Βρισκόμαστε αισίως στις αρχές Αυγούστου και το μεταγραφικό παζλ του Ολυμπιακού συμπληρώνεται πότε με “θορυβώδεις”, πότε με αθόρυβους, αλλά σταθερά με ταχείς ρυθμούς.
Αυτό το “πρέπει να πάθεις για να μάθεις” να τελικά που βρίσκει εφαρμογή στον φετινό Ολυμπιακό. Το περσινό πάθημα από την Μπεερ Σεβά έγινε μάθημα σε ότι αφορά τα 2 από τα 4 βήματα προς τους ομίλους, αν και θέλοντας να είμαι ξεκάθαρος απέναντι σε εσάς τους φίλους και αναγνώστες, γνώμη μου είναι πως το βραδάκι της 22ας Αυγούστου θα μας βρει στους ομίλους του Champions League, εκεί που ο Ολυμπιακός ανήκει και πρέπει να βρίσκεται.
Ο λόγος που αυτό είναι γνώμη της συντριπτικής πλειονότητας των φίλων του Ολυμπιακού και όχι μόνο του υπογράφοντος έχει να κάνει με τις κινήσεις που έχουν γίνει από τους πρωταθλητές Ελλάδος, όχι από τον Αύγουστο, όχι από τον Ιούλιο, αλλά από την στιγμή που τελείωσε το προηγούμενο πρωτάθλημα.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν παίκτες ενδεκαδάτους σε θέσεις νευραλγικές και τους απέκτησε. Όντας μάλιστα ο πιο εύρωστος οικονομικά σύλλογος στην Ελλάδα είχε και την πολυτέλεια και να εντάξει στο ρόστερ του σοβαρότατες, γνωστές και πάνω από όλα αξιοπρεπέστατες λύσεις για το ροτέισιον, οι οποίες όμως δεν ξέρει κανείς αν θα του προκύψουν στην πορεία “ενδεκαδάτοι”.
Παίκτες που ήρθαν με μεγάλη διάθεση για μπάλα, παίκτες εγνωσμένης αξίας, φερέλπιδες ποδοσφαιριστές που “διψούν” για διάκριση με την νέα τους ομάδα είναι μόνο λίγα λόγια που μπορούμε να πούμε για τις μεταγραφές του Ολυμπιακού και με βάση τα όσα είδαμε και με βάση τα όσα γνωρίζουμε για αυτούς.
Χθες αναλύσαμε εδώ τα του τελευταίου μεταγραφικού αποκτήματος των πρωταθλητών, Γκιγιόμ Ζιλέ. Ε, πώς να περάσει μία τέτοια μεταγραφή στο “ντούκου”; Παίκτης που επί μία δεκαετία δεν έχει ηρεμήσει να παίζει βασικός. Όσο για την ηλικία του επειδή αρκετοί απόρησαν με την επιλογή του Χάσι, μπορούμε κάλλιστα να θυμήσουμε 33άρηδες που ήρθαν στο Λιμάνι και άφησαν εποχή!
Για τον Ταχτσίδη τα έχουμε πει, για τον Καρσελά τα είπαμε και τα… είδαμε, για τον Εμενίκε δύο λεπτά ήταν… αρκετά, τον Οτζίτζα – Οφόε τον αναλύσαμε και ποδοσφαιρικώς και… videogameικώς και προχωρούμε!
Επανερχόμενοι στο “δεν ξέρει κανείς αν θα προκύψουν ενδεκαδάτοι”. Κούτρης και Σιώπης ήρθαν στον Ολυμπιακό και έπιασαν την ευκαιρία που τους έδωσε ο προπονητής τους από τα μαλλιά! Αποτέλεσμα να είναι βασικοί στο Βελιγράδι και να τα πηγαίνουν περίφημα. Γιατί ο Χρβόγε Μίλιτς; Μα γιατί ποιος προπονητής δεν θα ήθελε μία ακόμη αξιόπιστη λύση σε μία νευραλγική θέση όπως αυτή του αριστερού μπακ.
Για τους περισσότερους τα έχουμε ξαναπει. Ο Βούκοβιτς έχει αρχίσει να “μπαίνει” πιο δυνατά και δεν θα αργήσει να φτάσει στο σημείο που θέλει ο Χάσι και που απαιτούν οι υποχρεώσεις του Ολυμπιακού.
Είναι μία πραγματική πολυτέλεια και μία μεγάλη χαρά να έχεις την δυνατότητα σαν ομάδα να βλέπεις για κάθε παίκτη που βγαίνει να υπάρχει ένας άλλος πανέτοιμος να τα δώσει όλα. Και που να είναι και σωστός επαγγελματίας. Κι ο Ολυμπιακός απέδειξε πως μόνο τέτοιους θέλει πια να έχει στην ομάδα με αυτές τις κινήσεις.
