ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Παλτών άνδρες (3ο μέρος)

palta

Είμαστε βέβαιοι ότι γελάσατε με τα παλτά που σας παρουσιάσαμε στις δύο προηγούμενες εγγραφες εδώ και εδώ. Όπως έχουμε ξαναπει, βέβαια, όταν αυτοί έπαιζαν κάθε άλλο παρά γελούσαμε και μάλλον κλαίγαμε διότι κάθε ευκαιρία για γκολ κατέληγε στα… περιστέρια! Σήμερα το Redaroume σας παρουσιάζει το τρίτο και τελευταίο μέρος με περιπτώσεις παικτών που όταν η μπάλα πήγαινε προς τα κει… έτρεμε το φυλλοκάρδι μας! Πιθανότατα καταλάβατε σε ποιες θέσεις αγωνίζονταν τα παλτά που έρχονται κατα πάνω μας!

Ξεκινάμε λοιπόν:

Φράνκο Κοστάντζο:

francos

Τι πράμα ήταν αυτό! Ήρθε το 2011 στους πρωταθλητές. Τα πρώτα… στραβά σε φάση “what the hell” ξεκίνησαν με τις πρώτες του δηλώσεις του στυλ “θέλω να γίνω ο νέος Νικοπολίδης”. Ο Αντώνης είχε δεν είχε δύο μήνες που είχε κρεμάσει τα γάντια του βάζοντας τέλος σε μία λαμπρή καριέρα και η φανέλα με το 1 ήταν “ορφανή”. Αυτή η φανέλα δόθηκε τελικά στον Φράνκο Κοστάντζο, ο οποίος όταν την παρέλαβε δήλωσε ότι του άρεσε διότι ήταν πολύ ελαφριά. Δεύτερο λάθος, Φράνκο, διότι η φανέλα του Ολυμπιακού και ιδιαίτερα αυτή που φόρεσαν στο παρελθόν Κελεσίδης, Νικοπολίδης και άλλοι, ήταν πολύ… βαριά και ζύγιζε τόνους. Παρόλα αυτά, στα πρώτα φιλικά τα ερωτηματικά άρχισαν να δημιουργούνται. Παιδαριώδη γκολ, έξοδοι που θα ζήλευαν ακόμη και οι φαντάροι, μπλοκαρίσματα που έφευγαν από τα χέρια του και αποκρούσεις που έσκαγαν στη μούρη του ήταν μερικά από αυτά που χαρακτήριζαν τον Φράνκο Κοστάντζο. Οι μνήμες δεν σβήνουν ειδικά σε εκείνο το 2-2 με τον ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη, στο τραγικό 2-1 του Εμιρέιτς, που ο Αργεντίνος δέχθηκε δύο γκολ στη κλειστή γωνία, το επίσης τραγικό γκολ με την Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκη και φυσικά το γκολ του Μαρσελίνιο στο Καραϊσκάκη που τον άφησε με το χέρι όρθιο και “μαρμαρωμένο” για κάνα… δεκάλεπτο! Δεν θέλει κανείς να τον θυμάται! Το μόνο θετικό ήταν ότι μετά τον παραγκωνισμό και την αποδέσμευσή του ήρθε στην θέση του ο Ρόι Κάρολ που αγαπήθηκε όσο λίγοι μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι:

kazimierski

Από τους βασικούς και αναντικατάστατους ποδοσφαιριστές της Εθνικής Πολωνίας και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Hρθε στον Ολυμπιακό ως ένα τεράστιο όνομα την περίοδο 1987-88. Κι εκεί που όλοι περίμεναν πως οι ερυθρόλευκοι βρήκαν αυτό που έψαχναν στην θέση “1” τα δράματα άρχισαν να έρχονται. Η Λάρισα είχε κρούσει ένα “καμπανάκι” το οποίο βέβαια μπορεί κανείς να πει ότι ήταν ένα κακό απόγευμα (3-1). Το “κύκνειο άσμα” ωστόσο του Καζιμιέρσκι ήταν στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Εκείνο που δέχθηκε γκολ με το σουτ του Γεωργαμλή και τις κόντρες και έμεινε το πόδι του όρθιο “αλά Κοστάντζο”. Τα υπόλοιπα γκολ που δέχθηκε, παιδαριώδη επίσης, δεν υπάρχει λόγος να τα θυμηθούμε, για να μη χαλάμε και τις καρδιές μας Σαββατιάτικα! Η μεγάλη απάντηση στο δίλημμα “Καζιμιέρσκι ή Κοστάντζο” δεν έχει δοθεί ακόμα!

