Ο Νίκος Ζέρβας, γράφει για τον Ολυμπιακό που έκανε τρομερή προσπάθεια κόντρα στη Μπαρτσελόνα, αλλά ηττήθηκε.
Οι επτά αναμετρήσεις του Ιανουαρίου του 2021, που σε μεγάλο βαθμό έκριναν και την μοίρα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, θα μείνουν για χρόνια χαραγμένη στην μνήμη μας. Πρώτα και κύρια διότι οι έξι από αυτές κρίθηκαν, υπέρ ή κατά του στο τελευταίο λεπτό, δευτερόλεπτο, φάση ή παράταση. Ήταν γεμάτα σασπένς, ανατροπές και αδρεναλίνη.
Ασφαλώς, οι τρεις νίκες είναι ένας κακός απολογισμός με βάση την βαθμολογική ανάγκη που υπήρχε πριν διεξαχθούν, όμως το περίεργο, αν και με τον φετινό Ολυμπιακό τίποτα δεν είναι έτσι, είναι πως, όπως θα μπορούσαν να είναι πέντε, τόσο εύκολα θα μπορούσε να ήταν και καμία! Θυμηθείτε πως κατάφεραν ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του να χαμογελάσουν απέναντι σε Μπάγερν, Μακάμπι και Βιλερμπάν και πως έχασαν από Ζαγλκίρις και Μπαρτσελόνα και θα καταλάβετε τι εννοώ. Πέραν από τις αναλύσεις, τις παρατηρήσεις και τις ενστάσεις που έχουμε καταγράψει για το «γιατί» η ομάδα δεν εμφανίστηκε όπως πρέπει σε αυτή την κρίσιμη περίοδο και χάνει οριστικά το… τρένο των πλέι οφ, την συνοδεύουν και τρεις-τέσσερις λέξεις που κατά διαβολική σύμπτωση, αρχίζουν από το πρώτο γράμμα του αλφάβητου. Το «α»…
Αυτοχειρία, ατυχία και αδικία. Υπό προϋποθέσεις, υπάρχει και τέταρτη λέξη που ταιριάζει στην περίσταση και λέγεται ανεπάρκεια. Σε ταλέντο, σε εμπειρία, σε ρόστερ, σε αγωνιστική σταθερότητα και προπονητικές αποφάσεις. Ο,τι θέλετε βάζετε και νομίζω πως έχετε ολοκληρωμένο το παζλ. Αυτοχειρία γιατί ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να χάσει με όλους τους τρόπους, ατυχία γιατί σπάνια συναντάς δύο χαμένα follow στο τέλος ενός αγώνα που θα μπορούσαν να στείλουν το ματς στην παράταση και αδικία, διότι οι διαιτητές έκαναν σε πολλά από αυτά τα παιχνίδια αρκετά λάθη εναντίον του. Χωρίς αυτό το τελευταίο βέβαια να είναι η αιτία που οι «ερυθρόλευκοι» δεν θα μπουν στα πλέι οφ και κυρίως χωρίς να προέρχονται από τίποτα… σκοτεινά κέντρα αποφάσεων που θέλουν να τον βλάψουν. Δεν έγινε… ΚΕΔ/ΕΟΚ η Ευρωλίγκα…
Απέναντι στην Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός «κατάφερε» και κάτι ακόμα. Να χάσει σε ένα παιχνίδι όπου ήταν αρκετά καλός από το πρώτο δεκάλεπτο και έπειτα. Διότι αν δεν είχε τόσο κακή αμυντική προσέγγιση στην αρχή που οι «μπλαουγκράνα» πήγαν… περπατώντας στο +12, ίσως να μην χρειαζόταν να μιλάμε για τις λάθος αποφάσεις των «ερυθρόλευκων» στο τελευταίο λεπτό και την τεχνική ποινή-αποβολή του Μπαρτζώκα, αλλά για την δεύτερη φετινή νίκη απέναντι στην πρωτοπόρο της διοργάνωσης και φαβορί -κατ’ εμέ- για το τρόπαιο. Μια νίκη που θα άνοιγε μια χαραμάδα ελπίδας για την επίτευξη του στόχου. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός «κυνηγάει» φέτος στο σκορ με το «καλημέρα». Δεν είναι η πρώτη φορά που «πετάει» δεκάλεπτα και ημίχρονα και μετά τρέχει να καλύψει διαφορές.
