διαδρομή
Σε ό,τι αφορά την παρουσία του στον Ολυμπιακό ο Ξανθός πέραν από το γεγονός ότι υπήρξε ο αναμορφωτής του τμήματος και ο άνθρωπος που έδωσε την σπίθα της Αναγέννησης του Γίγαντα, έθεσε πολύ γερές βάσεις για τα επόμενα χρόνια!
Ξέχωρα από τις τέσσερις συνεχόμενες κατακτήσεις Πρωταθλημάτων (1993, 1994, 1995, 1996) ενός Κυπέλλου Ελλάδας (1994) και δυο παρουσίες σε τελικούς του Final-4 της Ευρωλγκα σε Τελ Αβίβ (1994) και Σαραγόσα (1995) αντίστοιχα έπειτα από νίκες επί του Παναθηναϊκού στους δυο πρώτους εμφύλιους ημιτελικούς, θα μείνει στην ιστορία κι για την αξέχαστη 35άρα επί του …αιώνιου πελάτη! Στις 19 Μαϊου του 1996 στον πέμπτιο τελικό του ΣΕΦ και το μυθικό 73-38!