Κόφι Αμπονσά:

kofi

Στο δεύτερο μέρος μιλήσαμε για τον Ιβάν Ρέζιτς, την επιλογή του Μπάγεβιτς. Ιδού και η πρώτη του, εν έτει 1998-99. Ο Ολυμπιακός χρωστάει πολλά στον Σερβοέλληνα τεχνικό που τον επανέφερε στους τίτλους μαζί με τους σπουδαίους ποδοσφαιριστές που είχε επιλέξει, αλλά η… ξεροκεφαλιά του ώρες και στιγμές έσπαγε και καρύδια και… κάτι άλλο! Μπαλίτσα δεν λες ότι ήξερε. Kι εφόσον λοιπόν δεν ήξερε, έπρεπε να μάθει με την… Γιουβέντους; Κι όμως! Εκεί προτίμησε να τον βάλει ο Μπάγεβιτς αντικαθιστώντας τον Καραπιάλη στο 78′! Τόσους αμυντικούς είχε ο Ολυμπιακός, διάολε, και έβαλε τον Αμπονσά για να κρατήσει το σκορ! Οι υπόλοιπες εμφανίσεις του με τον Ολυμπιακό (όχι πολλές) ήταν ανάλογες του απόλυτου τίποτα που πρόσφερε και εκείνο το βράδυ και όταν ο Μπάγεβιτς έφυγε και πήγε στον ΠΑΟΚ τον πήρε μαζί του.

Ζίζι Ρόμπερτς:

roberts

Ιδιάζουσα περίπτωση, έως περιπτωσάρα! Ξεχώρισε γιατί είχε βάλει γκολ στην Λεωφόρο χαρίζοντας στον Πανιώνιο ένα τρελό τρελό διπλό το 2001! Ήρθε στους πρωταθλητές το ίδιο καλοκαίρι και ξεκίνησε ιδανικά, βάζοντας δύο γκολ στην πρώην ομάδα του! Έκτοτε ο συμπαθής κατά τα άλλα Λιβεριανός εξαφανίστηκε από την επίθεση του Ολυμπιακού. Είπαμε παραπάνω για αμυντικούς και δίνουμε επιθετικό; Ναι διότι κάναμε λόγο για ιδιάζουσα περίπτωση. Ο Ρόμπερτς στην Εθνική ομάδα της χώρας του αγωνιζόταν ως σέντερ μπακ. Είχε μάλιστα σωματοδομή για “βαρύ” μπακ, ωστόσο ποτέ δεν δοκιμαστηκε σε αυτή τη θέση. Φυσικά έφυγε “νύχτα” και κατέληξε στην Αμερική και τους Κολοράντο Ράπιντς. Φεύγοντας το 2003 ανακηρύχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην χώρα του. Οέο!

Αμπντεσλάμ Ουαντού:

uadou_250x

Άλλος ένας αμυντικός που συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνους που θέλησαν να καθιερωθούν. Ήταν η σεζόν 2006-07 που ο Ολυμπιακός άλλαξε σχεδόν όλη την τετράδα αμυντικών με Ντομί, Ουαντού, Σέζαρ και Ζεβλάκωφ. ΟΚ του δύο τελευταίους  έχουμε κάτι να τους θυμόμαστε, πολύ περισσότερο τον φιλότιμο Πολωνό που πρόσφερε πάρα πολλά με την ερυθρόλευκη. Θυμάστε το παιχνίδι με την Βαλένθια στο Καραϊσκάκη. Ναι, δυστυχώς όλοι το θυμόμαστε. Εκεί ο Ουαντού κατέθεσε τα… διαπιστευτήριά του, με τον Βίγια και τον Μοριέντες να κάνουν πραγματικό πάρτι όποτε τους μάρκαρε ο Μαροκινός. Ανεπανάληπτο 3 στα 3 με τον Μοριέντες να πετυχαίνει ισάριθμα τέρματα και τον Ουαντού απλά να τα παρακολουθεί. Από το επόμενο κιόλας ματς, είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης!

Σχετικά Άρθρα

Back to top button