Το ότι το καταφέρνει σε πολλές περιπτώσεις απέναντι σε μεγαθήρια, δεν είναι παρηγοριά, αλλά δείχνει πως η ομάδα είχε πολύ περισσότερες δυνατότητες από αυτά που έχει καταφέρει. Δεν τις εξαργύρωσε, διότι παρότι ήταν αναγκαίο, δεν έκαναν το βήμα παραπάνω περισσότεροι παίκτες απ’ ότι υπολόγιζε, δεν ενισχύθηκε εκεί που «πονάει» όταν έπρεπε και ο προπονητής δεν έχει καταφέρει ακόμα να σταθεροποιήσει σχήματα, αγωνιστική ρότα και ρόλους στο παιχνίδι της, παρότι φτάσαμε στον Φλεβάρη. Όλο αυτό το… μπέρδεμα, μαζί με την απειρία αρκετών στελεχών και τους τραυματισμούς (χθες έλλειψε ίσως ο MVP της σεζόν, Βεζένκοφ), αντικατοπτρίζεται στις λάθος αποφάσεις των τελευταίων φάσεων και την έλλειψη ηρεμίας σε αυτές, που στοίχισαν αρκετές νίκες.
Η σεζόν δεν έχει τελειώσει όμως και ο Ολυμπιακός, οφείλει, αρχής γενομένης από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό την Παρασκευή, να συνεχίσει να προσπαθεί (κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για το αντίθετο), να βελτιώνεται και να εξαντλήσει και την απειροελάχιστη πιθανότητα που του αναλογεί. Ο,τι έγραψε δεν σβήνεται και όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο, ο τελικός απολογισμός και οι διεξοδικές συζητήσεις για το τι έφταιξε και τι θα είναι καλό να αλλάξει, θα γίνουν όταν πέσει η αυλαία. Δυστυχώς ή ευτυχώς, λόγω των συνθηκών, χρόνος για τέτοιες συζητήσεις θα υπάρχει… άπλετος.
Υ.Γ.: Η χθεσινή εμφάνιση του Σπανούλη, αποδεικνύει πως θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο σε κάποια παιχνίδια. Ίσως ο κόουτς να βιάστηκε φέτος να περάσει στην επόμενη μέρα, από την στιγμή που η… προηγούμενη, είναι ακόμα εδώ και σε κατάσταση αρκετά καλή για να αποτελέσει «στήριγμα» του Σλούκα. Μακάρι το τέλος της χρυσής ιστορίας του 38χρονου γκαρντ με τον Ολυμπιακό να γίνει όπως πρέπει και με τις κατάλληλες συνθήκες. Για να έχει και συνέχεια αυτή για πολλά χρόνια και εκτός παρκέ. Οι υπάρχουσες πάντως είναι οι πλέον ακατάλληλες…
Υ.Γ.2: Σε ένα βαθμό το ίδιο ισχύει και για τον Πρίντεζη, όμως στην θέση του, σε αντίθεση με την περιφέρεια, δεν υπάρχει έλλειψη, καθώς ο Βεζένκοφ είναι φέτος καταπληκτικός.
Υ.Γ.3: Ο Λαρεντζάκης είναι 100% παίκτης Ευρωλίγκας και κυρίως Ολυμπιακού.
Υ.Γ.4: Αν ο Έλις ήταν όπως χθες σε περισσότερα παιχνίδια, όλα θα ήταν διαφορετικά. Πολύ καλός και ο ΜακΚίσικ και ίσως κακώς που ξεχάστηκε στο τέλος στον πάγκο.
